Ο πρόεδρος του ΣΥΝ σημείωσε: «Εκφράσαμε στο διοικητή την ανησυχία μας για το γεγονός ότι η κρίση έχει ήδη περάσει στην πραγματική οικονομία (...), στα νοικοκυριά, στους δανειολήπτες. Διότι η αύξηση του Euribor, που είναι συνδεδεμένο με τα επιτόκια στα στεγαστικά δάνεια, έχει μετακυλιστεί στα ελληνικά νοικοκυριά».

Πρώτον, υιοθετεί το «στάτους κβο» της κυριαρχίας των τραπεζών, οι οποίες μπορούν να εξακολουθούν να καταληστεύουν την κοινωνία και τους εργαζόμενους, είτε δίνοντάς τους εξευτελιστικά επιτόκια όταν εμφανίζονται ως αποταμιευτές-καταθέτες, είτε υπέρογκα επιτόκια ως δανειολήπτες.

Δεύτερον, ταυτίζεται με την αντίληψη ότι η κάλυψη των στεγαστικών αναγκών των εργαζομένων δεν είναι υποχρέωση του κράτους (κατά προέκταση της ιδέας που ήδη αποδέχεται ο ΣΥΝ ότι το κράτος δεν έχει ευθύνη για την εξασφάλιση εργασίας, την κοινωνικοασφαλιστική- συνταξιοδοτική κάλυψη, τη δωρεάν δημόσια Παιδεία και Υγεία προς όλους τους πολίτες), δίνοντας έτσι συγχωροχάρτι στην πολιτική που θέλει κάθε πεδίο κερδοφόρας δράσης να παραδίνεται σε διάφορες ομάδες του κεφαλαίου (κατασκευαστές, τράπεζες, κλπ.).

Καταπληκτικό! Μετά το παραμύθι ότι είναι δυνατόν σε ένα εκμεταλλευτικό σύστημα, όπως είναι ο καπιταλισμός, ο άνθρωπος να είναι πάνω από τα κέρδη, τώρα εμφανίζεται ο μύθος ότι η κοινωνία μπορεί να αρθεί πάνω από τις τράπεζες. Από πού και ως πού; Μα επειδή αυτό απαιτεί η προσπάθεια του ΣΥΝ να παντρέψει την πλήρη ταύτισή του με το σύστημα, με την ανάγκη να αρθρώσει κάποιο λόγο που να δείχνει υπερβατικός, ώστε να μπορεί να ψαρεύει σε θολά νερά. Κι όλα αυτά αδιαφορώντας για το ποια είναι η κοινωνία, ποιες είναι οι κυρίαρχες δυνάμεις σ' αυτήν, ποιος κατέχει την εξουσία, ποιος διαθέτει τα μέσα παραγωγής.