Επιπλέον, η επίλυση του θέματος της προεδρικής εκλογής θα έχει ευεργετικές συνέπειες και στο γενικότερο πολιτικό κλίμα. Τουτέστιν, από την εποχή της «προεδρολογίας» οδηγούμαστε ολοταχώς στην εποχή της «εκλογολογίας». Διότι, μέχρι τώρα, το μόνιμο «κους - κους» - όταν το φιλοθεάμον κοινό δεν ασχολείτο με τον Κορκολή - ήταν συντονισμένο στα σχετικά με την προεδρική εκλογή και των διαδραματιζόμενων πέριξ αυτής. Από προχτές, όμως, οι προστάτες των θεσμών, αφού επί μήνες έπαιζαν τον... «Θανάση» στα τηλεοπτικά παράθυρα και στα παρασκήνια των επικοινωνιακών τους επιτελείων, πάντα με φόντο την προεδρική εκλογή (σ. σ.: με τον κ. Στεφανόπουλο να ανέχεται και ως εκ τούτου να μην είναι καθόλου άμοιρος ευθυνών για τούτο το «κλοτσοσκούφι»), τώρα το γύρισαν σε πιο σκληρά παιχνίδια. Κάτι σαν πόκερ, δηλαδή.

Μόνο που όλη αυτή η φιλολογία περί «θεσμικής ευθύνης» γίνεται απείρως υποκριτική, όσο ακριβώς υποκριτικό και χυδαίο είναι να λανσάρονται οι κάθε λογής αλογομούρηδες σαν διαπρύσιοι ιεροκήρυκες της... αποχής από τον τζόγο.

Ειδικά σε ό,τι αφορά στην προεδρική εκλογή, η παρελθούσα εμπειρία είναι διδακτική. Οι πάντες θυμούνται τον Κ. Καραμανλή, τον μακαρίτη, να μαγειρεύει τα πολιτικά πράγματα της χώρας ώστε να μπορέσει να ανέλθει στο ύπατο αξίωμα, το 1980. Οι πάντες επίσης γνωρίζουν ότι ο Α. Παπανδρέου χρησιμοποίησε τον πολυσέβαστο - κατά τα άλλα - θεσμό ως προεκλογικό τρικ το 1985, με την εκλογή Σαρτζετάκη. Αλλά μια και ο κ. Σημίτης υπήρξε λάβρος επικριτής, προχτές στη Βουλή, της «λογικής της συναλλαγής», όπως είπε, στο θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, έχουμε μια απορία: Οταν το 1994 το ΠΑΣΟΚ από κοινού με την Πολιτική Ανοιξη του Α. Σαμαρά ψήφισαν τον κ. Στεφανόπουλο, είχαν θωρακιστεί όλες οι ασφαλιστικές δικλείδες για την αποφυγή «συναλλαγών»; Ρωτάμε...

Η ΝΔ από τη δική της πλευρά, εκτιμώντας ως θετική για την ίδια μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, διέδιδε σε όλους τους τόνους ότι δεν επρόκειτο να δώσει παράταση στο βίο της «επικίνδυνης» κυβέρνησης. Και ω του θαύματος! Μετά τη συντονισμένη επιχείρηση αλλαγής του πολιτικού κλίματος εκ μέρους διαφημιστών, γκαλοπολόγων, Ελσινκιολόγων, μετά, επίσης, την ατυχή έκβαση της «πανστρατιάς» του κ. Καραμανλή, η ηγεσία της ΝΔ διαποτίστηκε με βαθύτατο σεβασμό (κι αυτή) για το θεσμό. Θυμήθηκε ότι ο κ. Στεφανόπουλος είναι «δικός της», θυμήθηκε ότι πρυτανεύει ο θεσμικός από τον αντιπολιτευτικό της ρόλο και με την... υπευθυνότητα εκείνου που φοβάται ότι θα χάσει τις εκλογές, εδήλωσε συμπόρευση. Είναι δε αξιοσημείωτο ότι όσες φορές προχτές στη Βουλή ο κ. Καραμανλής αναφέρθηκε στον τίτλο του κόμματός του, άλλες τόσες και περισσότερες εκφώνησε τη λέξη «συναίνεση». Ο παρακλητικός τρόπος με τον οποίο ζητούσε από τον κ. Σημίτη να του αναγνωρίσει ότι ενισχύει στα «μεγάλα εθνικά θέματα» την κυβέρνηση, είναι μια μνημειώδης σελίδα γαλαζοπράσινου συγκυβερνητισμού.

Η ΝΔ από την πλευρά της θα συνεχίσει να προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, με δεδομένο πάντως ότι το «ατού» της επιλογής του χρόνου διεξαγωγής των εκλογών πέρασε στα χέρια του ΠΑΣΟΚ.

Ετσι δεν αποκλείεται να δούμε σε αντεστραμμένους ρόλους πια εκείνους που μέχρι χτες έλεγαν ότι δεν ήθελαν εκλογές πρόωρες (αλλά τις ήθελαν και τις προετοίμαζαν) καθώς και εκείνους που έλεγαν ότι τις θέλουν (αλλά τις... απέφυγαν).

Από εδώ και πέρα, λοιπόν, ένα νέο κεφάλαιο ανοίγει για την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής. Οι μεν θα μιλούν για την «ομαδάρα» τους και τον μεγάλο «τεχνίτη - αρχηγό» που άδειασε την αντίπαλη άμυνα, οι δε για τη δική τους «ομαδάρα» και τον δικό τους «παιχταρά» που τα έχει... κανονίσει έτσι ώστε να είναι αυτός που χτυπήσει το τελευταίο πέναλτι. Βεβαίως το «θέαμα» στο γήπεδο θα είναι αντίστοιχο με εκείνο που παίζουν οι ομάδες των κουμπουροφόρων στα πραγματικά γήπεδα.

Αλλά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Κατά τη διάρκεια που θα διεξάγεται το «κλοτσοσκούφι» - επαναλαμβάνουμε - θα έχουμε Πρόεδρο. Και μάλιστα εκλεγμένο από κοινού!