Οσο το σύστημα κατεβαίνει το πηγάδι της καπιταλιστικής κρίσης, ως αποτέλεσμα της υπερκερδοφορίας των επιχειρήσεων, τόσο οι εργοδότες επιχειρούν να φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων τις όποιες δυσκολίες προκύπτουν στις επιχειρήσεις τους. Ταυτόχρονα, με πρόσχημα την κρίση, πολλές επιχειρήσεις δεν κρύβουν την επιδίωξή τους, να ξεζουμίσουν παραπέρα τους εργάτες. Τα μαντάτα που φτάνουν κάθε μέρα από τις επιχειρήσεις μιλάνε για αύξηση των απολύσεων, για διαθεσιμότητες και αναγκαστικές άδειες, για απλήρωτους μισθούς και δεδουλευμένα. Και μαζί με αυτά, δίπλα στη σκληρή εκμετάλλευση από την εργοδοσία, επιστρατεύονται οι εκβιασμοί, οι απειλές.

Απέναντι σε αυτό το όργιο τρομοκρατίας και εκμετάλλευσης των εργατών από το κεφάλαιο η κυβέρνηση είναι με το μέρος του κεφαλαίου, με την πλευρά της μεγαλοεργοδοσίας. Αντί για μέτρα που θα προστατεύουν τους εργαζόμενους, αντί για μέτρα ανακούφισης των απολυμένων και των ανέργων, εφευρίσκει, με πρωτόγνωρη φαντασία και αποτελεσματικότητα, τρόπους ενίσχυσης των επιχειρήσεων. Μάλιστα, όπως οι εργοδότες αξιοποιούν την κρίση, έτσι και η κυβέρνηση, στην ίδια λογική, «αξιοποιεί» τους ανέργους, για να μπουκώσει τους εργοδότες με ζεστό χρήμα.

Πρόσθετη απόδειξη αυτής της τακτικής είναι τα πολυδιαφημισμένα προγράμματα του ΟΑΕΔ και άλλα μέτρα που δήθεν η κυβέρνηση εξαγγέλλει για λογαριασμό των ανέργων. Στην πράξη πρόκειται για μια ακόμα μορφή επιδότησης των επιχειρήσεων. Ετσι, πάνω από 700 εκατομμύρια ευρώ μέσα στο 2009 προορίζονται να πέσουν απευθείας στα ταμεία της εργοδοσίας, προκειμένου προσωρινά μερικές χιλιάδες άνεργοι να μπούνε στη δούλεψη επιχειρηματιών. Και αυτό, τη στιγμή που μόνο 1,150 δισ. ευρώ από τα 3,5 δισ. περίπου έσοδα του ΟΑΕΔ προορίζονται για επιδόματα ανεργίας. Δηλαδή, ποσό που αντιστοιχεί μόλις στο 1/3 των συνολικών κεφαλαίων που θα διαθέσει ο ΟΑΕΔ για το 2009.

Ταυτόχρονα, όμως, τα προγράμματα αυτά υπηρετούν ακόμη ένα στόχο. Την προώθηση στην αγορά εργασίας του καθεστώτος της «απασχολησιμότητας», της ευελιξίας και της ανασφάλειας. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι από τις 140.000 θέσεις απασχόλησης που διαφημίζει η κυβέρνηση, οι 60.000 αφορούν στη μετατροπή του επιδόματος ανεργίας σε επιδότηση επιχειρήσεων, ενώ ακόμα 40.000 θέσεις αφορούν θέσεις «προεργασίας» που θα δημιουργηθούν για παιδιά 16 και 17 ετών, τα οποία πρόωρα εγκαταλείπουν το σχολείο. Δηλαδή, τα λεφτά αυτά θα δοθούν για να προωθηθεί η φτηνή παιδική εργασία, αντί να ενισχυθούν αυτά τα παιδιά και να στηριχτούν, ώστε να παραμείνουν στο σχολείο.

Η εργατική τάξη - σύμφωνα με τους εμπνευστές αυτών των προγραμμάτων - πρέπει να εμπεδώσει το καθεστώς της ευκαιριακής, προσωρινής, φτηνής απασχολησιμότητας, να εκπαιδεύεται από τα γεννοφάσκια της σε μια πραγματικότητα χωρίς δικαιώματα, χωρίς αξιώσεις, χωρίς όνειρα και μέλλον. Να γιατί τα μέτρα αυτά είναι διπλά επικίνδυνα. Να πώς ένας δημόσιος οργανισμός, που υποτίθεται έχει αποστολή την προστασία των ανέργων, μετατρέπεται απροκάλυπτα σε εργαλείο ενίσχυσης επιχειρήσεων και ιδεολογικής χειραγώγησης και υποταγής των εργαζομένων και ιδιαίτερα των νέων.

Στη διπλή αυτή επίθεση, οικονομική και ιδεολογική, οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα πρέπει να απαντήσουν με τα δικά τους όπλα. Με ένταση της οργάνωσης και των αγώνων. Με ιδεολογική και πολιτική αδιαλλαξία απέναντι στους στόχους κυβέρνησης και κεφαλαίου. Με καθημερινή μάχη μέσα στους χώρους δουλειάς, για να μην περάσουν οι απολύσεις, να μην επιβληθούν οι σφετερισμοί του κεφαλαίου.