Φουντώνουν ξανά τις τελευταίες μέρες οι συζητήσεις για τους «κλέφτες» που πλούτισαν σε βάρος του λαού και έφεραν τη χώρα σε κατάσταση τέτοια ώστε σήμερα να παρουσιάζουν σαν αναπόφευκτα τα αντιλαϊκά μέτρα. Η συζήτηση συντηρείται πρώτα και κύρια από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, επειδή ακριβώς θέλουν από κοινού να βγάλουν από το κάδρο των βέβαιων λαϊκών αντιδράσεων τη φιλομονοπωλιακή στρατηγική τους. Ταυτίζουν την κρίση αποκλειστικά με τα ελλείμματα και λένε στο λαό: Γι' αυτά τα ελλείμματα φταίνε κάποιοι «κακοί» πολιτικοί που δε διαχειρίστηκαν σωστά την πολιτική τους εξουσία. Φταίνε και κάποιοι που φοροδιαφεύγουν και πλούτισαν παράνομα. Σ' αυτούς να ξεσπάσεις την οργή σου. Η πολιτική μας είναι αθώα.

Στη βάση αυτή, σύσσωμο το αστικό πολιτικό σύστημα, με πρώτη την κυβέρνηση, δεσμεύεται ότι θα καθίσει στο σκαμνί τους «κλέφτες». Τι επιδιώκουν; Να στρέψουν τη λαϊκή αγανάκτηση σε ανέξοδη και ακίνδυνη για την πλουτοκρατία εκτόνωση. Κοροϊδεύουν το λαό. Είναι διατεθειμένοι να «κάψουν» ορισμένα από τα πολιτικά στελέχη που με συνέπεια υπηρέτησαν τη φιλομονοπωλιακή πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, προκειμένου να κρυφτεί πίσω από το παραπέτασμα των εντυπώσεων η ουσία. Που δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι η πολιτική του κεφαλαίου είναι αυτή που δημιούργησε την κρίση. Η στρατηγική που υπηρέτησαν διαχρονικά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, πολιτική πριμοδότησης του κεφαλαίου, ευθύνεται για τα ελλείμματα και τα χρέη.

Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, μέσα στο βούρκο ενός συστήματος που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και στη σύμφυση του κεφαλαίου με τους πολιτικούς του εκπροσώπους, αναπτύχθηκαν και γιγαντώθηκαν φαινόμενα διαφθοράς, εξαγοράς, προσωπικού πλουτισμού, μίζας και ρουσφετιών. Ολα αυτά ήταν και είναι σε γνώση των κομμάτων και των πολιτικών που σήμερα προσπαθούν να εμφανιστούν σαν δήθεν τιμητές της «κάθαρσης». Παράδειγμα: Την εποχή που η κυβέρνηση Σημίτη έστελνε το λαϊκό κομπόδεμα στις αγκαλιές των πολυεθνικών, μέσω του Χρηματιστηρίου, ο σημερινός πρωθυπουργός ήταν κορυφαίος υπουργός. Η ευθύνη ανήκε και ανήκει συλλογικά στην κυβέρνηση. Ηταν στρατηγική της επιλογή, γιατί μια τέτοια τακτική, στη δεδομένη στιγμή, ανταποκρίνονταν στις ανάγκες του κεφαλαίου.

Αυτοί που σηκώνουν τη σημαία της «κάθαρσης», έχουν τα χέρια τους λασπωμένα από τη βρωμιά μιας πολιτικής σάπιας και αντιλαϊκής μέχρι το μεδούλι. Σκάνδαλο και βρωμιά είναι η πολιτική αναπαραγωγής του συστήματος της εκμετάλλευσης. Η στρατηγική τους είναι αυτή που παράγει τη νόμιμη και «παράνομη» κλεψιά, επειδή ακριβώς προστατεύει, αναπαράγει και βαθαίνει την πιο «νόμιμη» κλεψιά από όλες: Την κλοπή του ιδρώτα των εργαζομένων από μια χούφτα κεφαλαιοκράτες. Ακόμα κι αν κάτσει ένα τσούρμο από το σινάφι τους στο σκαμνί, ο λαός δεν πρόκειται να δει καλό στο μισθό και τα δικαιώματά του, στη ζωή των παιδιών του. Θετικές διεργασίες προς όφελός του μπορεί να δρομολογήσει μόνο αν το πάρει απόφαση να στείλει στα σκουπίδια την πολιτική που υπερασπίζεται το κεφάλαιο μαζί με τους φυσικούς της εκπροσώπους. Αλλη εξουσία χρειάζεται για να καθαρίσει ο τόπος από τα τρωκτικά που λυμαίνονται τον ιδρώτα του λαού. Αυτή η εξουσία, η λαϊκή, χρειάζεται να μπει σήμερα στην προμετωπίδα της λαϊκής πάλης.