Το γεγονός πως η βάρβαρη ΝΑΤΟική επιδρομή και οι φονικοί βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία, πριν από δύο περίπου χρόνια, δεν έγιναν για όσα οι ηγεσίες των ιμπεριαλιστικών χωρών ισχυρίζονταν, το έχουμε καταγγείλει με όση δύναμη διαθέτουμε από την πρώτη στιγμή. Αλλωστε, οι διαπραγματεύσεις στο Ραμπουγέ και η στάση που είχαν τηρήσει οι εκπρόσωποι των ΗΠΑ και των άλλων ΝΑΤΟικών χωρών ήταν αποκαλυπτικότατες. Από την άποψη αυτή, επομένως, οι προχτεσινές ομολογίες του Θ. Πάγκαλου δεν προσφέρουν τίποτε το ουσιαστικά καινούριο. Βάζουν, όμως, μια σειρά άλλα ζητήματα:

Προφανώς, ο υπουργός τότε των Εξωτερικών ενημέρωσε τον Κ. Σημίτη, για τη συνομιλία του με τη Μ. Ολμπράιτ. Είχε, επομένως, η κυβέρνηση συγκεκριμένες και χεροπιαστές αποδείξεις, για τους προετοιμαζόμενους τότε πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, όπως επίσης ότι καμία σχέση δεν είχαν αυτοί με οποιουσδήποτε ανθρωπιστικούς στόχους και επιδιώξεις. Γιατί, λοιπόν, όχι μόνο δεν κατάγγειλαν οι κυβερνώντες το γεγονός, αλλά και έβαλαν την υπογραφή τους σε όλες τις κατοπινές ΝΑΤΟικές αποφάσεις και πρόσφεραν ολόκληρη τη χώρα, ως ξέφραγο αμπέλι, στις ΝΑΤΟικές «διελεύσεις»; Κι αφού δεν το έκανε η κυβέρνηση, γιατί δεν προχώρησε στην καταγγελία αυτή ο πρώην υπουργός και μέλος του ΕΓ του κυβερνώντος κόμματος, Θ. Πάγκαλος, έστω και όταν αποπέμφθηκε από το υπουργείο Εξωτερικών;