Τοποθετούμενη στο θέμα της διένεξης Εκκλησίας - Πολιτείας, η «ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ», με ανακοίνωσή της επισημαίνει, μεταξύ άλλων, πως «η στάση της Εκκλησίας αναδεικνύει με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο τα μεγάλα ελλείμματα της Ελληνικής Δημοκρατίας και την ανοχή των πολιτών σε αυτά».

Σημειώνει δε, ότι «κύριο επιχείρημα της ιεραρχίας είναι η έκφραση της πλειοψηφίας των πιστών. Ως οικολόγοι, ανέκαθεν αντιτασσόμαστε στην έκφραση οποιασδήποτε πλειοψηφίας εάν δε σέβεται τα δικαιώματα και της μικρότερης μειοψηφίας. Η αναγραφή του θρησκεύματος δεν προσφέρει τίποτε στην πλειοψηφία, ενώ επιβαρύνει με ένα δημόσιο διαχωρισμό όσους δεν την επιθυμούν. Τον ίδιο διαχωρισμό προκαλεί και η εκδοχή της προαιρετικής αναγραφής. Η πολιτεία έχει υποχρέωση να προστατεύσει όσους δεν επιθυμούν να δημοσιοποιείται η θρησκευτική τους πίστη, όποτε υποχρεούνται να επιδείξουν την ταυτότητά τους», και υπενθυμίζει πως «η πιο αποτρόπαιη άσκηση πολιτικής είναι η χρήση της θρησκευτικής πίστης και τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία έγιναν όταν μισαλλόδοξοι ηγέτες εκκοσμίκευσαν το θρησκευτικό φρόνημα».

Τονίζει δε, πως «η Εκκλησία ουδέποτε απειλήθηκε από την Πολιτεία! Εκείνο που απειλείται είναι η συντεχνιακή της έκφραση που τον τελευταίο καιρό είχε λάβει ανησυχητικές διαστάσεις! Με τη στάση της η ιεραρχία επανέφερε στο προσκήνιο την αναγκαιότητα διαχωρισμού της Εκκλησίας από το κράτος.

Ο πραγματικός κίνδυνος για τον ελληνισμό προέρχεται από όσους εκμεταλλεύονται το πατριωτικό και θρησκευτικό φρόνημα του λαού μας υποδαυλίζοντας φοβίες και προκαταλήψεις. Προέρχεται από όσους έχουν κατακερματίσει την ελληνική κοινωνία σε εσωστρεφή και κοινωνικά ανάλγητα καπετανάτα για την εξυπηρέτηση ίδιων συμφερόντων».