Την απόφαση της κυβέρνησης να μπλέξει τον λαό ακόμα πιο βαθιά σε επικίνδυνα σχέδια του ευρωατλαντικού άξονα, για τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης και της γεωστρατηγικής της αναβάθμισης στο εσωτερικό του, περιέγραψε ο Κυρ. Μητσοτάκης μιλώντας χτες βράδυ στο συνέδριο του «Economist».

Συγκεκριμένα, υπερασπίστηκε την αποχή της χώρας στην ψηφοφορία στον ΟΗΕ για «ανθρωπιστική εκεχειρία» στη Γάζα, επαναλαμβάνοντας ότι το Ισραήλ «έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο», εστιάζοντας ξανά στο ότι η «Χαμάς» «είναι τρομοκρατική οργάνωση», ενώ για τους σφαγιασθέντες στο μεταξύ αμάχους αρκέστηκε να ζητήσει ανθρωπιστικούς διαδρόμους και βοήθεια.

Θύμισε, εξάλλου, ότι η χώρα έχει «στρατηγική σχέση» με το Τελ Αβίβ, ισχυρίστηκε ότι το Ισραήλ είναι «δημοκρατικό κράτος», και σε αυτό το πλαίσιο ασπάστηκε τον στόχο η «Χαμάς» να υποστεί «στρατηγική ήττα», με ό,τι αυτό σημαίνει βέβαια για τους κατοίκους της Γάζας, κύρια ανυπεράσπιστα γυναικόπαιδα. Την ίδια ώρα περιέγραψε τον στόχο των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων να εμφανιστεί η χώρα ως «πυλώνας σταθερότητας» στην περιοχή με ταυτόχρονο «σεβασμό στις συμμαχίες μας», Ισραήλ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και άλλους μακελάρηδες, υλοποιώντας τον σχεδιασμό τους. Εξάλλου, επέμεινε για παραπέρα βελτίωση των σχέσεων της Ελλάδας και συνολικά της ΕΕ με την Αίγυπτο, προκειμένου να εμποδιστεί μια διάχυση της κρίσης.

Σημειωτέον, στην ίδια ενότητα πήρε μέρος και ο περιλάλητος Φρ. Φουκογιάμα, γνωστός για τις ανιστόρητες θεωρίες του περί «τέλους της Ιστορίας», ο οποίος έβαλε θέμα ότι ο λεγόμενος δυτικός κόσμος δεν παράγει πολλά πυρομαχικά, «κι αν συμβεί κάτι στην Ασία θα μείνουμε από σφαίρες», όπως είπε, αναπαράγοντας μια θεωρία που ακούγεται τελευταία σε μια σειρά από κέντρα και επιτελεία ότι «η Δύση δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με πάνω από δύο πολέμους», π.χ. στην περίπτωση που δίπλα στο Ουκρανικό και το Παλαιστινιακό, η Κίνα επιχειρήσει κάτι στην Ταϊβάν, όπως λέγεται. Εβαλε επίσης θέμα αντιφάσεων στο εσωτερικό του ευρωατλαντικού άξονα, φέρνοντας για παράδειγμα ότι οι Ρεπουμπλικάνοι στις ΗΠΑ στηρίζουν μεν το Ισραήλ, αλλά την ίδια ώρα δεν θέλουν άλλη εμπλοκή στην Ουκρανία.

Ο Μητσοτάκης είπε επ' αυτού ότι τον τόνο στο Ουκρανικό θα δώσουν φυσικά οι ΗΠΑ καθώς παρέχουν το μεγαλύτερο κομμάτι του οπλισμού στο Κίεβο, ωστόσο εμφανίστηκε βέβαιος ότι η «ενότητα» θα παραμείνει αδιαμφισβήτητη παρά τις κάποιες επιμέρους αντιρρήσεις.

Θύμισε, στο μεταξύ, ότι η Ελλάδα τηρεί απαρέγκλιτα τη ΝΑΤΟική νόρμα για στρατιωτικές δαπάνες τουλάχιστον στο 2% του ΑΕΠ της χώρας, ενώ ως «στοίχημα» έβαλε την ενίσχυση της παραγωγής της πολεμικής βιομηχανίας και της περιλάλητης ευρωπαϊκής αυτονομίας, ώστε η ΕΕ να παίξει κι από μόνη της πιο ενεργό ρόλο για «υπεράσπιση των ευρωπαϊκών συμφερόντων με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο», όπως είπε. Δεν παρέλειψε να θυμίσει ότι η Ελλάδα έχει «στρατηγική σχέση» και με τις ΗΠΑ, ότι έχουν σε ισχύ μια νέα Συμφωνία για τις Βάσεις και ότι «άνοιξε» σε μια σειρά από αμερικανικές «επενδύσεις», χτίζοντας μια σχέση «πολύ στέρεα» που θα «ενισχυθεί και παραπέρα». Εχει άλλωστε σε αυτό τις πλάτες των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και των άλλων αστικών κομμάτων και μορφωμάτων.

Στη συζήτηση έβαλαν και τον παράγοντα Κίνα, με τον Φουκογιάμα να την περιγράφει ως «δικτατορία», κατηγορώντας την π.χ. για «επιθετικότητα» στη Νότια Κινεζική Θάλασσα και «παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Ο δε Μητσοτάκης είπε από την πλευρά του ότι η Κίνα δεν είναι τόσο σημαντικός εταίρος για την εγχώρια καπιταλιστική οικονομία, με εξαίρεση την COSCO. Ωστόσο, καθώς μεταβαίνει την Πέμπτη στην Κίνα, όπου την Παρασκευή θα πραγματοποιήσει συναντήσεις με τον Πρόεδρό της, Σι Τζινπίνγκ, τον πρωθυπουργό, Λι Τσιανγκ, και τον πρόεδρο της Λαϊκής Εθνοσυνέλευσης, Tζάο Λετζί, έβαλε προτεραιότητα να υπάρχει «συνεργασία» σε ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή, υποστηρίζοντας ωστόσο ότι το Πεκίνο δεν πρόκειται να συνεργαστεί με τους Δυτικούς σε ζητήματα τεχνολογιών αιχμής όπου βρίσκονται σε διαρκή ανταγωνισμό, όπως είπε.

Τέλος, ερωτηθείς για τα Ελληνοτουρκικά, έκανε καθαρή τη θέση του ότι το παζάρι πρέπει να συνεχιστεί και να παρουσιάσει «αποτελέσματα», έστω κι αν, όπως είπε, ο Ερντογάν στο Παλαιστινιακό βρίσκεται στη «λάθος πλευρά της Ιστορίας». Διαβεβαίωσε ωστόσο ξένα και ντόπια κέντρα ότι ο ίδιος θα προχωρήσει βήμα το βήμα στη διμερή συζήτηση και με καλή διάθεση για να εκμεταλλευτεί το «μομέντουμ» με στόχο την παραγωγή «αποτελεσμάτων».