Η στρατηγική της ΕΕ στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση αναπαράγει το χάσμα μεταξύ των πολλών που παράγουν τον πλούτο και των λίγων που τον κλέβουν. Η ανησυχία τους για τις «δεξιότητες» φανερώνει ότι οι μηχανές τους δεν δουλεύουν χωρίς τους κατάλληλους εργαζόμενους.

Η σύνδεση του πτυχίου με την αγορά και η αποσύνδεσή του από το επάγγελμα οδηγεί σε σκόρπιες δεξιότητες που αντέχουν για λίγα χρόνια και μετά αναζητούνται νέες για να ικανοποιηθεί η αγορά. Οδηγεί στην ανεργία των αποφοίτων στο 21 τοις εκατό και 5 χρόνια μετά το ακριβοπληρωμένο τους μεταπτυχιακό στο 19 τοις εκατό. Οδηγεί τους απόφοιτους των Σχολών Καλών Τεχνών, ή να συμβιβάζονται με την εμπορευματοποίηση, με αμφίβολα αποτελέσματα, ή να ξοδεύουν τη δημιουργικότητα και το ταλέντο τους σε παράλληλες δραστηριότητες και να κυνηγούν το μεροκάματο.

Ολα τα κόμματα συμφωνούν με την εκπαιδευτική πολιτική της ΕΕ και την έχουν υπογράψει, εκτός από το ΚΚΕ.

25 χρόνια μετά την Μπολόνια η Ανώτατη Εκπαίδευση μαστίζεται από την υποχρηματοδότηση, την υποστελέχωση και την ανυπαρξία γενικού σχεδιασμού και υπάρχει σε μεγάλο βαθμό από το φιλότιμο και την ακούραστη προσπάθεια των εκπαιδευτικών.

Ομως οι νέοι ζητούν πτυχία με αξία και όχι πιστοποιημένα προσόντα. Το έδειξαν φέτος με τις μεγάλες κινητοποιήσεις τους ενάντια στον νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και για τα μεγάλα προβλήματα του λαού και του τόπου. Το έδειξαν με τη νίκη της «Πανσπουδαστικής» για τρίτη συνεχή χρονιά στις φοιτητικές εκλογές.

Σε συνέχεια αυτής της νίκης οι ευρωεκλογές ας αποτελέσουν την αγωνιστική συνέχεια της νεολαίας και της εκπαιδευτικής κοινότητας με την ψήφο τους στο μόνο αντίπαλο δέος αυτής της πολιτικής, το ΚΚΕ.