Πάλι σε βλέπω,

φουκαρά,

απ' τα μπαλκόνια

κάτω

να καταπίνεις

τις ψευτιές των δυο

σαν... μαντολάτο

και σε λυπάμαι,

φίλε μου, γιατί

οι θεατρίνοι

από Δευτέρα

στα «γλυκά»

θα βάλουνε

...στρυχνίνη!

Πάλι σε βλέπω,

φουκαρά,

στους δυο

να κράξεις «μπράβο»

μα φύγ' αμέσως

από κει, στο λέω

να σε προλάβω,

γιατί όλα

τα «ζήτω» σου,

που αφήνεις στον αέρα,

...«αμάν» θα γίνουνε

και «oχ»,

σαν έρθει

η Δευτέρα!