Ηριζική «μεταρρύθμιση», η διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, είναι από τα κυρίαρχα ζητήματα που θέτει επιτακτικά για υλοποίηση «τώρα» το μεγάλο κεφάλαιο. «Νωπή» είναι η εντολή της Κομισιόν, που έθετε τις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» στο ασφαλιστικό σαν απαραίτητο όρο ένταξης και «διατήρησης» της χώρας στην ΟΝΕ και την οποία ακολούθησε ένας «καβγάς» ανάμεσα στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Με την τελευταία να «επικρίνει» την κυβέρνηση για καθυστέρηση και ατολμία στο να προχωρήσει στα διαλυτικά μέτρα και την κυβέρνηση να εκθειάζει τα αντιασφαλιστικά μέτρα που ήδη έχει πάρει και τα οποία θέτουν τις βάσεις για το επερχόμενο σάρωμα. Τα δυο κόμματα διαγκωνίζονται για το ποιο μπορεί καλύτερα να προωθήσει τις απαιτήσεις του μεγάλου ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Η μετατροπή των συντάξεων σε προνοιακό βοήθημα, η αύξηση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση, η κατάργηση ή ο περιορισμός των βαρέων και ανθυγιεινών, η μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, το χτύπημα της επικουρικής ασφάλισης, είναι τα μέτρα που προωθούνται, όπως έχουν σκιαγραφηθεί σε πάμπολλες εκθέσεις και μελέτες. Στόχος είναι η επιβολή ενός κοινωνικού μεσαίωνα, μιας εφιαλτικής πραγματικότητας για τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα.

Ολα αυτά, βέβαια, θα μπουν σε διαδικασία υλοποίησης, αμέσως μετά τις εκλογές. Και αυτό γιατί γνωρίζουν πολύ καλά πως το πολιτικό κόστος θα είναι μεγάλο. Ωστόσο, δεν κάθονται με «σταυρωμένα χέρια». Εχουν επιδοθεί σε μια εκστρατεία προετοιμασίας της κοινής γνώμης, στην οποία συμβάλλουν πρόθυμα αρκετά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά και οι συμβιβασμένες ηγεσίες ανώτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων. «Τα Ταμεία κινδυνεύουν», κραυγάζουν όλοι αυτοί, για να πείσουν για την αναγκαιότητα τάχα των παρεμβάσεων και των αλλαγών, ενώ κρύβουν πως οι πολιτικές των κυβερνώντων, πρώτα και κύρια, έχουν δημιουργήσει τα σημερινά προβλήματα. Διακηρύσσουν σε υψηλούς τόνους πως επιδίωξη είναι δήθεν η «βιωσιμότητα των Ταμείων» και δεν κουράζονται να αυτοδιαφημίζονται για την «κοινωνική ευαισθησία» που διαθέτουν. Οσο μάλιστα πλησιάζουμε προς τις εκλογές, αρχίζουν όλο και περισσότερο να μοιράζουν... υποσχέσεις για «κοινωνική προστασία» των πολιτών. Οι αυτόκλητοι «σωτήρες» των Ταμείων είναι πολύ προσεκτικοί ωστόσο και αποφεύγουν σκόπιμα να αναφερθούν συγκεκριμένα στο χαρακτήρα των αναγκαίων, για αυτούς, και καταστροφικών, για τα πλατιά λαϊκά στρώματα, αλλαγών. Μέσα από τη σύγχυση που σπέρνουν, προσδοκούν στην υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου.

Ηαλήθεια είναι ότι η κοινωνική ασφάλιση, τα Ταμεία κινδυνεύουν. Κινδυνεύουν από τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που στο όνομα της ΟΝΕ, στο όνομα της ευρωπαϊκής ενοποίησης και του ανταγωνισμού, είναι πρόθυμα να ανατρέψουν κάθε ασφαλιστικό δικαίωμα. Στην ίδια κατεύθυνση συμβάλλουν και εκείνα τα κόμματα, που, ενώ μιλούν για υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης, ταυτόχρονα ορκίζονται πίστη στην ΟΝΕ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οσο πιο αποφασιστικά καταδικαστούν αυτά τα κόμματα στις επικείμενες εκλογές, όσο μικρότερα εκλογικά ποσοστά συγκεντρώσουν, τόσο θα δυσκολευτούν στο να «περπατήσουν» τα διαλυτικά σχέδια. Οσο μεγαλύτερη είναι η ενίσχυση του ΚΚΕ, τόσο θα δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για τη συγκρότηση πλατιού λαϊκού μετώπου πάλης, που θα θέσει τις βάσεις για τη λαϊκή αντεπίθεση.