Τρύπες, όπως αυτή του Μετρό στο Χαλάνδρι, δεν είναι τόποι για να τους επισκέπτεται ένας πρωθυπουργός. Ομοίως, τόποι όπως η Μαλακάσα των κατολισθήσεων, η Εγνατία οδός των καθιζήσεων, η εθνική Τρίπολης-Καλαμάτας (άλλη τρύπα εκεί...) δεν ενδείκνυνται για φιέστες...

***

Αντιθέτως, ο πρωθυπουργός παρευρίσκεται - και ορθώς - στα εγκαίνια των «μεγάλων έργων». Οπως και κάθε πρωθυπουργός. Για παράδειγμα, εκεί που πήγε χτες ο κ. Σημίτης, στην παράκαμψη των Πατρών, είχε πάει και ο Κ. Μητσοτάκης το 1993. Εκείνος είχε εγκαινιάσει τα πρώτα ...4 χιλιόμετρα (από εγκαίνια ως χώρα πάμε περίφημα...).

***

Χτες, πάντως, εγκαινιάσαμε όλα τα χιλιόμετρα. Και τα 18! Και πώς να μη διακατεχόμεθα από εθνική υπερηφάνεια! Σκεφτείτε: Ενα έργο που η πρώτη του μελέτη έγινε το 1981 και είχε εκτιμηθεί το '85 στα 35 δισ. δραχμές, τελικώς παραδόθηκε το 2003 (σ.σ.: 18 χιλιόμετρα σε 22 χρόνια: Αθλος!) ενώ έπρεπε να έχει δοθεί το 1999, με κόστος πολλαπλάσιο (άλλοι το υπολογίζουν κοντά στα 75 δισ. δραχμές, άλλοι στα 120) και ανολοκλήρωτο, αφού οι 4 συνδετήριες οδοί που προβλέπονταν, παραμένουν ανύπαρκτες!

***

Και κατόπιν όλων αυτών, επαναλαμβάνουμε: Πώς να μην είμεθα εθνικώς υπερήφανοι;...