Πέραν, δε, της «εθνικής υπερηφάνειας», υπάρχει και η «εθνική αυτοπεποίθηση» (σ.σ.: εμ, αυτή που την πας!), για την οποία ομιλεί σε όλα τα εγκαίνια ο κ. πρωθυπουργός. Μίλησε και χτες, στα εγκαίνια της παράκαμψης των Πατρών. Και έχει δίκιο. Δεν ξέρουμε αν αυτή η «αυτοπεποίθηση» αφορά το σύνολο του πληθυσμού, αφορά όμως μια ιδιαίτερη κατηγορία ...αναξιοπαθούντων: Τους εργολάβους!

Εδώ να δείτε «εθνική αυτοπεποίθηση»!

***

Προσέξτε:

• Η ζεύξη Ακτίου-Πρέβεζας (αντίστοιχη κορδελίτσα είχε κόψει ο πρωθυπουργός τον περασμένο Ιούνη) είχε προϋπολογιστεί στα 12 δισ., το έργο έπρεπε να είναι έτοιμο το 1998, παραδόθηκε ημιτελές το 2002, αφού πρώτα έφτασε στα 32 δισ...
• Το αεροδρόμιο στα Σπάτα είχε προϋπολογισμό 500 δισ., έφτασε τα 670 δισ. και αν προστεθούν τα 200 δισ. των «παράλληλων έργων» και τα 200 δισ. που διεκδικούν οι Γερμανοί, τότε ξεπερνάει κατά πολύ το 1 τρισ., όσο για τους Γερμανούς θα το καρπώνονται για 30 χρόνια...
• Η Αττική οδός προβλεπόταν στα 400 δισ., οι υπολογισμοί αναφέρουν ότι θα ξεπεράσει το 1 τρισ., εν τω μεταξύ τα διόδια αυξήθηκαν, εν τω μεταξύ τα κέρδη θα πηγαίνουν για 23 χρόνια στους αναξιοπαθούντες, εν τω μεταξύ το έργο θα έπρεπε να παραδοθεί το 2001, αλλά πάμε για το 2004...
• Το Μετρό θα έπρεπε να είναι έτοιμο (χωρίς τρύπες...) το 1997, δόθηκε (ένα μέρος του) σε χρήση με κόστος 700 δισ., αλλά η αρχική πρόβλεψη μιλούσε για 182 δισ...

***

Αυτή είναι μια ακόμα διάσταση της ...«εθνικής αυτοπεποίθησης» που δημιουργούν σε ορισμένους τα «μεγάλα έργα» σε αυτή τη χώρα. Και όπως έχουμε ξαναγράψει σε αυτή τη στήλη, επαφίεται στον αναγνώστη να κάνει τους αναγκαίους υπολογισμούς, να προσθέσει τις τρύπες, τις καθιζήσεις και τις κατά καιρούς κατολισθήσεις για να διαπιστώσει πόσο στοιχίζει στο λαό κάθε παράσταση, όπως αυτή του κ. Σημίτη στην Πάτρα...