Στην Καλύβα του Στεφανή | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Στην Καλύβα του Στεφανή

Το αγωνιστικό τους «παρών» έδωσαν και πάλι, προχτές (την Κυριακή, 16-5-04), οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες, αλλά και οι απόγονοι και φίλοι της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας, στην ιστορική πλέον Καλύβα του Στεφανή, στις παρυφές της Σπερχειάδας, απ' όπου λίγα παλικάρια, με επικεφαλής τον αθάνατο Αρη Βελουχιώτη, έκαναν το πρώτο ξεκίνημα του ένοπλου αγώνα εναντίον του ξένου κατακτητή.

Σε θερμή και συγκινητική ατμόσφαιρα, με τραγούδια του Αγώνα (από τη χορωδία της ΠΕΑΕΑ, της Λάρισας) άρχισε η ωραία, γιορτινή εκδήλωση: «Βροντάει ο Ολυμπος, αστράφτει η Γκιώνα/ μουγκρίζουν τ' Αγραφα, σειέται η Στεριά!». Και, στη συνέχεια, η Δημοτική Μούσα, απαντώντας στην αγωνία των ψηλών βουνών, που στέναζαν, τότε, κάτω από το βάρος της πικρής σκλαβιάς, τραγούδησε, με τη βροντερή φωνή της, εκείνο το πρώτο ξεκίνημα των γενναίων:

Και ξάφνου ακούστηκε βροντή ψηλά απ' τη Σπερχειάδα

φωνή μεγάλη έσυρε του Στεφανή η Καλύβα:

Εδώ 'μαστε, ψηλά βουνά, μη σκιάζεστε κανέναν!

Είμαστε αντάρτες του ΕΛΑΣ, ελπίδα της πατρίδας

σήμερα δέκα κι είκοσι, ταχιά, δέκα χιλιάδες

κι έχουμε πρώτον αρχηγό τον Αρη Βελουχιώτη.

Σαν τ' άκουσαν, απ' τη Γραβιά κι από την Αλαμάνα

ο Διάκος, ο λιοντόκαρδος κι ο Οδυσσέ' Ανδρούτσος

Ομπρός, αδέρφια, φώναξαν, σταθείτε ορθοί στις ντάπιες!

Βαράτε, διώξτε τα σκυλιά, του φασισμού τη φάρα

που πάτησαν τον τόπο μας και τ' άγια χώματά μας.

Κι άστραψε ο Γοργοπόταμος και βρόντηξε η Γκιώνα

και τα βουνά αντιλάλησαν, ΕΛΑΣ για την Ελλάδα!

Αναφερόμενος στο πρώτο εκείνο ξεκίνημα, ο κεντρικός ομιλητής τόνισε χαρακτηριστικά: Ο Αρης Βελουχιώτης δεν ήταν «ο αρχηγός των ατάκτων» (όπως έγραψε κάποιος ανιστόρητος ιστοριογράφος), που, κινημένοι, απλώς, από κάποια εσωτερική παρόρμηση, βγήκαν έτσι αυθόρμητα, στα βουνά, να πολεμήσουν για τη Λευτεριά. Ο Βελουχιώτης βγήκε στο βουνό με εντολή της ΚΕ του ΚΚΕ και με τη συγκεκριμένη αποστολή να οργανώσει τον ένοπλο αγώνα του ελληνικού λαού εναντίον του ξένου κατακτητή.

Οι αστοί ιστοριογράφοι - ανέφερε σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο αντιπρόεδρος της ΠΕΑΕΑ - αρέσκονται στην αόριστη και ανώδυνη γι' αυτούς διατύπωση: Ολοι οι Ελληνες έκαναν Αντίσταση. Ομως, όταν, την 28η Οκτωβρίου του 1940, με την επίθεση των Ιταλών του Μουσολίνι εναντίον της Ελλάδας, το ΚΚΕ καλούσε τον ελληνικό λαό να αντισταθεί στον επιδρομέα και να κάνει «σπίτι με σπίτι και καλύβα με καλύβα», ολόκληρη την Ελλάδα φρούριο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, οι «πατριώτες» του επίσημου κράτους συνιστούσαν... σύνεση και υποταγή. «Να ρίξουμε», έλεγαν, «εκεί επάνω μερικές ντουφεκιές, για την τιμή των όπλων», και, μετά, να προσαρμοστούμε στη «νέα τάξη» του Χίτλερ και του Μουσολίνι.

Αλαλα, λοιπόν, τα χείλη των απόντων από εκείνον τον αγώνα. Ας κρατούν σκυφτό το κεφάλι τους οι ριψάσπιδες και εθελόδουλοι «υπερπατριώτες», που, τώρα, βολεμένοι στην αγκαλιά της «Ενωμένης Ευρώπης» του Μάαστριχτ και των τρομονόμων, γιορτάζουν, δήθεν, και αυτοί, το έπος της Εθνικής Αντίστασης και της Αντιφασιστικής Νίκης, με φιέστες και πανηγυράκια ανώδυνα, εκτοξεύοντας στον ουρανό βεγγαλικά και πολύχρωμα πυροτεχνήματα.

Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ