Ο μεγαλύτερος ίσως εν ζωή θεατράνθρωπος, ο Χάρολντ Πίντερ, έλεγε την περίοδο των βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας πως «όταν σφίγγεις το χέρι του δολοφόνου δεν έχεις ηθική». Το ίδιο προφανώς ηθικό ζήτημα ανακύπτει, όταν σφίγγεις το χέρι του δολοφόνου, που, εκτός από δολοφόνος, είναι και βασανιστής...

***

Σε μια τυπική επανάληψη της διαδικασίας, που επιβάλλει ο κάθε έπαρχος να ταξιδεύει στη «Ρώμη» για να παράσχει τα διαπιστευτήρια στον «Καίσαρα», ο κ. Καραμανλής βρίσκεται ήδη στις ΗΠΑ. Μετά τις χειραψίες, θα έχει και «γεύμα εργασίας» με τον Μπους. Αναμενόμενο ήταν. Αλλωστε, ήδη από τις παραμονές των εκλογών του Μάρτη, η «Γουάλ Στρετ Τζέρναλ» το είχε τονίσει απερίφραστα: Είτε με τον Παπανδρέου, είτε με τον Καραμανλή, οι ΗΠΑ δεν έχουν κανένα πρόβλημα...

***

Καλό ακούγεται να μην έχουν πρόβλημα οι Αμερικάνοι με τον κ. Καραμανλή. Αλλά είναι, πράγματι, «καλό»;

Είναι «καλό» να μη δημιουργεί ο Ελληνας πρωθυπουργός «πρόβλημα» στους Αμερικάνους, όταν οι ΗΠΑ αποκαλούν τον Ταλάτ «πρωθυπουργό» και την κυπριακή κυβέρνηση «ελληνοκυπριακή κυβέρνηση»; Οταν επιμένουν να βάζουν πλάτες στην Τουρκία για τη διεκδίκηση των «ζωτικών και νόμιμων συμφερόντων της» στο Αιγαίο; Οταν απαιτούν να σταλούν περισσότεροι Ελληνες φαντάροι στο Αφγανιστάν, αλλά και στο Ιράκ; Οταν χρησιμοποιούν την Ολυμπιάδα σαν ένα ακόμα πεδίο ΝΑΤΟικής τρομο-λαγνείας;

***

Αυτό, λοιπόν, είναι το πρόβλημα. Το ίδιο που υπήρχε και με την προηγούμενη κυβέρνηση. Οτι, τελικά, έχουμε κυβερνήσεις, που δεν εννοούν να δημιουργήσουν ένα τόσο δα «πρόβλημα» στους Αμερικάνους...