Θα συμβουλεύαμε όσους επιχειρούν καθημερινά, να δικαιολογήσουν τις εγχώριες υψηλές τιμές των καυσίμων και, ιδιαίτερα, της βενζίνης, αποκλειστικά και μόνο ή κυρίως με την άνοδο της διεθνούς τιμής του πετρελαίου, να κάνουν και λίγο κράτει. Στο κάτω κάτω της γραφής, δεν τρώει κουτόχορτο ο κόσμος. Για παράδειγμα, οι πάντες, ή σχεδόν οι πάντες, γνωρίζουν, ότι η διεθνής τιμή του πετρελαίου έχει σημειώσει κατά καιρούς διακυμάνσεις και από 40 περίπου δολάρια το βαρέλι (1991) βρέθηκε ακόμη και στα 8, ενώ στο μεγαλύτερο μέρος του μεσοδιαστήματος μέχρι σήμερα κινήθηκε γύρω στα 20 με 22 δολάρια το βαρέλι. Η εγχώρια τιμή της βενζίνης, όμως, ποτέ δε μειώθηκε, ούτε καν έμεινε σταθερή για σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα. Συνεχώς ανεβαίνει.

Και πέρα απ' αυτό, ενώ στην Ελλάδα η τιμή του λίτρου της αμόλυβδης βενζίνης κοντεύει στο ένα ευρώ, στις ΗΠΑ η αντίστοιχη τιμή αγγίζει τα 2 δολάρια το γαλόνι, δηλαδή, 0,53 ευρώ το λίτρο (ένα γαλόνι ισούται με 3,8 λίτρα). Γεγονός, βέβαια, που δεν εμποδίζει τις αμερικανικές εταιρίες πετρελαιοειδών να σημειώνουν σημαντικά κέρδη, από τις δραστηριότητές τους στην αμερικανική αγορά, παρά τους εκεί μεγαλύτερους μισθούς και μεροκάματα, σε σύγκριση με τους δικούς μας. Με άλλα λόγια, ο καθένας μπορεί να καταλάβει, ότι οι κύριοι παράγοντες, που καθορίζουν την εγχώρια τιμή των καυσίμων, είναι οι φόροι και τα κέρδη των μεγάλων εταιριών διύλισης και εμπορίας...