Οσο πλησιάζει η Κυριακή των ευρωεκλογών της 13ης Ιούνη, τόσο περισσότερο γίνεται φανερή η σύγκλιση των θέσεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των κάθε είδους οπαδών του «ευρωμονόδρομου». Ολων εκείνων, που υπερψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992 - μια συνθήκη που άνοιξε τους «ασκούς του Αιόλου» για την επέλαση των μονοπωλίων στις κατακτήσεις (κοινωνικές, δημοκρατικές κλπ) των εργαζομένων στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης - βγαίνουν τώρα και ζητούν την ψήφο μας με γενικόλογα συνθήματα και υποσχέσεις, πως θα «αγωνιστούν» για μια καλύτερη ευρωένωση.

Οι μονομάχοι του δικομματισμού, άφησαν κατά μέρος τους «καυγάδες» για το ύψος των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και γενικότερα την κατάσταση της οικονομίας, καθώς βρήκαν καινούριο «παιχνίδι». Από την περασμένη βδομάδα προσπαθούν να εγκλωβίσουν τους ψηφοφόρους στα γρανάζια του δικομματισμού, με ψευτοδιλήμματα του τύπου, αν τα Ολυμπιακά - και άλλα μεγάλα ή μικρά έργα υποδομής - ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ... Κι από κοντά, η ηγεσία του ΣΥΝ μοιράζει αυταπάτες για μια... αρμονική συμβίωση κεφαλαιοκρατών και εργαζομένων, που θα οικοδομήσουν από κοινού την «άλλη Ευρώπη». Προϋπόθεση, η ψήφισή του και, βέβαια, η παραμονή στον «ευρωμονόδρομο»...

Κι ενώ, η ζωή των εργαζομένων τραβά την ανηφόρα και όλα δείχνουν, ότι από το φθινόπωρο έρχονται ακόμη δυσκολότερες μέρες, καθώς θ' αρχίσουν οι «λογαριασμοί» των έργων, των ελλειμμάτων και των «μαύρων τρυπών», η ανάγκη της αντίστασης και της αναζωογόνησης του μαζικού κινήματος γίνεται ακόμη περισσότερο φανερή και επιτακτική. Μια πρώτης τάξης ευκαιρία βρίσκεται μπροστά σε όλους, την ερχόμενη Κυριακή. Ας μην τη χάσουμε. Ας μην την πετάξουμε. Ας μετατρέψουμε την ψήφο μας σε ενίσχυση της αντίστασης, της ανυπακοής και της απειθαρχίας, για μια Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, σε μια Ευρώπη της φιλίας και της ειρήνης, της ισότιμης συνεργασίας και του σοσιαλισμού.