Περί τίνος πρόκειται;

1. Το Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, με την ανοχή των πρυτανικών αρχών, το τελευταίο ιδιαίτερα διάστημα «κατά συρροή και κατ' εξακολούθησιν», παρεξέκλινε του σκοπού του και μετατράπηκε σε εστία προώθησης της πιο μαύρης προπαγάνδας.

Πριν λίγες μέρες κάλεσε τον ειδικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, να κάνει διάλεξη με θέμα: «Η ειρηνική πολιτική του ΝΑΤΟ στη ΝΑ Ευρώπη». Και αυτό, την ώρα που το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, η ΕΕ εξοντώνουν τους λαούς της περιοχής. Ο καθένας γνωρίζει τι συνέβη στη Γιουγκοσλαβία, τι συμβαίνει στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, τι παραπέρα (ειρηνευτικές αποστολές) για την Κούβα, τη Συρία, το Ιράν, τη Β. Κορέα και αλλού.

Η εκδήλωση αυτή, κάτω απ' το βάρος, τόσο των αντιδράσεων του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, του ΣΥΝ, όσο και σημαντικής μερίδας πανεπιστημιακών δασκάλων και φοιτητικών παρατάξεων, ματαιώθηκε.

Η ματαίωση αυτή δεν προκάλεσε κανένα σχόλιο διά του τύπου.

2. Στις 4-5 Ιούνη, το ίδιο τμήμα, διοργάνωσε εκδήλωση με θέμα «Ενθυμούμενοι τον Κομμουνισμό. Γιορτάζοντας τα 15 χρόνια της δημοκρατίας στην Ανατολική Ευρώπη²». Σ' αυτήν την εκδήλωση εξέχων προσκεκλημένος ήταν και ο κ. Στεφάν Κουρτουά, επικεφαλής ομάδας Γάλλων δημοσιογράφων και ιστορικών που συνέγραψαν το βιβλίο «Η μαύρη βίβλος του Κομμουνισμού».

Η «μαύρη βίβλος του Κομμουνισμού» δε μας λέει κάτι καινούριο. Είχαν προηγηθεί σε ανώτερο επίπεδο ο Οργουελ, ο Κέσλερ, ο Σολζενίτσιν (Νόμπελ Λογοτεχνίας) και οι «κατώτεροι» για τα καθ' ημάς Σούρλας και Τσαούς Αντόν.

Η ουσία του βιβλίου είναι ότι όλη η προσπάθεια των κομμουνιστών για μια άλλη κοινωνία σοσιαλιστική - κομμουνιστική δεν ήταν παρά μια βαρβαρότητα με εκατόμβες εξοντωμένων.

Ο ίδιος με έμφαση σημειώνει:

Α. «Τα κομμουνιστικά καθεστώτα προκάλεσαν το θάνατο 100 εκατομμυρίων ανθρώπων έναντι 25 εκατομμυρίων που έχασαν τη ζωή τους από το ναζισμό».

Β. «Κομμουνισμός ίσον ναζισμός ίσον φασισμός».

Γ. «Επόμενα, τονίζει ο Κουρτουά, είναι ανάγκη να συσταθεί ένα δικαστήριο όπως εκείνο της Νυρεμβέργης για τους ΝΑΖΙ που θα κρίνει τα εγκλήματα του Κομμουνισμού».

Στη «μαύρη βίβλο» του Κουρτουά, απάντησαν τεκμηριωμένα το κομμουνιστικό κίνημα και μαρξιστές διανοούμενοι, καθώς και ομάδα Γάλλων διανοουμένων, με επικεφαλής τον κ. Κλοντ Πενετιέ, (με τις απόψεις των οποίων δε συμφωνούμε απόλυτα) με το βιβλίο τους «Ο αιώνας των Κομμουνιστών». Από τη σκοπιά τους απορρίπτουν τις απόψεις Κουρτουά. Γι' αυτούς ο κομμουνισμός δεν ταυτίζεται με μαζικά εγκλήματα.

Απ' αυτή την εκδήλωση το Τμήμα απέκλεισε τον καθένα που θα είχε κάποια διαφορετική άποψη. Καλά τους κομμουνιστές. Δε θα μπορούσε όμως να καλέσει έναν εκπρόσωπο της άλλης γαλλικής άποψης; Για να κολάσει έστω και έτσι ότι είναι υπέρ του διαλόγου και όχι υπέρ της μονομέρειας.

Την ώρα που συμβαίνουν αυτά στη Θεσσαλονίκη, ο Μπους εξαπολύει τη δική του αντικομμουνιστική ομοβροντία: «Η εξόντωση του Κομμουνιστικού Κινήματος το 1947 - 49, με τη βοήθεια των ΗΠΑ, στην Ελλάδα ήταν μια συνεισφορά της Αμερικής στον κόσμο, για ειρήνη, δημοκρατία. Αυτό συνεχίζουμε να προσφέρουμε εκεί που επεμβαίνουμε σήμερα»³.

Συμπτώσεις; Ενα είναι σίγουρο. Είναι προφανές ότι μια αντικομμουνιστική εκστρατεία βρίσκεται σε εξέλιξη.

Το σκεπτικό μας ήταν «να μη μετατραπεί το Πανεπιστήμιο σε φορέα μαύρης προπαγάνδας και ευτελισμού της επιστημονικής ανάλυσης και έρευνας».

Ηταν μια κίνηση εντελώς ενδεικτική. Είχαμε χρέος να το κάνουμε. Αλλωστε, τέτοιες μορφές αντίδρασης δεν είναι η πρώτη φορά που εκδηλώνονται στο πανεπιστήμιο. Το πανεπιστήμιο, τουλάχιστον σε ό,τι μας αφορά, δεν μπορεί να είναι σαν σε γυάλα κλεισμένο. Να διαλέγεται, να ερευνά, ερήμην της κοινωνίας. Χρέος του έχει να αφουγκράζεται τις ανάγκες, τους προβληματισμούς της κοινωνίας, των λαϊκώνστρωμάτων και να τις υπηρετεί με το κύρος του, να φωτίζει προβλήματα, να πρωτοπορεί.

Για παράδειγμα, ο προσανατολισμός της έρευνας δεν είναι μια «κλειστή» υπόθεση των πανεπιστημιακών. Το λαϊκό κίνημα δεν πρέπει να ενδιαφέρεται, να παρεμβαίνει, να απαιτεί; Ή το ζήτημα της ανατροπής του σοσιαλισμού δεν είναι ζήτημα που συγκινεί, ενδιαφέρει, προβληματίζει τεράστιες λαϊκές μάζες, στη χώρα μας και σ' όλο τον κόσμο; Είναι υπόθεση μόνο των κυρίων τύπου Κουρτουά; Γιατί αυτή η επιλεκτική προώθηση των αντιλήψεών τους; Δεν υπάρχουν άλλες τεκμηριωμένες απόψεις για τα ζητήματα αυτά; Γιατί με την ίδια ζέση δεν τις αγκαλιάζει το πανεπιστήμιο;

Οταν κορυφώθηκε ο πόλεμος του ΝΑΤΟ ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, με τις μικρές μας δυνάμεις, χωρίς να έχουμε καμία αυταπάτη ότι μπορούμε να εμποδίσουμε αυτή την τεράστια μηχανή, αντιδράσαμε «αντιδημοκρατικά», εμποδίζοντάς τους. Δεν «καθίσαμε ευπρεπώς» όπως πολλοί άλλοι. Εχουμε τη γνώμη ότι το ίδιο έπρεπε να κάνουμε και κάναμε με τις αντιλήψεις του κ. Κουρτουά.

Απλά το κάναμε για να μην περάσει ο κύριος και οι περί αυτόν απαρατήρητοι. Και στο κάτω - κάτω αυτή μας η ενέργεια άνοιξε τους «ασκούς του Αιόλου», έστω και διά του Τύπου, ιδιαίτερα στις 8 Ιούνη. Μια πληθώρα δημοσιογράφων - αναλυτών πήραν θέση. Μια ομοβροντία σχολίων λες και κάποιος πάτησε ένα κουμπί. Σημάδι των καιρών; Ισως. Ανησυχία για τη δημοκρατία τους «αμάν αν ξανάρθουν οι κομμουνιστές μας περιμένουν βάσανα, εξορίες, φιμώσεις, λογοκρισία κ.ά.». Το σίγουρο είναι σε τέτοιες ώρες ο καθένας βρίσκεται εξ αντικειμένου στην όχθη που ετάχθη. Για μας απλά επιβεβαιώνεται, για μια ακόμη φορά, ο Παναγιώτης Κονδύλης με το άρθρο του «Κομμουνιστική και φιλελεύθερη ουτοπία - Προδοσία των διανοουμένων»⁴.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1. Σύμφωνα με αυτό που επιθυμεί κανείς.

2. 15 χρόνια δημοκρατίας στην Ανατολική Ευρώπη. α) Στην Τσεχία η ανεργία από 1% που ήταν το 1990, έφτασε στο 11%, στη Σλοβακία 16%, στην Ουγγαρία 6%, στην Πολωνία πάνω από 20%. Η Ρωσία σύμφωνα με δηλώσεις του κ. Πούτιν φιλοδοξεί να φτάσει στο βιοτικό επίπεδο του 1980. β) Σε Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ρουμανία, Τουρκία η νομοθεσία απαγορεύει τη λειτουργία των Κομμουνιστικών Κομμάτων. Στην Πολωνία το άρθρο 13 του Συντάγματος ταυτίζει τον κομμουνισμό με το ναζισμό. Στην Ουγγαρία απαγορεύεται η χρησιμοποίηση σοσιαλιστικών συμβόλων.

3. Στη συνέχεια, ο Μπους βρέθηκε στη Ρώμη για να γιορτάσουν την απόβαση στη Νορμανδία. Σε μια προσπάθεια δηλαδή, ακόμα, διαστρέβλωσης, ανακαταγραφής της ιστορίας. Ο Π. Κονδύλης στο βιβλίο του σημειώνει: «Η σταλινική Σοβιετική Ενωση νίκησε τον εθνικοσοσιαλισμό, όχι η φιλελεύθερη Γαλλία και η κοινοβουλευτική Αγγλία, και οι προϋποθέσεις για την επιτυχή στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στη Δυτική Ευρώπη το 44 δημιουργήθηκαν στο Στάλινγκραντ και όχι στη Νορμανδία.

4. Από το βιβλίο του «από τον 20ό στον 21ο αιώνα».