Η λιτότητα θέλει την «ασφάλειά» της | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η λιτότητα θέλει την «ασφάλειά» της

Κάθε αντιλαϊκή επίθεση έχει ανάγκη την αυταρχική θωράκιση του κράτους. Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι η πολιτική της θα συναντήσει την αντίδραση των εργαζομένων. Γι' αυτό καταφεύγει σε άνευ προηγουμένου ενίσχυση των μέτρων παρακολούθησης και καταστολής. Αξιοποιεί για το σκοπό αυτό και τους μηχανισμούς και το νομικό πλαίσιο της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων.

Οι κάμερες-χαφιέδες, τα συστήματα παρακολούθησης των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας, σε συνδυασμό με έναν τεράστιο στρατιωτικοαστυνομικό μηχανισμό, τίθενται στην υπηρεσία του κράτους και των εργοδοτών για τον εντοπισμό και την εξουδετέρωση των «ενοχλητικών» στοιχείων.

Οι μηχανισμοί και οι υποδομές αυτού του αυταρχικού καθεστώτος στηρίζονται και στηρίζουν ταυτοχρόνως ένα αντιδραστικό νομικό πλαίσιο, με το οποίο νομιμοποιείται η περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων στο όνομα της «ασφάλειας» του κράτους και των πολιτών του.

Ο αυριανός απεργός για την ανατροπή της οικονομικής πολιτικής, ο διαδηλωτής κατά των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων και της ελληνικής συμμετοχής σ' αυτά, θα βρίσκονται πλέον στην γκρίζα ζώνη των «τρομονόμων» και των «τρομοσυμφωνιών», εκεί όπου καταργούνται τα όρια του μαζικού κινήματος και της «τρομοκρατίας».

Μια πολιτική λιτότητας, που συνδυάζει την επίθεση κατά του εργατικού εισοδήματος με την επιχείρηση κατεδάφισης του ασφαλιστικού συστήματος, την ανατροπή των εργασιακών κατακτήσεων, την ιδιωτικοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την πολιτική του αυταρχισμού και της καταστολής.

Θα πρέπει, βεβαίως, να σημειώσουμε την ιδιαίτερη «φροντίδα» αυτού του μηχανισμού για το ΚΚΕ και τη δράση του. Οι καταγγελίες που συγκεντρώνει ο «Ριζοσπάστης» για ένταση της παρακολούθησης, του χαφιεδισμού και των γνωστών ασφαλίτικων μεθόδων εις βάρος στελεχών και μελών του Κόμματος δείχνουν ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά. Και, βέβαια, κάτι τέτοιο έχει την εξήγησή του.

Είναι το μήνυμα του ΚΚΕ: «Καμιά ανοχή!», είναι οι πολιτικές και άλλες μαζικές, συνδικαλιστικές πρωτοβουλίες του Κόμματος, είναι η απήχηση γεγονότων όπως η ανάρτηση του πανό στην Ακρόπολη κατά της επίσκεψης Πάουελ, είναι η συνεχώς αυξανόμενη πολιτική επιρροή, όπως δείχνουν και τα εκλογικά αποτελέσματα.

Οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια μεγάλη πρόκληση. Στην πρόκληση αυτή δεν έχουν άλλον τρόπο να απαντήσουν, παρά μόνο με τον αγώνα τους. Η ανοχή τους σ' αυτή την κατάσταση και στις γαλαζοπράσινες εκδοχές της εξαντλήθηκε. Με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους και στην αποτελεσματικότητα της οργανωμένης πάλης μπορούν όχι μόνο να απαντήσουν, αλλά και να ανατρέψουν αυτή την πολιτική. Να ρίξουν στο καλάθι των αχρήστων όχι μόνο τα οικονομικά μέτρα, αλλά και τους μηχανισμούς της καταστολής. Το πανελλαδικό συλλαλητήριο στις 9 του Οκτώβρη είναι μόνο η αρχή.