Ρόλο εργολάβου της πολιτικής προώθησης των διεκδικήσεων των βιομηχάνων και των επιλογών της κυβέρνησης, φαίνεται πως αναλαμβάνει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και του ΕΚΘ, και προσπαθεί μέσα από «ημερίδες» να πείσει τους εργαζόμενους πως μονόδρομος για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ανεργίας είναι να στηρίξουμε τις επιχειρήσεις για να συνεχίσουν να δίνουν δουλιά στον κόσμο. Λες και οι επιχειρήσεις που έκλεισαν τις μονάδες τους στη χώρα μας και μετακόμισαν στα Βαλκάνια ήταν προβληματικές, χωρίς κέρδη...

Σε μια τέτοια ημερίδα, που έγινε χτες στη Θεσσαλονίκη και είχε ως θέμα «την κρίση του παραγωγικού συστήματος και τις προτάσεις των εργαζομένων για το αναπτυξιακό μοντέλο», παρουσιάστηκαν τα δραματικά στοιχεία που περιγράφουν τις επιπτώσεις από την εφαρμοζόμενη πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, για να διαπιστωθεί στο τέλος πως οι βιομήχανοι πρέπει να τύχουν κι άλλων ευνοϊκών κινήτρων.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένα από τα στοιχεία που παρουσίασε ο Ν. Γιαννόπουλος, πρόεδρος του ΕΚΘ: «Πάνω από 2.000 επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται σε τρίτες χώρες. Συνολικά έχουν χαθεί 30.000 θέσεις εργασίας. 24 μεγάλες επιχειρήσεις με παραγωγική δραστηριότητα στην πόλη έχουν επιδοτηθεί για να δημιουργήσουν παραγωγική μονάδα στα Βαλκάνια, καταργώντας αντίστοιχες θέσεις στη Θεσσαλονίκη. Αποτέλεσμα, η απώλεια θέσεων εργασίας ιδιαίτερα στους παραδοσιακούς κλάδους (κλωστοϋφαντουργία, ένδυση - υπόδηση, τρόφιμα - ποτά, κατεργασίας ξύλου και μετάλλου) να υπερβαίνει το 50% από τα μέσα της δεκαετίας του '80 μέχρι σήμερα».

Ταύτιση των επιλογών διαπιστώθηκε στο αναπτυξιακό μοντέλο που προτείνεται να ακολουθηθεί και αφορά στην περιφερειακή αναπτυξιακή στρατηγική. Οπως είπε ο υπουργός Μακεδονίας - Θράκης, Ν. Τσιαρτσιώνης, «επιβάλλεται η εθνική συνεννόηση για μια αναπτυξιακή στρατηγική με συνέχεια και συγκεκριμένο πλαίσιο, που θα αξιοποιήσει τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής προς όφελος των τοπικών κοινωνιών». Το ίδιο, με άλλα λόγια πρότεινε και ο Χρήστος Πολυζωγόπουλος, πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Και πλειοδοτώντας στην απλοχεριά, σημείωσε πως για τη χάραξη μιας τέτοια στρατηγικής ανάπτυξης δεν αρκεί να υιοθετηθούν κλαδικοί στόχοι και να κατανεμηθούν πόροι σε ενισχύσεις επιχειρήσεων, εκπαίδευση ανθρώπινου δυναμικού και υποδομές. «Για να περάσουν οι δραστηριότητες της περιφέρειας από τη στασιμότητα στην υιοθέτηση μιας νέου τύπου επιχειρηματικότητας, πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα να τους προσφερθούν νέες γνώσεις: σχετικά με τις δυνατότητες των αγορών και σχετικά με τις δυνατότητες διαμόρφωσης προϊόντων. Εξειδικευμένες γνώσεις για τη χρήση τεχνολογίας, για τις μεθόδους οργάνωσης των επιχειρήσεων και ειδικότερα την πιστοποίηση της ποιότητας των προϊόντων. Νέες γνώσεις του ανθρώπινου δυναμικού».