Αθωώθηκαν χτες από το δικαστήριο της Καλαμάτας, τα δύο στελέχη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, Γιάννης Λυριτζής και Πέτρος Ζερβάκος, που είχαν μηνυθεί από στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και έναν αστυνομικό, επειδή τον Ιούνη του 2002, περιφρούρησαν στο Διοικητήριο την απεργία ενάντια στο αντιασφαλιστικό έκτρωμα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Η δίκη δεν κράτησε παρά ελάχιστα λεπτά, καθώς οι μάρτυρες κατηγορίας ανακάλεσαν ουσιαστικά όσα είχαν υποστηρίξει στις αρχικές τους καταθέσεις και στο δικαστήριο ανέφεραν πως δε σημειώθηκε κανένα επεισόδιο. Οι κατηγορίες που είχαν αποδοθεί στους Γ. Λυριτζή και Π. Ζερβάκου, αυτές της «απαγόρευσης στους εργαζόμενους με πρόθεση να προσέλθουν στις εργασίες τους» και ότι «ενθάρρυναν(;) με την παρουσία τους χωρίς να αποτρέψουν αγνώστους που προπηλάκισαν αφού ήδη είχαν αποφασίσει(;) να επιτεθούν κατά των εγκαλούντων(;)» ήταν εξαρχής τόσο ανυπόστατες και γελοίες που κατέρρευσαν εν ριπή οφθαλμού, με αποτέλεσμα το δικαστήριο να τους αθωώσει.

Πέρα όμως από την αθώωση των δύο αγωνιστών, είναι απαραίτητο να σημειωθεί τούτο: Μόνο στη Μεσσηνία, τα τελευταία τρία χρόνια έχουν συρθεί 8(!!!) φορές (με τη χτεσινή) στα δικαστήρια, μια σειρά πρωτοπόροι αγωνιστές του λαϊκού κινήματος, με προφανή στόχο να καμφθεί το αγωνιστικό φρόνημα των εργαζομένων. Το γεγονός ότι δε διστάζουν να στείλουν στο δικαστήριο ακόμα και με τις πιο γελοίες και ανυπόστατες κατηγορίες πρωτοπόρους αγωνιστές, μαρτυρά επίσης την προσπάθεια των κυβερνώντων να έχουν υπό καθεστώς «ομηρίας» το λαϊκό κίνημα, με τη δαμόκλειο σπάθη των διώξεων να κρέμεται από πάνω είτε στην περίπτωση που εκκρεμεί δίκη, είτε στην περίπτωση της πραγματοποίησης κινητοποίησης, όπου πάντα, αίφνης, κάποιος θα βρεθεί και θα υποβάλει μήνυση ακόμα και με το πιο αστείο περιεχόμενο.