«Να σταματήσει η μεθοδευμένη σιωπή της ΕΡΤ γύρω από τα μεγάλα δημοκρατικά, πολιτικά, κοινωνικά και εργατικά ζητήματα που απασχολούν το λαό» και «να αποκατασταθεί η δημοκρατία στην πληροφόρησή του», ζήτησε η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη» σε συνάντησή της με το νέο πρόεδρο της κρατικής ραδιοτηλεόρασης. Τόνισε δε η ΕΡΤ μπορεί - αξιοποιώντας το πλούσιο δυναμικό της, και με την ισότιμη συμμετοχή όλων των πολιτικών, συνδικαλιστικών και κοινωνικών οργανώσεων της χώρας - να καταπιαστεί με την εκπλήρωση της δημόσιας αποστολής, την οποία της έχει αναθέσει ο λαός.

Συγκεκριμένα, αντιπροσωπεία της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης», αποτελούμενη από τους Δημήτρη Καλτσώνη, Χάρη Παπαμάργαρη, Δημήτρη Σουλιώτη και Μαρία Φραγκιαδάκη, συναντήθηκε χτες με τον πρόεδρο της ΕΡΤ, Χρήστο Παναγόπουλο. Η αντιπροσωπεία έθεσε τα θέματα που προκύπτουν από την παραβίαση εκ μέρους της κρατικής ραδιοτηλεόρασης και ιδιωτικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, του συνταγματικού δικαιώματος της δημοκρατικής πληροφόρησης του ελληνικού λαού. Ητοι έλλειψη κάθε ενημέρωσης σχετικά με φλέγοντα ζητήματα, όπως το προωθούμενο «ευρωσύνταγμα».

Κατά πληροφορίες ο πρόεδρος της ΕΡΤ παραδέχτηκε ότι έτσι έχει η κατάσταση και υποσχέθηκε να γίνουν διορθωτικές κινήσεις. Ωστόσο μένει να φανεί αν τα λόγια γίνουν και πράξη. Σε κάθε περίπτωση η «Δημοκρατική Συσπείρωση» δε μένει άπραγη. Οπως δήλωσε μετά τη συνάντηση ο Δ. Καλτσώνης, συνεχίζει τις προσπάθειές της, σε συνεργασία με τους μαζικούς φορείς του λαού, για ενημέρωση των εργαζομένων πάνω σε ό,τι τους αφορούν, με εκδηλώσεις και συζητήσεις που ήδη γίνονται σε όλη τη χώρα.

Η «Δημοκρατική Συσπείρωση» επέδωσε στον πρόεδρο και το ΔΣ της ΕΡΤ και ένα ενδιαφέρον υπόμνημα, όπου εκφράζεται η δυσφορία και διαμαρτυρία της «για το πέπλο σιωπής με το οποίο η δημόσια ραδιοτηλεόραση, ευθυγραμμισμένη πλήρως με τους ιδιωτικούς ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, περιβάλλει σημαντικότατα ζητήματα της δημόσιας πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας μας, ζητήματα για τα οποία κρίνουμε ότι ο ελληνικός λαός έχει κάθε δικαίωμα πλήρους, αντικειμενικής και προπάντων δημοκρατικής ενημέρωσης».

Συνεχίζει ότι «η στάση αυτή της ΕΡΤ, η οποία ας σημειωθεί έχει μακρά θητεία "προσαρμογών" στις υποδείξεις και τους γνωστούς καταναγκασμούς των κάθε φορά κυβερνήσεων, συνιστά αντιδημοκρατική εκτροπή και σαφή παραβίαση των υποχρεώσεών της απέναντι στον ελληνικό λαό».

Η «Δημοκρατική Συσπείρωση» υπενθυμίζει ότι η δημόσια ραδιοτηλεόραση και γενικότερα οι συχνότητες, αποτελούν λαϊκή περιουσία και ανάλογη πρέπει να είναι η διαχείρισή τους. Οτι «καμιά κυβέρνηση και κανένα ιδιωτικό συμφέρον δεν μπορεί να τα οικειοποιείται». Ομως «είναι κοινή διαπίστωση ότι με συστηματικό τρόπο και κατ' επιλογή αποκλείονται από τα μέσα ενημέρωσης, ιδίως από τα ηλεκτρονικά, εκείνες οι φωνές και απόψεις που θεωρούνται ενοχλητικές ή απλά δεν αξιολογούνται ως εμπορικές».

Τονίζει δε ότι ακόμη και η ισχύουσα νομοθεσία παραβιάζεται ανοιχτά χωρίς να επιβάλλονται οι προβλεπόμενες κυρώσεις και χωρίς να λαμβάνονται τα απαραίτητα εκείνα μέτρα που θα εξασφάλιζαν τουλάχιστον την εφαρμογή του νόμου.

Η «Δημοκρατική Συσπείρωση» διαφωνεί και με την ιδιόμορφη έννοια της «αναλογικής ισότητας», η οποία προσδιορίζεται με βάση την κάθε φορά προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση και με την οποία γίνεται προσπάθεια να νομιμοποιηθεί η ανισότιμη μεταχείριση. «Αξίζει νομίζουμε εδώ να παραθέσουμε, εντελώς ενδεικτικά, μερικά παραδείγματα για να καταδείξουμε την έκταση αυτής της αντιδημοκρατικής εκτροπής: Υπάρχουν οι γνωστές Σύνοδοι κορυφής της ΕΕ και οι σχετικές αποφάσεις και συνθήκες όπως λ.χ. του Μάαστριχτ και της Λευκής Βίβλου, του Αμστερνταμ και μετέπειτα της Λισαβόνας, της Νίκαιας, της Χαλκιδικής και άλλες. Πότε αλήθεια, το περιεχόμενο αυτό των Συνθηκών και οι σχετικές αποφάσεις των Συνόδων έγιναν από την ΕΡΤ αντικείμενο κριτικής θεώρησης, ουσιαστικής ανάλυσης και παρουσίας τους στον ελληνικό λαό;» ρωτά μάλλον ρητορικά.

Και στο ίδιο ύφος συνεχίζει: «Για τη Συνταγματική Συνθήκη της ΕΕ, ενώ τίθενται σε νέα βάση και ουσιαστικά ανατρέπονται ή αλλοιώνονται θεμελιώδεις εγγυήσεις πού άπτονται της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, των δημοκρατικών ελευθεριών και των συλλογικών όσο και ατομικών δικαιωμάτων, η όποια ενημέρωση είναι μονομερής και δεν έχει αναδείξει αυτές τις σοβαρές πλευρές. Επιμελώς αποσιωπούνται οι κριτικές φωνές».

Αναφέρει ακόμα ως άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποσιώπησης σημαντικών για το λαό ζητημάτων, τους ευρωτρομονόμους και τα έκτακτα νομοθετικά μέτρα με τα οποία απειλούνται θεμελιώδεις δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα του ελληνικού αλλά και των άλλων ευρωπαϊκών λαών. «Τέλος, επιφανειακά θίγονται τα μεγάλα ζητήματα της ανεργίας και της φτώχειας που πλήττουν μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού, τα τεράστια προβλήματα των αγροτών μας, η λεγόμενη Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) κλπ. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στα θέματα των ναρκωτικών, των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών, ενώ οι διαπραγματεύσεις για τους μισθούς και τα μεροκάματα της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, ένα τεράστιο ζήτημα που συνδέεται με την επιβίωση και την αξιοπρέπεια του εργατικού μας δυναμικού, περνά στα ψιλά και μόνο επίσης ειδησεογραφικά» καταγράφει την πραγματικότητα της ειδησεογραφίας.