...Αδερφοσύνη μου 'δωσες για αυτούς που

δε γνωρίζω...

...Μ' έκανες ακατάλυτον γιατί μου

έχεις μάθει...

Οτι μ' εσένανε μαζί σ' εμένα

δεν τελειώνω.

Από το ποίημα του Pablo Neruda

«Στο Κόμμα μου»

Canto General

Οι Θέσεις της ΚΕ για το 17ο Συνέδριο του Κόμματός μας είναι ένα ντοκουμέντο που θα μείνει στην ιστορία του Κόμματός μας, Μνημείο ήθους, ειλικρίνειας, λεβεντιάς, επαναστατικότητας.

Απ' τη στιγμή, λοιπόν, που ο συσχετισμός δυνάμεων είναι και δυστυχώς θα 'ναι για πολύ αρνητικά διαμορφωμένος, λύση - κατά κάποιο τρόπο - είναι η επικέντρωση των δυνάμεών μας στην κομματική οικοδόμηση, πρώτα απ' όλα και κατ' επέκταση στη συγκρότηση και παραπέρα διεύρυνση του ΑΑΔΜ.

Το ερώτημα είναι «Τι είδους Κόμμα χρειαζόμαστε;», κατηγορηματικά δηλώνω πως όχι. Το ερώτημα πρέπει να διαμορφωθεί ως εξής: «Τι είδους κομματική οικοδόμηση χρειαζόμαστε;». Και αυτό γιατί το είδος του Κόμματός μας είναι σαφές - Προλεταριακό Κόμμα Νέου Τύπου.

Ο στόχος μας όμως πρέπει να 'ναι μια πλατιά κομματική οικοδόμηση, στιβαρή κι αδιάσπαστη, που θεμέλιο λιθάρι θα 'χει τη διαλεκτική (Διαλεκτικό και Ιστορικό υλισμό) και για στήριγμα και οδηγό της το Μαρξισμό - Λενινισμό. Η νέα κομματική οικοδόμηση πρέπει να 'ναι απαλλαγμένη από λάθη και νοοτροπίες του παρελθόντος. Με ΚΟΒ που θα επεκτείνονται σε κάθε χώρο δουλιάς και αχτίδες που θα μελετάν καλύτερα, επιστημονικότερα, αποτελεσματικότερα, το προτσές της καθημερινής ζωής.

Σε κάθε σύντροφο είναι γνωστές οι αντικειμενικές δυσκολίες αυτού του στόχου, είναι όμως κατορθωτό το ζητούμενό μας, φτάνει να υπάρχει θέληση και στοχοπροσήλωση.

Οποτε θέτουμε κάποιο στόχο σαν Κόμμα προσπαθούμε να δούμε κατά πόσο αφ' ενός μεν είναι στόχος εφικτός και αφ' ετέρου τι χρειάζεται για να ευδοκιμήσουν οι προσπάθειές μας από τη μεριά της στρατηγικής και της ταχτικής. Αυτά τα δύο βασικά ζητήματα - τη στρατηγική και την ταχτική θα πρέπει να μελετήσει το 17ο Συνέδριό μας, λαμβάνοντας υπόψη τις χείριστες των συνθηκών για την εξάπλωση της δουλιάς και με διάφορες αναγωγές, κατά κάποιο τρόπο, να υπολογίζει τις καλύτερες των περιπτώσεων.

Πάνω σ' αυτό το ζήτημα πρέπει να μελετηθούν οι υπάρχουσες συνθήκες σε βάθος. Οι Θέσεις για το 17ο Συνέδριο δείχνουν ότι αυτό γίνεται.

Πάντως η όποια αρχή θα γίνει μονάχα με το ανύψωμα του θεωρητικού - ιδεολογικού υποβάθρου όλων - μα όλων των συντρόφων. Αυτό είναι μια δουλιά που τον πρώτο ρόλο θα κληθεί να παίξει η ΚΝΕ. Αλλωστε ο Λένιν έλεγε ότι: «Δίχως επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει και επαναστατική πράξη», συνεπώς βλέπουμε ότι αν δεν καλλιεργηθούν σε βάθος τα ιδεολογικά μας ζητήματα, μοιραία θα χάσουμε τον επαναστατικό μας χαρακτήρα.

Το συγκεκριμένο ζήτημα πάντως είναι συνειδησιακό, γιατί κάθε μέλος της ΚΝΕ και του Κόμματος πρέπει να εμπεδώσει το εξής: Οτι ο Μαρξισμός - Λενινισμός δεν είναι κάτι ξεκομμένο απ' την πραγματικότητα. Αλλά ότι είναι τρόπος ζωής - σαν πλέγμα ηθικών αξιών, αλλά και αρχές για καθοδήγηση και δράση - σαν σύμπλεγμα κοινωνικοπολιτικών νομοτελειών.

Τώρα η μόνη διαπίστωση που μπορούμε να κάνουμε είναι ότι η θεωρία θα πρέπει να έχει άμεση σύνδεση με την πράξη και αυτό γιατί μόνο έτσι αποχτάει γνήσιο επαναστατικό χαρακτήρα, άλλωστε η καθημερινή πρακτική και μέσα απ' την ιστορία, μας έχει διδάξει ότι αρχές και ιδέες που στερούνται της πράξης γίνονται, απλά, άχρηστες.

Από κει και ύστερα, στην πορεία της κομματικής οικοδόμησης τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο τους, γιατί το ζήτημα είναι πια νομοτελειακό. «Δώστε μας μια οργάνωση επαναστατών και θα αναποδογυρίσουμε τη Ρωσία», έγραφε ο Λένιν και φυσικά αυτός είναι ο βαθύτερος στόχος μας - αυτός ΠΡΕΠΕΙ να είναι ο βαθύτερος στόχος μας μ' οποιοδήποτε τρόπο και αν διαμορφώνονται οι συσχετισμοί. Δηλαδή να καταστεί το Κόμμα μας μια ισχυρή οργάνωση επαναστατών. Ας μη γελιόμαστε, σήμερα αυτή τη στιγμή είμαστε ένα κόμμα με επαναστατικές αρχές και επαναστατικό καθοδηγητικό χαρακτήρα, δεν είμαστε όμως μια οργάνωση επαναστατών, όπως ας πούμε για παράδειγμα το μπολσεβίκικο κόμμα, λίγο πριν το ξέσπασμα της Οχτωβριανής Επανάστασης.

Αυτός όμως είναι ένας στόχος που σαφώς και θα φτάσουμε, όμως σταδιακά, αυτός είναι ένας στόχος που θα είναι αντικείμενο μελέτης και συνδιαλλαγής για πολλά ακόμα συνέδρια, ένας στόχος που με κοπιαστική δουλιά θα 'ναι προσιτός.

Τέλος, για να επανέλθω και στο ζητούμενο, που είναι το 17ο Συνέδριό μας.

Σ' αυτό το συνέδριο τυπικά κλείνει, θα λέγαμε, η «μεταδιασπαστική» περίοδος.

Πιστεύω πως πρέπει να χαράξει και να μελετήσει ένα ευρύ πλάνο, που πέρα απ' τις ανάγκες σε Κόμμα και ΚΝΕ για συστηματική θεωρητική - ιδεολογική καλλιέργεια, θα καταπιάνεται με μια σειρά πολλών πρακτικής φύσεως ζητημάτων, που δεν αφορούν την προαναφερόμενη κομματική οικοδόμηση μόνο, αλλά γενικά τη λειτουργία του Κόμματος, την κάθε μέρα που περνά.

Τα ζητήματα αυτά έχουν να κάνουν:

1. Με το μεγάλωμα του αριθμού των επαγγελματικών στελεχών. Επαγγελματικά στελέχη πρέπει να βρίσκονται παντού και κύρια εκεί που δεν υπάρχουν κομματικοί πυρήνες, για να τους δημιουργούν και με την έμπειρη καθοδήγησή τους να τους εξοπλίζουν για μια συνεχή, αδιάσπαστη και αποτελεσματική πορεία. Επαγγελματικά στελέχη πρέπει να βρεθούν σε κάθε χώρο δουλιάς, έτσι ώστε να κάνουν πιο αποτελεσματική την προπαγάνδα και να τονώνουν ή να δημιουργούν όπου δεν υπάρχουν συνδικαλιστικούς πυρήνες, που θα είναι διεκδικητικοί και φυσικά προσκείμενοι σε ΠΑΣΥ ή ΠΑΜΕ, ανά την περίπτωση.

2. Νέα μέλη πρέπει να αναζωογονήσουν το Κόμμα - σε μεγάλη κλίμακα - που θα προέρχονται απ' την ΚΝΕ, έτσι ώστε και οι δημιουργικοί ορίζοντες του Κόμματος να πλαταίνουν, αλλά και οι σύντροφοι να ατσαλώνονται στην καθημερινή δουλιά, που σε επίπεδο Κόμματος είναι σαφώς πιο υπεύθυνη και συγκροτημένη απ' ό,τι στην ΚΝΕ, για ευνόητους φυσικά λόγους. Ακόμα νέα μέλη πρέπει να στρατολογηθούν στην ΚΝΕ ή στο ΚΚΕ απ' όλους τους χώρους δουλιάς, τομέας που πρωταρχικά, τονίζουμε, πρέπει να γίνουμε αποτελεσματικότεροι.

3. Θα ήθελα σ' αυτό το σημείο να επισημάνω κάτι που η καθημερινή κομματική ζωή το δείχνει συνεχώς. Καλώς ή κακώς ο εκλογικός αγώνας μειώνει την επαναστατικότητα και την αγωνιστικότητά μας, άποψη που απηχεί σε νέα μέλη κυρίως.

Ακόμα, οι εκλογικές διαδικασίες, οι οποίες άλλωστε είναι σχεδιασμένες απ' το σύστημα για να το εξυπηρετούν, πολλές φορές μας οδηγούν σε λάθος δρόμους ή λαθεμένα συμπεράσματα, που άθελά μας βγάζουν μια άσχημη εικόνα για μας και τις επιδιώξεις μας προς το κοινωνικό σύνολο. Είναι σημαντικό το 17ο Συνέδριο να μελετήσει κι αυτή τη διάσταση του ζητήματος.

Αδιαμφισβήτητα πια η ΚΕ, το ΠΓ, καθώς και τα άλλα ανώτερα καθοδηγητικά όργανα λειτουργούν πολύ καλά. Σειρά έχουν οι ΚΟΒ πια, που σήκωναν στους ώμους τους για 10 και πλέον χρόνια ένα δυσβάσταχτο φορτίο, με πολλαπλούς ρόλους γι' αυτές. Ελπίζουμε όλοι μας ότι μετά το 17^ο Συνέδριο το Κόμμα θα βγει πιο πρωτοποριακό, για να αυξηθεί έτσι το κύρος του πιο πολύ στις λαϊκές μάζες και ν' αποτελέσει σημαντικό πόλο έλξης και συσπείρωσης.

Οι δυσκολίες πολλές, τα λάθη επίσης, οι προοπτικές όμως ανοίγονται. Ισχυροποιώντας το Κόμμα μας, νομοτελειακά προοικονομούμε την επιτυχία της μελλοντικής επανάστασης για την αποτίναξη του κεφαλαιοκρατικού ζυγού.

Καλή επιτυχία στο συνέδριό μας.

Αντώνης Αλεξ.