Κι έτσι ερχόμαστε στο σήμερα. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται και πάλι στην αντιπολίτευση. Και, προκειμένου να ξαναεγκλωβίσει τα λαϊκά στρώματα, ξεσκονίζει και πάλι τα δοκιμασμένα συνθήματα. Μιλώντας στο προχτεσινό συνέδριο της ΠΑΣΚΕ, ο Γ. Παπανδρέου υποσχέθηκε μια «εθνική κοινωνική συμφωνία, ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο». Και μπορεί το ακριβές περιεχόμενο και τα επιμέρους συνθήματα του «νέου συμβολαίου» να μην έχουν διασαφηνιστεί ακόμη, αλλά η στάση και η πολιτική της σημερινής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ φτάνει και περισσεύει, για να βγάλει ο κάθε εργαζόμενος τα συμπεράσματά του. Οχι, δεν εννοούμε μόνον, ή, κυρίως, την ψεύτικη αυτοκριτική για τα πεπραγμένα της τελευταίας 11ετούς κυβερνητικής τους πρακτικής (1993 - 2004). Ούτε την επιδερμική και άσφαιρη αντιπολίτευση, που ασκούν σήμερα στην κυβέρνηση της ΝΔ, καθώς η τελευταία συνεχίζει στην ίδια με το ΠΑΣΟΚ πορεία. Πρώτα και κύρια, εννοούμε την αδιαμφισβήτητη εμμονή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στην πολιτική του λεγόμενου «ευρωμονόδρομου» και της «νέας τάξης πραγμάτων», των κάθε λογής αντιδραστικών διαρθρωτικών αλλαγών, «απελευθερώσεων» και των «νόμων της αγοράς». Με άλλα λόγια, στην αδιαμφισβήτητη εμμονή της σε μια πολιτική, που αποδεδειγμένα κάνει τους λίγους πλούσιους, ακόμη πλουσιότερους και τους πολλούς φτωχούς, ακόμη περισσότερους και φτωχότερους. Οπως και το θράσος της, να θέλει όλ' αυτά να πάρουν τη μορφή «κοινωνικού συμβολαίου», όπου οι πολλοί αποδέχονται και υπογράφουν την υποταγή τους στους λίγους.