Πολλά και διάφορα γράφονται και λέγονται τις μέρες αυτές, με αφορμή την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Κ. Παπούλια, για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Και δε μιλάμε, για το έντονα και πολύμορφα καλλιεργούμενο κλίμα συναίνεσης. Αυτό είναι ένα το κρατούμενο. Υπάρχει, όμως και η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, οι «ιδιαίτεροι» στόχοι και επιδιώξεις τους. Επιδιώξεις, οι οποίες είναι διαφορετικές έως και αντίθετες, αφού το καθένα τους θέλει να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις, παρά τη συμφωνία και κοινή πορεία στον «ευρω-μονόδρομο», την από κοινού καλλιεργούμενη λαϊκή συναίνεση - υποταγή στη λογική αυτή. Βλέπετε, αφ' ενός, η πολιτική διαπάλη τους, για την κυβερνητική εξουσία συνεχίζεται αμείωτη και, αφ' ετέρου, πρέπει να παραμείνει καμουφλαρισμένη η γενικότερη σύμπλευσή τους. Ετσι, η ΝΔ εκμεταλλεύεται την υποψηφιότητα του Κ. Παπούλια, για να πλαγιοκοπήσει την εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ. Και το τελευταίο αμύνεται, προβάλλοντας ότι η συμφωνία του αφορά μόνο τον Πρόεδρο και, ταυτόχρονα, ισχυρίζεται πως η πρόταση του Κ. Καραμανλή αποτελούσε μια αναγκαστική κίνηση, προκειμένου να αποφύγει μια νέα εκλογική αναμέτρηση.

Και, βέβαια, όλ' αυτά γίνονται πρωτοσέλιδοι τίτλοι, γεμίζουν σελίδες επί σελίδων των εφημερίδων και κυριαρχούν στις συζητήσεις των τηλεοπτικών «παραθύρων». Λες και θα άλλαζε τίποτε ουσιαστικό στη ζωή των μεροκαματιάρηδων και των συνταξιούχων, είτε γίνονταν έτσι τα πράγματα, είτε αλλιώς...