Σιγά που δε θα έβρισκαν έναν να τους κάνει για Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και σιγά που θα δυσκολεύονταν να διαλέξουν τον «κατάλληλο», αυτόν δηλαδή που επιβάλλει η συγκυρία και απαιτούν οι κυρίαρχες λογικές. Εμείς το λέγαμε εξαρχής ότι το πρόβλημά τους δεν ήταν το «πρόσωπο», καθώς υπάρχουν πολλοί εκπρόσωποι του «πολιτικού κόσμου», διαθέσιμοι και ικανοί να εκφράσουν τις επιδιώξεις του «πολιτικού κατεστημένου». Αν προβληματίζονταν κάπου ήταν στο πώς θα «πλασάρουν» στην «κοινή γνώμη» την επιλογή τους, ούτως ώστε να φανεί ότι έχει την αποδοχή και την έγκριση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Κι όχι τόσο για να κερδίσει «κύρος» ο προτεινόμενος, όσο για να κερδίσουν «πόντους» οι προτείνοντες.

Μόλις, λοιπόν, ήρθε η κατάλληλη στιγμή ανακοίνωσαν την επιλογή τους, φροντίζοντας, ταυτόχρονα, να διαμορφώσουν το κλίμα που απαιτείται για την εξυπηρέτηση των άμεσων, αλλά και των μακροπρόθεσμων στόχων τους. Ετσι, ενώ αποτελεί, σχεδόν, «ελληνικό έθιμο» ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να προέρχεται από την παράταξη της αντιπολίτευσης, η συνέχιση της ίδιας τακτικής από τον σημερινό πρωθυπουργό παρουσιάζεται σαν «ευφυής κίνηση» και σαν «ενέργεια αιφνιδιασμού». Και, βεβαίως, έχει πλάκα η προσπάθεια του Γ. Παπανδρέου να κάνει τον ανήξερο. Λες και δεν καταλαβαίνουμε ότι όσο «μπουνταλάς» κι αν είναι κανείς, σε τέτοια «ζητήματα» δεν την «πατάει». Εδώ ακόμα και ο... Βλάχος κάτι είχε «μυριστεί» κι έπεσε κοντά στις προβλέψεις του...

Εμείς, πάντως, δεν αιφνιδιαστήκαμε από τον «αιφνιδιασμό», όπως δε μας παραξένεψε και η τεράστια επιχείρηση που ακολούθησε για τη διασφάλιση εθνικής ομοφωνίας στην επιλογή του νέου υποψήφιου. Οι «ματσουκοφόροι» των καναλιών βγήκαν ανά ταις οδούς και ταις ρύμαις, ρωτώντας όποιον έβρισκαν μπροστά τους αν είναι καλός ο προτεινόμενος και το μήνυμα που πέρασαν είναι ότι ο υποψήφιος του δικομματισμού είναι ο εκλεκτός του λαού. Βεβαίως, ο συγκεκριμένος πολιτικός - ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, «μαυρίστηκε» στις τελευταίες εκλογές - είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται για να προχωρήσει η συναίνεση και συνδιαχείριση της αντιλαϊκής πολιτικής, που προωθούν η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση κι απ' αυτή την άποψη η επιλογή είναι πετυχημένη.

Ομως, ποιο το όφελος του λαού από την υποψηφιότητα και την εκλογή του Κάρολου Παπούλια; «Αποφύγαμε τις εκλογές», λένε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Και γιατί αυτό είναι «καλό», όταν τα πράγματα «δεν πάνε καλά» για το λαό κι όταν, μάλιστα, στις προεκλογικές περιόδους και προς άγραν ψήφων, είθισται «κάτι» να δίνεται στο πόπολο; «Διατηρείται η σταθερότητα του πολιτικού συστήματος», συμπληρώνουν. Μα, γιατί να παραμείνει σταθερό ένα σύστημα που λειτουργεί σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων; Αλλά, αν ο λαός δεν ωφελείται, προς τι η «χαρά και η αγαλλίασις» που κατέλαβε τους πάντες, με την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Παπούλια; «Λαέ μου ευκολόπιστε και πάντα προδομένε», έλεγε ο ποιητής...