Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»

Με μοιρασμένους ρόλους, όπου ο ένας πανηγυρίζει, ο άλλος δήθεν διαμαρτύρεται για το περιεχόμενο της συναίνεσης και οι δύο μαζί, όμως, κάνουν γαργάρα μια πραγματικότητα που βοά: Τα λαϊκά στρώματα δεινοπαθούσαν, δεινοπαθούν και θα δεινοπαθούν κάθε μέρα και περισσότερο, είτε είναι πράσινος, είτε γαλάζιος, είτε ροζ ο ένοικος της Ηρώδου του Αττικού.

Οπως δε θα γίνει ποτέκαλός μπάτσος αυτός που σε κερνά καφέ την ώρα που ο άλλος σε πλακώνει στο ξύλο, έτσι κανένας δυνάστης δεν μπορεί να βγει καθαρός από την κολυμπήθρα της συναίνεσης.

Το γεγονός πως κάποιοι δύστυχοι πανηγυρίζουν στο φακό, επειδή είδαν στο γυαλί έναν συντοπίτη τους, μπορεί να εξηγείται από το μηχανισμό ταύτισης, δεν αφαιρεί, όμως, το στοιχείο της συνυπευθυνότητας για κάθε έναν από αυτούς, που με την πολιτική τους ρήμαξαν την ύπαιθρο, ειδικά την παραμεθόριο.

Οι εργάτεςδεν είχαν ποτέ να χάσουν από το πόσο συχνά γίνονται εκλογές. Αυτό το θέμα αφορά τμήματα του κεφαλαίου και μόνον. Αντε και τους πολιτικούς εκφραστές του, που καίγονται για τις αρπαχτές της θητείας τους.

Απόδειξη, το ποιοι πανηγυρίζουν γιατί δε θα γίνουν εκλογές.

Οσο για την ερώτηση που αφορά στο «φερετζέ», «κοντός ψαλμός» λένε στα χωριά μας.

Ενα παιδί με το αμόλυντο μυαλό του θα έλεγε απλά «μας κοροϊδεύουν», μόλις καταλάβαινε το αλισβερίσι.

Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι τόσο απλό. Καθώς ο μηχανισμός της αστικής προπαγάνδας αλέθει κυριολεκτικά τα μυαλά. Μια ματιά στο θέμα για την εγκληματικότητα: Εστιάζει στο «οι ξένοι ή οι δικοί μας». Κι αφήνει απέξω τον πυρήνα του εγκλήματος: Το καθεστώς εκμετάλλευσης.

Μια ματιά ακόμα στην είδηση για τον «Αστέρα». Θαυμάσιος λόγος: «Δεν πουλάμε», αλλά «αν κάποιος θέλει να ενισχύσει την προσφορά του...». Και μιλάει για ένα διαμάντι της δημόσιας περιουσίας, που και μόνον η διάθεση της διαχείρισής του σημαίνει πέρασμα του χρηματοκιβωτίου στα χέρια ενός ιδιώτη.

Κι αφού προσγειωνόμαστε στην πραγματικότητα, ας προσέξουμε το ρυθμό αύξησης του χρέους των νοικοκυριών στις τράπεζες. Ειδικά εκείνα τα δάνεια σε καθυστέρηση.

Οση φαντασία να επιδείξει η κυβέρνηση, υπάρχει μια πραγματικότητα που δε φτιασιδώνεται.