Συχνά - πυκνά βρισκόμαστε ενώπιον ενός δημόσιου λόγου, που ανακαλύπτει αφορμές για να υποκαθιστά την πραγματική πολιτική με τα περιτυλίγματά της. Αλλοτε είναι οι προπαγανδιστικοί αποπροσανατολισμοί, άλλοτε οι ανασχηματισμοί, τώρα η επιλογή του κ. Παπούλια για την Προεδρία. Θα το επαναλάβουμε: Οτι ο κ. Παπούλιας είναι συμπαθής δεν καθιστά λιγότερο «αντιπαθητική» την πολιτική που θα υπηρετήσει από το (πολιτικά αποδυναμωμένο έστω) νέο του πόστο.

***

Οσοι κάνουν ότι «δεν καταλαβαίνουν» τι λέμε (και είναι οι ίδιοι που δε φείδονται επαίνων για τη θητεία του κ. Στεφανόπουλου στο ίδιο πόστο), πρέπει να απαντήσουν:

*

Η «ευδόκιμη» - όπως την περιγράφουν - θητεία του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας, μήπως, απέτρεψε τη λιτότητα; Απέτρεψε το «λουκέτα» στη «Σίσσερ Πάλκο»; Εσωσε την Ελλάδα από την ντροπή της υπόθεσης Οτσαλάν; Μείωσε το 20% της φτώχειας; Απέτρεψε τη μετατροπή της Ελλάδας σε προγεφύρωμα για το πέρασμα των ΝΑΤΟικών τανκς στη Γιουγκοσλαβία; Απέτρεψε την έκδοση χουντικών διαταγμάτων εναντίων των κινητοποιήσεων των αγροτών; Διέσωσε τα θύματα του Χρηματιστηρίου; Μείωσε τις καταδίκες των δικαστηρίων εναντίον των απεργών εργατών; Απέτρεψε τη λειτουργία χαφιεδοκαμερών στους δρόμους; Γύρισε πίσω τους φαντάρους από το Αφγανιστάν; Απέτρεψε τον ξυλοδαρμό των συνταξιούχων από τα ΜΑΤ έξω από το Μαξίμου; Απέτρεψε την επιστράτευση των ναυτεργατών και τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου κατά των μαθητών;

***

Ο κ. Παπούλιας θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Μιας «Δημοκρατίας», που τον θέλει θεσμικά σε ρόλο «τοποτηρητή» μιας πολιτικής, όπως την περιγράψαμε παραπάνω. Και αυτό είναι το θέμα. Η πολιτική είναι το θέμα. Και εδώ, στην πολιτική, το μέτρο της (πολιτικής) αποτίμησης ενός προσώπου δεν καθορίζεται από το αν είναι «συμπαθής», «ευγενικός», «χαρισματικός» ή οτιδήποτε άλλο, αλλά, τελικά, από το «ζύγι» που είχε θέσει ο Μάρκος Αυρήλιος: «Ο καθένας αξίζει όσο αξίζουν εκείνα για τα οποία φροντίζει» (ακόμα κι αν είναι συμπαθής)...