Λόγο υποστηρικτικό στην εφαρμοζόμενη πολιτική και παρηγορητικό για τα ατελείωτα «θύματά» της διαμορφώνει, όπως αναμενόταν, ο Κ. Παπούλιας, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι ρόλος του είναι να συμπλέει με τη «γενική κατεύθυνση» της χώρας.

Ενδεικτικά των αντιλήψεων του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι τα όσα είπε χτες συνομιλώντας με ελληνικής καταγωγής δημοσιογράφους σε ξένα ΜΜΕ. Συγκεκριμένα διαπίστωσε ότι μετά τις προσπάθειες που έγιναν τις τελευταίες δεκαετίες «η Ελλάδα αναδεικνύεται πλέον σε μια ευρωπαϊκή χώρα με εξαιρετική πρόοδο και που το μέλλον της είναι ευοίωνο»(!). Εμφανίστηκε μάλιστα αισιόδοξος ότι «έχουμε τη δύναμη της προσαρμογής, θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και την επόμενη δεκαετία, στο τέλος της δεκαετίας, η Ελλάδα θα είναι μια ευημερούσα ευρωπαϊκή χώρα». Απαντώντας σε ερώτηση για πώς βλέπει το ρόλο του ως Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Κάρολος Παπούλιας απάντησε ότι «ο ρόλος του Προέδρου είναι να δίνει μια γενική κατεύθυνση για το πού πρέπει να βαδίσει το έθνος και ο λαός».

Με υποτιμητική διάθεση αναφέρθηκε στο «όχι» του γαλλικού λαού στο δημοψήφισμα, δηλώνοντας ότι «ένα αποτέλεσμα, οποιουδήποτε δημοψηφίσματος, δεν μπορεί να ανατρέψει τη δυναμική που έχει η Ευρώπη», αλλά αναγνώρισε ότι «είναι καλό να κτυπά το καμπανάκι για μερικές πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης»... Παραδέχτηκε πως «το πήραμε λιγάκι ελαφριά», αλλά συμπλήρωσε πως «οι λαοί της Ευρώπης έχουν πολλά προβλήματα και έχουμε υποχρέωση να σκύψουμε πάνω από αυτά, να γίνουμε πειστικοί και να τους πείσουμε πως ό,τι αποφασίζουμε για εκείνους είναι το καλύτερο γι' αυτούς».

Σε ερώτηση αν αισθάνεται ιδιαίτερη αλληλεγγύη προς τους λαούς της Βαλκανικής, ο Πρόεδρος θύμισε πως διατέλεσε επί 12ετία υπουργός των Εξωτερικών. «Δεν ξέρω αν με βαραίνει ή με κάνει σοφότερο» σχολίασε, αλλά απέφυγε να πει οτιδήποτε για τη νέα αλλαγή συνόρων στο Κόσσοβο. Αντίθετα θεώρησε σημαντικό γεγονός την ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στην ΕΕ.

Τέλος, σε ερώτηση για το μέλλον της Ρωσίας στην Ευρώπη, ο Κάρολος Παπούλιας είπε πως η ιστορία της χώρας είναι αναπόσπαστη από την ιστορία της Ευρώπης. «Στο προσεχές μέλλον -δεν ξέρω, στο τέλος της δεκαετίας ή πότε- η Ρωσία θα είναι και εκείνη μέλος της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας... θα είναι μεγάλο έλλειμμα να μην περιλάβει η σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση μια μεγάλη χώρα, τη Ρωσία» κατέληξε.