Δεν είναι τα μόνα, σχετικά παραδείγματα, ούτε καν τα σοβαρότερα, αλλά είναι κι αυτά ενδεικτικά και αποκαλυπτικά, όχι μόνο για το τι συμβαίνει στον ΟΤΕ, αλλά κυρίως για το πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής και πρακτικής, τόσο της κυβέρνησης της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ.

Πρώτον, οι κυβερνώντες, η διορισμένη από τους ίδιους διοίκηση του ΟΤΕ, οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ στον Οργανισμό υποστηρίζουν την «εθελούσια έξοδο» χιλιάδων εργαζομένων, με βασικό επιχείρημα ότι σήμερα εργάζονται σ' αυτόν διπλάσιοι απ' όσοι χρειάζονται. Την ίδια στιγμή όμως κι ενώ ο Οργανισμός υποτίθεται πως έχει διπλάσιο απ' το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό, η διοίκησή του χρησιμοποιεί χιλιάδες συμβασιούχους κάθε μορφής, δίνει πολλές δουλιές σε ιδιώτες εργολάβους, κλπ., κλπ., ενώ οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ και όχι μόνο γνωρίζουν ότι η ταχύτητα και η ποιότητα των υπηρεσιών του ΟΤΕ δε βρίσκονται σε καλό επίπεδο.

Δεύτερον, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κόπτεται σήμερα κι είναι ενάντια στην προωθούμενη από την κυβέρνηση αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στον ΟΤΕ. «Ξεχνά», όμως, ότι από το 1999 μέχρι το 2004, επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, αποχώρησαν «εθελοντικά» περισσότεροι από 8.000 εργαζόμενοι από τον ΟΤΕ. «Ξεχνά», επίσης, ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ υλοποίησαν το ξεπούλημα του ΟΤΕ και ξεκίνησαν την επίθεση στο δικαίωμα της σταθερής δουλιάς με την αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (κάθε λογής συμβασιούχοι, υπεργολαβίες, κλπ., κλπ.).