Δυσφορούν, ενοχλούνται και αγανακτούν επειδή οι κομμουνιστές ναυτεργάτες και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο χώρο αυτό είναι μπροστάρηδες στη μεγάλη και ηρωική απεργία. Οργίζονται και αφρίζουν, επειδή τα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, οι κομμουνιστές και οι αγωνιστές σε όλους τους χώρους, είναι μπροστάρηδες στο ξεδίπλωμα του κινήματος αλληλεγγύης και συμπαράστασης στον αγώνα των ναυτεργατών. Τρέμουν και μόνο στη σκέψη, ότι οι εργάτες, οι μικρομεσαίοι αγρότες και οι αυτοαπασχολούμενοι, οι νέοι και οι νέες, συνειδητοποιούν καθημερινά και περισσότερο, ότι τα εντεινόμενα συνεχώς προβλήματά τους έχουν κοινές ρίζες και αιτίες. Συνειδητοποιούν, ότι έχουν απέναντί τους τον ίδιο αντίπαλο, την αντιλαϊκή πολιτική και τον αυταρχισμό - είτε φορά γαλάζια είτε πράσινη φορεσιά - την πλουτοκρατία και τους πολιτικούς της εκπροσώπους. Τρέμουν και μόνο στη σκέψη, ότι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού συνειδητοποιούν την επιτακτική ανάγκη του κοινού και ενιαίου αγώνα τους, ενάντια στον κοινό αντίπαλό τους. Ιδρώνουν από το φόβο τους, στο ενδεχόμενο να συνειδητοποιήσει ο λαός τη δύναμή του, τον ανίκητο χαρακτήρα της ενωμένης και οργανωμένης πάλης του.

Γι' αυτό και ο ορυμαγδός, περί «υποκινούμενων». Γι' αυτό και τα κάθε λογής σενάρια γελοίας... φαντασίας, περί πολιτικών σκοπιμοτήτων του ΚΚΕ. Τα ίδια, στην ουσία τους, με όσα λένε εννιά κοντά δεκαετίες τώρα, όση είναι και η ζωή του ΚΚΕ.