Την ένταση του χαρακτήρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ως μέσου προώθησης των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και αύξησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, με την προτεινόμενη μεταρρύθμισή του, ανέδειξε με παρέμβασή της στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Διαμάντω Μανωλάκου, τονίζοντας ότι η μεταρρύθμιση αυτή αποσκοπεί σε ακόμα μεγαλύτερο εκβιασμό από το ΔΝΤ στις χώρες που ζητούν τη δανειοδότησή του και μεγαλύτερη επίθεση στα συμφέροντα των εργαζομένων.

Η ευρωβουλευτής του ΚΚΕ επισήμανε τα εξής:

«Οι πολλαπλές χρηματοοικονομικές κρίσεις, η αύξηση του αριθμού των φτωχών χωρών και ο πολλαπλασιασμός των χρεών τους, αποδεικνύουν ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αποτελεί κύριο μέσο προώθησης των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Είναι ένας διεθνής οργανισμός στην υπηρεσία του κεφαλαίου, που τον χρησιμοποιεί για να επιβάλλει στους λαούς που οι χώρες τους έχουν ανάγκη δανειοδότησης τις επιλογές του, προβάλλοντας μόνο ως πρόσχημα τη συναλλαγματική σταθερότητα και την ισόρροπη ανάπτυξη.

Το ΔΝΤ ασκεί πολιτική εκβιασμών απέναντι στις χώρες που ζητούν τη δανειοδότησή του, αφού επιβάλλει απεχθείς αντιλαϊκούς όρους που αφορούν στο σύνολο των δημόσιων πολιτικών, συρρικνώνοντας τις δημόσιες δαπάνες κυρίως σε τομείς Παιδείας, Υγείας, κοινωνικής προστασίας, κλπ., όπως και κάθε τομέα που επηρεάζει την ισοσκέλιση των προϋπολογισμών.

Η πολιτική της σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας και οι απαράδεκτοι κοινωνικά όροι που επιβάλλονται στις χώρες που καταφεύγουν σε αυτό αποσκοπούν στην προστασία των δανειστών και στην εξασφάλιση των κεφαλαίων, των προνομίων και των κερδών τους. Χαρακτηρίζονται από πλήρη περιφρόνηση των κοινωνικών συνεπειών και προκαλούν τη γενική κατακραυγή και τις μαζικές κινητοποιήσεις όταν συνεδριάζει.

Δεν είναι όμως η κατακραυγή αυτή που οδηγεί στη στρατηγική αναθεώρησής του. Αντίθετα, το ΔΝΤ θα αποκτήσει ένα ακόμα πιο επιθετικό χαρακτήρα απέναντι στα συμφέροντα των εργαζομένων μετά από μία αναθεώρηση που θα προσαρμόσει την οργάνωση, διοίκηση και δράση του καθώς και τους τομείς άμεσης ή έμμεσης παρέμβασής του στα νέα δεδομένα από την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων και τις νέες ισορροπίες ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τις νέες στοχεύσεις του ιμπεριαλισμού, που οδηγούν στην ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων και των πλουτοπαραγωγικών πηγών, μάλιστα με την ομπρέλα των Ηνωμένων Εθνών.

Στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ζητά συμμετοχή με κοινή και συντονισμένη μορφή η ΕΕ. Δηλαδή, το ευρωενωσιακό κεφάλαιο, που ανταγωνίζεται το αμερικανικό, και προκειμένου να αυξήσει το μερίδιο επιρροής και κερδοφορίας του θέλει να συμμετάσχει και όχι για να αλλάξει την πολιτική του. Αφού μέσα από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και τη στρατηγική της Λισαβόνας ίδια πολιτική προωθεί, με την εμπορευματοποίηση βασικών λαϊκών αναγκών και με τη σκληρή εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.

Οι προτεινόμενες διοικητικές αλλαγές δεν είναι παρά φτιασιδώματα, που προσπαθούν να αποκρύψουν την αλήθεια για τον ιμπεριαλιστικό αυτό οργανισμό και δεν πρόκειται να αλλάξουν ούτε τη φύση του ούτε την πολιτική του. Μόνο οι αγώνες των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στα όργανά του, ενάντια στις επιλογές του κεφαλαίου, μπορούν να επιφέρουν αλλαγές στη βάση των ισότιμων σχέσεων και αμοιβαίου οφέλους, για ανάπτυξη που να εξασφαλίζει λαϊκή ευημερία».