Του Τάσου Αναστασίου από τα «ΝΕΑ»

Η φράση ήρθε στο νου, καθώς διαβάζαμε τα ωραία που γράφτηκαν σε εφημερίδες που «υπερασπίζουν» τα κινήματα, αρκεί τα κινήματα να μη θίγουν το καπιταλιστικό κέρδος.

Ετσι, μια κυρία, που τη θυμόμαστε να διαβαίνει τη Μητροπόλεως κλαίουσα, τη μέρα που κήδευαν έναν μεγάλο «υπερασπιστή των μη προνομιούχων», εγκαλεί την κυβέρνηση για έλλειψη πολιτικής διορατικότητας, διότι - λέει η ίδια - τα αιτήματα των ναυτεργατών είχαν ήδη ικανοποιηθεί. Η συνέχεια, κατά την κυρία, ήταν θέμα χειρισμού και σωστής πολιτικής εκτίμησης για την κατάσταση που είχε να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση της ΝΔ. Και είναι φανερό πως η κυβέρνηση της ΝΔ αποδείχτηκε χειρότερος διαχειριστής από αυτήν του ΠΑΣΟΚ, η οποία δεν ήξερε μόνο να κηρύσσει επιστράτευση, ήξερε και να ξεφουσκώνει λάστιχα...

Προφανώς, η κυρία ανήκει σε εκείνο το ΠΑΣΟΚ, που, κατά τον Πρετεντέρη, υπέστη το κομμουνιστικό τέρας!

Μια και θυμηθήκαμε τον Πρετεντέρη, παραδόξως και το '44 οι ταγματασφαλίτες, που σηκώνανε κεφάλι, τέτοια λέγανε: Οτι το ΚΚΕ θέλει να διαλύσει τον τόπο. Και άρχισαν να περνούν από λεπίδι κάθε έναν που τόλμησε να αντισταθεί στην Κατοχή. Θα ρωτήσεις, τώρα, τι είναι αυτό που γράφει για «ασυλία». Απλά, έρχεται να σου θυμίσει πως, για την τάξη που υπηρετεί, η παρουσία και μόνο των κομμουνιστών είναι έγκλημα. Κάποιοι φαίνεται να υπονοούν πως κακώς σταμάτησαν οι εκτελέσεις το '52... Κράτα τη φράση του: «ο τόπος θα αμυνθεί», όπου «τόπος» βάλε «κράτος» κι όπου «κράτος» αντιστοίχισε την τάξη, στην οποία ανήκει αυτό το κράτος, κι έχεις μια απλή εξήγηση για το τι εννοεί κι ένα τέλος στην αυταπάτη σου ότι το αστικό κράτος μπορεί να είναι και ουδέτερο.

Τι πρέπει να κρατήσεις, σύντροφε: Πως όταν κατεβαίνεις στους καταπέλτες, όπως κι όταν ορθώνεις τείχος το κορμί στις πύλες των γκέτο, πολλοί είναι αυτοί που παθαίνουν ένα ταράκουλο. Δες με τι καταπληκτική ομοιότητα, με ένα ενιαίο ταξικό ανακλαστικό, δημοσιογράφοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σπεύδουν να σε πείσουν πως όλα οφείλονται σε μια παρεξήγηση, σε ένα λάθος χειρισμό.

Την ώρα που αυτοί σου χτυπάνε την πλάτη, σου έχουνε ήδη σκάψει το λάκκο. Εσύ κέρδισες το δικαίωμα να απεργείς κόντρα και στην επιστράτευση. Εσύ κέρδισες μια τόσο πλατιά ταξική αλληλεγγύη, που τρομοκρατεί όσους στηρίζονται στο «διαίρει και βασίλευε». Εσύ ξέρεις πια πως η ταξική συσπείρωση τούς δημιουργεί προβλήματα. Συνέχισε έτσι!