Για όλα αυτά, η κυβέρνηση απαντάει ότι "δεν υπάρχουν χρήματα". Πράγματι έτσι είναι; Πολλά δημόσια νοσοκομεία έχουν καταντήσει "προβληματικές επιχειρήσεις" με υπερχρέωση και δανεισμούς χρημάτων, με ελλειμματικούς προϋπολογισμούς κ.ά. Χρήματα υπάρχουν, όμως, συνεχίζονται οι περικοπές δαπανών από την υγεία, ενώ τα χρήματα πηγαίνουν σε "δάνεια" στο μεγάλο κεφάλαιο και σε εξοπλισμούς, εκκρεμούν πάνω από ένα τρισ. δραχμές ανείσπρακτα, φόροι, εκατοντάδες δισ. δίνονται χάρισμα σε ΠΑΕ, σε Λάτσηδες, Βαρδινογιάννηδες, Λαμπράκηδες και ο κατάλογος αυτός είναι μεγάλος.

Αποτέλεσμα της παραπάνω πολιτικής είναι και ο εξαναγκασμός των ασθενών να προσανατολιστούν στην "Αγορά Παροχής Υπηρεσιών Υγείας", η οποία πριμοδοτείται και ανδρώνεται από την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική της Υγείας. Αυτό το σκοπό, άλλωστε, υπηρετεί και το νομοσχέδιο για την υγεία, που προετοιμάζει τα δημόσια νοσοκομεία να λειτουργήσουν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, αυξάνοντας τα έσοδά τους, στην ουσία, να καταστήσουν πιο απροσπέλαστη και ακριβή την υγεία για τους φτωχούς και τους εργαζόμενους, ενώ παράλληλα περισσότεροι άνθρωποι να οδηγηθούν με ανταγωνιστικούς όρους στην "Αγορά Παροχής Υπηρεσιών Υγείας".

Αυτή η "αγορά" άλλωστε, σύμφωνα με μελέτες, είχε τζίρο, το 1994, 270 δισ. δραχμές, ενώ για το 1995 οι προβλέψεις ήταν για 300 δισ. δραχμές περίπου. Ολα αυτά, όταν τα ασφαλιστικά ταμεία περνούν "μαύρες μέρες", όταν τα χρωστούμενα σ' αυτά από το ίδιο το δημόσιο, μαζί με τους ιδιώτες, υπολογίζονται σε πάνω από 1,5 τρισ. μαζί με τις υπερημερίες τους, χωρίς η κυβέρνηση να παίρνει κανένα μέτρο για την είσπραξή τους. Αυτή η "Αγορά Παροχής Υπηρεσιών Υγείας" λειτουργεί και δρα ουσιαστικά ανεξέλεγκτα, με το χορό των δεκάδων δισ. σε επενδύσεις, με "άνοιγμα", ιδιαίτερα, εκατοντάδων Ιατρικών Διαγνωστικών Εργαστηρίων, χωρίς κανένα δημόσιο προγραμματισμό ή κοινωνικό έλεγχο, με ύψιστο νόμο την κερδοφορία τους.

Νέα μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία άνοιξαν, ΙΑΣΩ - ΕΥΡΩΚΛΙΝΙΚΗ, προσεχώς ετοιμάζεται το ΙΑΤΡΙΚΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Από την άλλη πλευρά, αρκετές μικρές κλινικές έκλεισαν, ή είναι στα πρόθυρα να κλείσουν, ενώ άλλες σιγά - σιγά μετατρέπονται σε είδος γηροκομείων, προχωρώντας έτσι τον καπιταλιστικό εκσυγχρονισμό και ανταγωνισμό και στο χώρο της υγείας.

Η θέση των εργαζομένων στη λεγόμενη "Αγορά Παροχής Υπηρεσιών Υγείας" είναι άσχημη. Είναι τα πρώτα θύματα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού, με απολύσεις, εκφοβισμούς, εντατικοποίηση της εργασίας, επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων. Το συνδικαλιστικό κίνημα είναι σε άσχημη κατάσταση. Στον ιδιωτικό τομέα, υπάρχουν αρκετοί χώροι χωρίς συνδικαλιστική οργάνωση, ενώ σε αρκετά σωματεία επικρατούν φιλεργοδοτικές δυνάμεις κι έτσι είναι παραδομένα στην αδράνεια και μακριά από τους εργαζόμενους. Στο δημόσιο τομέα, ο κυβερνητικός συνδικαλισμός κρατά καθηλωμένους τους εργαζόμενους.

• Χρειάζεται ταξικός προσανατολισμός και ενδυνάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος, κόντρα στα εργοδοτικά και κυβερνητικά πλοκάμια, κόντρα στην ανοιχτή ή καλυμμένη τρομοκρατία, αλλά και ξεπερνώντας την αδιαφορία, το μικροβόλεμα και τη μοιρολατρία.
• Χρειάζεται η απόκρουση της ιδεολογικής τρομοκρατίας με τον μπαμπούλα της "αλβανοποίησης" της οικονομίας, όταν το 20% του ελληνικού λαού, ήδη, ζει στην απόλυτη φτώχεια.
• Χρειάζεται σήμερα η ανάδειξη μιας άλλης πολιτικής, που να παλεύει για τα άμεσα συμφέροντα των εργαζομένων και για ένα δημόσιο σύστημα υγείας, για το σχηματισμό του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου των εργαζομένων.

Βασίλης ΤΟΥΜΠΕΛΗΣ

Πρόεδρος της ΟΣΝΙΕ