Η πολιτική "του περιορισμού της βλάβης" (harm reduction), που εφαρμόζεται πια διεθνώς και προβάλλεται ως η μόνη ρεαλιστική, βασίζεται στη θέση ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι μη αντιμετωπίσιμο, μας ξεπερνά, επιτρέποντας μόνο την επωφελέστερη ή τη λιγότερο κακή "διαχείρισή" του, τονίζει η Κ. Μάτσα.

Τα ναρκωτικά παρουσιάζονται ως ένα άλυτο πρόβλημα, που με το οικονομικό του μέγεθος απειλεί της ισορροπίες της παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικής αγοράς σε μια περίοδο σοβαρής κρίσης. Σ' αυτά τα πλαίσια οι νόμοι της καπιταλιστικής αγοράς επιβάλλουν μια άλλη πιο ορθολογιστική "διαχείριση", επιβάλλουν την παραγωγή των ναρκωτικών από κρατικά ελεγχόμενες επιχειρήσεις για να φορολογούνται, να μην υπάρχουν διαφυγόντα κέρδη, γιατί αυτό απαιτεί ο δείκτης Dow jones, όπως ομολογούν οι ίδιοι. Γιατί αυτό υπαγορεύουν οι πολιτικές, πρώτα απ' όλα, ανάγκες του συστήματος, που θέλει ν' αποφύγει το κόστος μιας κατά μέτωπο αναμέτρησης με τις μάζες, τις οποίες καταδικάζει στη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση, τον κοινωνικό αποκλεισμό. Είναι τυχαίο ότι ανάμεσα στους επικεφαλής της Διεθνούς Αντιαπαγορευτικής Κίνησης συγκαταλέγεται ο Μίλτον Φρίντμαν, Αμερικανός οικονομολόγος και σύμβουλος του Πινοσέτ, καθώς και άλλα επίλεκτα στελέχη του αμερικανικού Κογκρέσου;

Το μικρότερο κακό για το σύστημα, η νομιμοποίηση των ναρκωτικών για να περιοριστεί η βλάβη από την παράνομη χρήση, ισοδυναμεί με το μεγαλύτερο κακό για το κίνημα, για τα ιστορικά συμφέροντα ολόκληρης της κοινωνίας, της ανθρωπότητας που εξεγείρεται, διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον. Και αυτά τα ιστορικά συμφέροντα δε συμβιβάζονται με τη λογική "περιορισμού της βλάβης", τη λογική του "μικρότερου κακού", τις λογικές της υποταγής στη δύναμη του ιμπεριαλισμού, που μπορεί με τα ναρκωτικά και την απαγορευτική πολιτική του να καθυποτάσσει τους πάντες και τα πάντα, όπως ευαγγελίζεται ο μέντορας των ριζοσπαστών Κλεάνθης Γρίβας. Δε συμβιβάζονται με τη λογική των τρομοκρατημένων μικροαστών, που βλέπουν μόνο τους πλανητάρχες και όχι αυτούς - και είναι πολλοί - που τολμούν να υψώσουν το ανάστημά τους, να εξεγερθούν και να κατακτήσουν την αξιοπρέπειά τους.

Αυτά τα ιστορικά συμφέροντα ολόκληρης της ανθρωπότητας μπορούν να διασφαλιστούν μόνο με μια στάση αντίστασης στο κατεστημένο και τους εκφραστές του, στην κυρίαρχη ιδεολογία και τα διάφορα ριζοσπαστικού τύπου ιδεολογήματα, μια στάση ρήξης και ανατροπής της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων, μέσα από μια στάση ζωής, που εμπνέεται από την ανάγκη της πάλης για την καθολική χειραφέτηση του ανθρώπου, της απελευθέρωσής του από κάθε είδους δεσμά για μια κοινωνία ελεύθερη από καταπίεση και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και έτσι ελεύθερη από ναρκωτικά και κάθε είδους εξάρτηση.