Οσο κι αν θέλει κανείς να δει από τη θετική τους πλευρά ορισμένα πράγματα, για παράδειγμα, το γεγονός ότι ο αγώνας των εκπαιδευτικών άφησε πίσω του σημαντικές παρακαταθήκες για τις προοπτικές του κινήματος της παιδείας, την ίδια ώρα δεν μπορεί παρά και να διαπιστώνει αυτό που απλά ο λαός μας ονομάζει "μπάχαλο". Κι αυτό ακριβώς είναι ό,τι επικρατεί αυτή τη στιγμή στα σχολεία, ειδικά στις τελευταίες τάξεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα αν αναλογιστεί κάποιος ότι χρόνια τώρα, ακόμα κι όταν το σχολείο λειτουργεί φυσιολογικά, αυτό που διαπιστώνεται, είναι ότι, με την κατάσταση που επικρατεί στο υφιστάμενο εκπαιδευτικό σύστημα, οι μαθητές λειτουργούν ως "πατίνια" που τα αμόλησε κάποιος στον κατήφορο και καλούνται να κρατηθούν όρθιοι, κόντρα και σ' αυτούς ακόμα τους νόμους της φυσικής. Ως προς το περιεχόμενο των σπουδών, αντικειμενικά, η κατάσταση φέτος έγινε χειρότερη, αφού δύο μήνες δε λειτούργησε τίποτα. Και το κακό θα μπορούσε να θεωρηθεί μικρό - με δεδομένο το θετικό αντιστάθμισμα που άφησε το μάθημα αξιοπρέπειας και αγώνα - αν τα πράγματα έμεναν εκεί.

Ομως η κυβέρνηση επιμένει! Επιμένει σ' έναν κατήφορο που οδηγεί κυριολεκτικά σε διάλυση τα σχολεία, κάνει κουρέλια τα νεύρα μαθητών, γονιών και καθηγητών. Γιατί αυτό ακριβώς κάνει με την περίφημη εγκύκλιό της για την αναπλήρωση, δήθεν, των χαμένων ωρών. Γνωρίζουν οι ιθύνοντες του υπουργείου Παιδείας ότι πραγματική αναπλήρωση των χαμένων ωρών δεν μπορεί να υπάρξει. Γνωρίζουν ό,τι γνωρίζει και ένας πρωτοδιόριστος δάσκαλος: Εκπαιδευτική ώρα που χάνεται δεν αναπληρώνεται. Γνωρίζει ότι η ίδια η εκπαιδευτική κοινότητα είναι η μόνη ικανή να βρει μια κάποια λύση στο πρόβλημα, τέτοια που να το απαλύνει. Επιμένει, όμως, με εγκυκλίους - διαταγές - τιμωρίες σε παράταση του σχολικού έτους, παράταση του ημερήσιου και εβδομαδιαίου προγράμματος, για προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις σε ύλη που δεν παραδόθηκε και αντικειμενικά δεν μπορεί να παραδοθεί και άλλα ανάλογα. Οι πρώτες παρενέργειες αυτής της τακτικής εκδηλώθηκαν ήδη σε ένα μικρό αριθμό σχολείων, με καταλήψεις που κύριο αίτημα έχουν να αφεθούν μαθητές και καθηγητές να δώσουν μόνοι τους λύση στο πρόβλημα, να υιοθετηθούν οι προτάσεις της ΟΛΜΕ και βεβαίως απορρίπτουν κατηγορηματικά το πλαίσιο του υπουργείου. Το γεγονός δε φαίνεται να θορυβεί την ηγεσία του υπουργείου, παρά το ότι τα αιτήματα στρέφονται εναντίον της. Κι αυτό γιατί η ηγεσία του υπουργείου γνωρίζει πως αργά ή γρήγορα, αν στη συγκεκριμένη στιγμή οι καταλήψεις επεκταθούν, θα βρίσκεται κοντά στην επιτυχία ενός σημαντικού στόχου: Την πρόκληση ρήγματος ανάμεσα σε μαθητές, γονείς και καθηγητές που όλο το προηγούμενο διάστημα πάλευαν μαζί και αποφάσιζαν να συνεχίσουν και αύριο να παλεύουν μαζί. Αυτό το μέτωπο ενοχλεί πολλούς, πρέπει να σπάσει και η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να το πετύχει.

Ο στόχος της, όμως, φαίνεται ότι δεν περιορίζεται μόνο σ' αυτό. Επισημάνθηκε ήδη από στελέχη της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας Εκπαιδευτικών" το γεγονός ότι η αναταραχή που επιδιώκεται να δημιουργηθεί στα σχολεία αυτήν την περίοδο, δεν είναι άσχετη με την προώθηση, την ίδια περίοδο, από την κυβέρνηση όλου του σχεδιασμού της για μια παιδεία - τσίρκο, για μια παιδεία ικανή να παράγει μόνο μισοειδικευμένους σύγχρονους σκλάβους, εργάτες της μισής γνώσης, της μισής δουλιάς, των μισών δικαιωμάτων. Μια τέτοια επιδίωξη γεννά εκ των πραγμάτων και αυξημένη ευθύνη για μαθητές, γονείς, καθηγητές, να μη παίξουν σ' αυτό το παιχνίδι. Να συνεχίσουν, να επιμένουν, να δείχνουν τόσο τον ένοχο, όσο και τη διέξοδο που συμφέρει τα εργαζόμενα στρώματα του πληθυσμού, κόντρα στις κυβερνητικές επιδιώξεις. Μία τέτοια διέξοδο στο πρόσκαιρο πρόβλημα, αυτό των χαμένων ωρών, δίνει η πρόταση της ΟΛΜΕ για αναπλήρωση μέρους της ύλης με τη μη διεξαγωγή για φέτος των προαγωγικών και απολυτήριων εξετάσεων και αξιοποίηση του αντίστοιχου χρόνου για μαθήματα, την έναρξη νωρίτερα της επόμενης σχολικής χρονιάς, αφού προηγουμένως έχουν γίνει και οι απαραίτητες προσλήψεις, με περικοπή της ύλης της Γ' Λυκείου για τις Γενικές Εξετάσεις. Ταυτόχρονα, βέβαια, δεν πρέπει να λησμονιέται ότι λύση στο πραγματικό πρόβλημα της παιδείας δεν πρόκειται να υπάρξει με μπαλώματα, δεν πρόκειται να υπάρξει αν το μέτωπο παιδείας που άρχισε να οικοδομείται στη διάρκεια του πρόσφατου αγώνα, δεν κάνει τα επόμενα βήματά του. Κι από αυτή την άποψη το συλλαλητήριο που ήδη οργανώνεται για την ερχόμενη Τρίτη στο κέντρο της Αθήνας, στέλνει ελπιδοφόρο μήνυμα.