Πανηγυρίζουν τα μεγάλα οικονομικά "τζάκια". Απέκτησαν και δεύτερο "πουλαίν". Αξιόπιστη, συντηρητική, εναλλακτική λύση, στον "σοσιαλιστή" της συντήρησης. Τα κεκτημένα των "διαπλεκομένων" δεν κινδυνεύουν.

Ανανεώνουν το πολιτικό προσωπικό τους, αντλώντας στελέχη από την ίδια δεξαμενή, που, από αποκαταστάσεως του ελληνικού κράτους, τροφοδοτεί το πολιτικό κατεστημένο. Με τη σιγουριά ότι "θα διαρκέσει χρόνια αυτή η κολόνια". Θέλουν, με την αρχή της τρίτης χιλιετηρίδας, ν' ανοίξουν ένα νέο πολύχρονο κύκλο εναλλασσόμενης δικομματικής διακυβέρνησης.

Ο μεν "σοσιαλιστής" θα δημιουργήσει την "Κεντροαριστερά", απορροφώντας και μερικούς "αριστερούτσικους", πρόθυμους να γίνουν "το κερασάκι στην τούρτα". Ο δε "φιλελεύθερος" θα συνενώσει την "Κεντροδεξιά", που εκτείνεται από τους "βασιλοχουντικούς" μέχρι στις παρυφές των "σοσιαλιστών". Ετσι - και με την ελπίδα ότι θ' απομονώσουν την πραγματική Αριστερά, το ΚΚΕ - πιστεύουν πως θα ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο και θα 'χουν ήσυχο το κεφάλι τους.

Οταν ο εργάτης χάνει το μεροκάματο και σπρώχνεται στο κοινωνικό περιθώριο, δεν ξεγελιέται πλέον από τις "σοσιαλιστικές" μπούρδες, ούτε ελκύεται από τις "φιλελεύθερες" ανανεώσεις. Παλεύοντας για το δικαίωμα στη δουλιά, βρίσκει απέναντί του ενωμένους "σοσιαλιστές" και "φιλελεύθερους" υπό την καθοδήγηση των ισχυρών της οικονομικής εξουσίας. Και συνειδητοποιεί την ταξική θέση του. Κι αντιλαμβάνεται πως για να λυθεί το πρόβλημά του και γενικότερα τα κοινωνικά προβλήματα, είναι ανάγκη ν' ανατραπεί το πολιτικό σκηνικό του δικομματισμού.

Το ίδιο, ο αγρότης που ξεκληρίζεται από τη γη του. Ο επαγγελματοβιοτέχνης και ο μικρέμπορος που απειλούνται με λουκέτο. Ο επιστήμονας που δεν του δίνεται η δυνατότητα να προσφέρει τις γνώσεις του. Ο νέος που στερείται της μόρφωσης. Ο συνταξιούχος που πένεται.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ