"Μηνύματα κομματικής περιχαράκωσης και ψέματος", επιγράφεται μια προκήρυξη της ΕΑΑΚ (ΝΑΡ και άλλοι), που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Και είναι πράγματι ένας τίτλος, που ταιριάζει απόλυτα στο περιεχόμενο της προκήρυξης, όπου τα ασύστολα ψεύδη συναγωνίζονται τις βρώμικες, μέχρι και γελοίες, συκοφαντίες και όλα μαζί την αντι-ΚΚΕ υστερία των συντακτών της.

Προφανώς, η ηγεσία της ΕΑΑΚ δεν ικανοποιείται μόνο, με τη μονομέτωπη, ενάντια στην ΚΝΕ και το ΚΚΕ, δράση της, αλλά ζήλεψε και τους πλέον "ταλαντούχους" αντικομμουνιστές ρυπαρογράφους των διάφορων, περιθωριακών φασιστοφυλλάδων. Ισως, γιατί αισθάνονται όλο και πιο έντονες τις τάσεις απομόνωσης και καταδίκης από το προοδευτικό φοιτητικό κίνημα. Ισως, γιατί πρέπει να δώσουν ακόμη σαφέστερα δείγματα και της δήθεν "ανεξαρτησίας" τους και του δήθεν "αριστερού" προσανατολισμού τους.

Ετσι κι αλλιώς, πάντως, αφιερώνουμε ορισμένα μόνο αποσπάσματα, από τα πολλά ανάλογα και εμετικά της προκήρυξης, σε όσους ακόμη τους ακολουθούν. Ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους:

"... Ας θυμηθούμε τις κορόνες "εθνικής ανάπτυξης" και "ανταγωνιστικότητας". Τι ζητούσε το ΚΚΕ με το "περισσότερη ανάπτυξη και εκβιομηχάνιση"; Περισσότερο πλούτο από τους εργαζόμενους στην τσέπη των βιομηχάνων;

... Ας θυμηθούμε τη "βιωσιμότητα των επιχειρήσεων", που είχε ως κριτήριο η ΕΣΑΚ για το κλείσιμο ή μη κάποιου εργοστασίου. Το ίδιο κριτήριο του κέρδους δεν είχε και ο επιχειρηματίας; Το δίκιο όμως - ευτυχώς - δεν είναι λογιστικό μέγεθος...

... Ας θυμηθούμε το "Ελλάδα δυνατή", που έβαλε ως πρώτη προτεραιότητα η Παπαρήγα στη Βουλή, την ώρα της κρίσης στην Ιμια. Τι μπορεί να σημαίνει ένα τέτοιο σύνθημα; Εθνική ενότητα βιομηχάνων και εργατών, υπόκλιση στην αστική τάξη, συστράτευση κάτω από τις σημαίες του κεφαλαίου...".