Με της "κουδούνας" το σάλπισμα... | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Με της "κουδούνας" το σάλπισμα...

Προβληματισμένοι έμοιαζαν εκείνοι, που συχνάζουν στο συνοικιακό καφενέ. Σκεφτικοί και αμίλητοι αλληλοκοιτάζονταν. Ποια η αιτία της αμηχανίας τους; Ανεξήγητος ο λόγος της σιωπής τους! Βουβοί και άβουλοι, όπως θα 'λεγε ο μπαρμπα - Κώστας, ο Βάρναλης! Οχι, δεν ανήκουν στην ομοταξία των "Μοιραίων" της ποιητικής σύλληψης. Τους ξάφνιασε η εικόνα του κέντρου της Παλλάδας. Εμειναν άφωνοι από όσα είδαν κι άκουσαν, εκεί στην πλατεία Βάθης. Ναι, η συνάθροιση των κατοίκων της υπαίθρου, μπροστά στο υπουργείο Γεωργίας, εντυπωσίασε τους διερχομένους. Ασυνήθιστοι οι πρωτευουσιάνοι από ανάλογες συγκεντρώσεις, ανέκοψαν την πορεία τους και διερωτώντο: "Είναι, πράγματι, αυτές οι χιλιάδες των ηλιοψημένων οι εκπρόσωποι του αγροτόκοσμου;". Το παρουσιαστικό τους, ο αυθορμητισμός τους, η τραγιάσκα και τα ροζιασμένα χέρια ήτανε τα... διαπιστευτήριά τους! Οι ορεσίβιοι κτηνοτρόφοι και οι καμπίσιοι σκαφτιάδες, αμετακίνητοι από το ωράριο του ραντεβού τους, αντάμωσαν στον τόπο που όρισαν. Εκδηλα μαχητικοί, απροκάλυπτα ειλικρινείς, είχαν δηλώσει πως θα μαζευτούν στην Αθήνα - και το έπραξαν...

Δεν έτυχαν, κάποιας μορφής, υποδοχής. Αντίκρισαν μόνο "γνώριμες" στολές ενόπλων - των εντεταλμένων οργάνων, για την καταστολή "εξεγέρσεων"! Οι καταπονημένοι Θρακιώτες, οι ακατάβλητοι Μακεδόνες, οι ασίγαστοι Ηπειρώτες, οι άοκνοι Θεσσαλοί, οι ασυμβίβαστοι Στερεοελλαδίτες, οι ακάματοι Πελοποννήσιοι, οι θαλασσοδαρμένοι νησιώτες, έδωσαν τα χέρια. Αντάλλαξαν θερμή χειραψία. Και ξεκίνησαν τον αγώνα τους. Τους συνοδεύει το δίκιο τους, και τονώνει την αντοχή τους, στο μακρύ δρόμο των λογικών αιτημάτων τους, το ξεχείλισμα της αγανάκτησης. Είναι η μεγάλη ομάδα του λαού, που στις προεκλογικές περιόδους, δέχεται την ανηλεή επίθεση των αστών πολιτικών, με τους επαγγελματικούς εκτοξευτές ψεύδους! Είναι εκείνοι στους οποίους στοχεύουν οι λαοπλάνοι, με τα κενά περιεχομένου ρητορικά τους σχήματα, προκειμένου ν' αποσπάσουν την ψήφο τους. Σ' αυτούς, με τ' ανεπιτήδευτα αισθήματα και το γενναίο παράστημα, "πάταγαν" επί δεκαετίες, οι κομματάρχες, με κουμπαριές και μαλαγανιές για να στηρίξουν τους μικρανθρώπους υποτακτικούς του κεφαλαίου. Αυτών, των αδικημένων, τους πόθους εκμεταλλεύονταν, σε κάθε δεδομένη στιγμή, οι αδίστακτοι και στυγνοί κουμπουροφόροι, αυλικοί των εκάστοτε κρατούντων καπιταλιστών. Τους ενέπαιζαν με υποσχέσεις, τους "τάιζαν" μ' ενθουσιώδεις μεγαλοστομίες - και χλεύαζαν, πίσω από την πλάτη τους, μετά την "κλοπή" της ψηφοδόχου...

Η ανεδαφική τακτική του υπουργείου Γεωργίας, τους ώθησε προς το συγκρότημα του Κοινοβουλίου, στο προαύλιο του οποίου, οι χιλιάδες των ανεμοχτυπημένων, κατέθεταν με την παρουσία τους, την ύπαρξη της ανέχειας. Τ' αυλακώματα του προσώπου, η πρόωρα γηρασμένη όψη τους, μάρτυρες αδιάψευστοι της επίπονης ζωής των διαμαρτυρομένων. Οι διαδηλωτές δε ζήτησαν καινοφανή. Παρακάλεσαν για την προστασία των προϊόντων τους, που ενώ τα προμηθεύονται, οι βιομηχανίες, σ' εξευτελιστικές τιμές, τα διαθέτουν στο καταναλωτικό κοινό, με δυσπρόσιτες αξίες. Και ο επικεφαλής του υπουργικού συμβουλίου, εξοπλισμένος πλήρως, με την αδιαφορία της καθέδρας της ευμάρειας, αντιμετώπισε τη δυστυχία του βοσκού και του ζευγολάτη, με... ανευθυνότητα! Επεστράτευσε και το πανεπιστημιακό του πνεύμα, για ν' ανακοινώσει, βαρύγδουπα: Δεν είμαι Αη - Βασίλης για να σας προσκομίσω δώρα! Και παρέπεμψε την "υπόθεσή" τους στις... καλένδες... Πικραμένοι οι αγρότες, πήραν τη στράτα της επιστροφής. Ομως, πριν αναχωρήσουν, διαβεβαίωσαν τους κρατικούς εξουσιαστές, ότι θα επιστρέψουν! Και θ' αγωνιστούν "μέχρις εσχάτων". Δεν τίθεται σε αμφιβολία η κατηγορηματικότητά τους. Οι κινητοποιήσεις, της αγροτιάς, θα ενταθούν. Και δε θ' αφήσουν το Διευθυντήριο των Βρυξελλών να απομυζά τον ιδρώτα τους, όσο κι αν διευκολύνεται από τους εσωτερικούς τοποτηρητές. Η "κουδούνα", που ακούστηκε τόσο έντονα, στις κεντρικές λεωφόρους της Αθήνας, είναι το προανάκρουσμα ειρηνικής μάχης. Ασφαλώς οι μεγαλόσχημοι τοποθετούν ωτασπίδες για να μην ενοχλούνται! Οι εργαζόμενοι, ωστόσο, έλαβαν το μήνυμα. Το σάλπισμα αφυπνίζει! Και ασφαλώς, η συγκίνηση, που διαπέρασε τις φτωχογειτονιές, δε θ' αφήσει ανενεργό τον εργατόκοσμο. Η συστράτευση των μεροκαματιάρηδων, με τους αγωνιζομένους της υπαίθρου, είναι επιτακτικό καθήκον. Δε θα καταπνιγεί η υποχρέωση από τυπικότητες και κωλυσιεργίες. Ενιαίο θα γίνει το μέτωπο. Και κοινός ο αγώνας στο πεζοδρόμιο, αγροτών και εργατών. Ετσι αποφάνθηκε και η παρεούλα του καφενέ, που συναντώνται οι μη προνομιούχοι. Για να μην οριστικοποιηθεί το πνεύμα της μονόπλευρης λιτότητας, με τις υπαγορεύσεις του Μάαστριχτ. Ενωμένοι και αποφασιστικοί, ταγμένοι στο λαϊκό κίνημα...

Ο Συνάδελφος