Η μεθόδευση δε φαίνεται καινούρια, αλλά αυτή τη φορά η κυβέρνηση μέσω του υπουργού Παιδείας ξεπέρασε τα όρια. Το πισώπλατο χτύπημα - "νοκ άουτ" είναι το πιο αποτελεσματικό για το θύτη γιατί είναι ύπουλο. Η "εκσυγχρονιστική" πολιτική επιβάλλεται άρον άρον και παρά τη θέληση των άμεσα ενδιαφερομένων. Αλλωστε, αυτοί γιατί να ρωτηθούν; Τους πέφτει κανένας λόγος; Η αποστολή τους είναι προδιαγεγραμμένη. Θα εκτελούν και πάλι θα εκτελούν κι ας εκτελούνται καθημερινά οι ίδιοι από μια πολιτική, που σκοπός της είναι η υποταγή της παιδείας στην καπιταλιστική εκμετάλλευση. Η αντιμεταρρύθμιση θα προχωρήσει σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, ενώ δεν υπάρχουν σημεία προσέγγισης στα επίμαχα σημεία, άρα τι να συζητήσουμε, δηλώνει με στόμφο ο υπουργός Παιδείας. Μ' αυτή τη λογική προχωράει σε κατάθεση στη Βουλή του πολυνομοσχεδίου - εκτρώματος, που ανοίγει, κατά την επίσημη πολιτεία, τις πύλες για τη "μεταρρύθμιση" στην παιδεία. Είναι δε τέτοια η πρεμούρα να ξεμπερδεύουν όσο γίνεται πιο γρήγορα μ' αυτά τα σχέδια καταδικάζοντάς την οριστικά και αμετάκλητα, που επέλεξαν και την πιο "κατάλληλη" περίοδο για να δώσουν το αποφασιστικό χτύπημα, αυτό που οι ίδιοι τολμούν να λένε αναβάθμιση, όταν σύσσωμος ο κόσμος που σχετίζεται με την εκπαίδευση αντιδρά. Παραμονές έναρξης της νέας σχολικής περιόδου, ώστε να εκβιάσουν την εφαρμογή των μέτρων του επαίσχυντου νομοσχεδίου, μακριά και έξω από τα ίδια τα σχολεία και όλους όσοι απαρτίζουν την εκπαιδευτική κοινότητα. Χωρίς να δώσουν τα περιθώρια και τη δυνατότητα μιας ουσιαστικής ενασχόλησης για το μέλλον και την προοπτική της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε όλους τους άμεσα ενδιαφερόμενους και τους φορείς τους. Και ταυτόχρονα, να επισείονται ως "δαμόκλειος σπάθη" οι συνέπειες για όλους όσοι σχετίζονται με την εκπαίδευση, αν η νέα σχολική χρονιά δεν αρχίσει κανονικά και σύμφωνα με τις επιταγές των φωστήρων της αντιμεταρρύθμισης. Αν πραγματικά ενδιαφέρονταν για την ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης, γιατί επείγονται και ακολουθούν αυτή τη διαδικασία μακριά και ενάντια στους άμεσα ενδιαφερομένους; Η "σύγχρονη" δημοκρατία σ' όλο το αντιδημοκρατικό αυταρχικό της μεγαλείο!

Η προώθηση της αντιμεταρρύθμισης σαν πανάκεια αντιμετώπισης των προβλημάτων της εκπαίδευσης τείνει πραγματικά να παρουσιάζεται ως το σύγχρονο θαύμα αυτής εδώ της κυβέρνησης. Οι δηλώσεις για ποιοτική αναβάθμιση ολόκληρης της εκπαιδευτικής διαδικασίας προβάλλουν έντεχνα σαν καινοτομίες την κατάργηση της επετηρίδας για το διορισμό των εκπαιδευτικών, την αλλαγή του τρόπου αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και την αλλαγή του συνόλου της διαδικασίας αξιολόγησης των μαθητών, δηλαδή του εξεταστικού συστήματος. Είναι δε τόση και τέτοια η επιμονή των υπουργικών επιτελείων, αλλά και μεγάλης μερίδας των μέσων ενημέρωσης, στην επικέντρωση της προπαγάνδας σ' αυτά τα στοιχεία του νομοσχεδίου, που δημιουργούν αναμφισβήτητα την πεποίθηση ότι γίνεται, σκόπιμα, προσπάθεια συγκάλυψης της ουσίας της αντιμεταρρύθμισης αλλά και του ρόλου του διαδικαστικού μέρους εφαρμογής της. Γιατί τους εκπαιδευτικούς δεν τους διορίζει η επετηρίδα αλλά η κυβέρνηση. Επίσης, το επίπεδο της παρεχόμενης γνώσης από τους εκπαιδευτικούς δεν εξαρτάται από τον τρόπο αξιολόγησης, αλλά από το περιεχόμενο σπουδών και επιμόρφωσης που παρέχεται. Και φυσικά, η αξιολόγηση των γνώσεων που αποκτούν οι μαθητές δεν εξαρτάται μόνο και κυρίως από το εξεταστικό σύστημα, αλλά από το περιεχόμενο των σπουδών, των μαθημάτων και το σκοπό που εξυπηρετεί το κάθε φορά εκπαιδευτικό σύστημα. Γιατί λοιπόν η εμμονή στην προβολή της διαδικασίας ως ουσίας; Εφτασαν μάλιστα να κρίνουν την επετηρίδα σαν αναχρονιστική διαδικασία γιατί η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην οποία εφαρμόζεται. Αλλά μη αναχρονισμός, άρα πρόοδος, στον καπιταλισμό είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Η τακτική της κυβέρνησης γίνεται πονηρή όταν, προβάλλοντας κυρίως διαδικαστικά ζητήματα, προσπαθεί να στρέψει και τις διεκδικήσεις του λαϊκού κινήματος μόνο σ' αυτά τα ζητήματα, σε ανώδυνα μονοπάτια, αφού είναι σίγουρη για τις αντιδράσεις - αν δεν τις επιδιώκει κιόλας σε τέτοια ζητήματα - για να αποπροσανατολίσει ώστε να περάσει τα ζητήματα ουσίας που κυρίως την ενδιαφέρουν. Οχι ότι ο τρόπος διορισμού και αξιολόγησης δεν έχει τη σημασία του. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση, όταν επικαλούνται τη δημιουργία ολοήμερων σχολείων για να εξυπηρετήσουν ανάγκες των εργαζομένων, τη στιγμή που οι κτιριακές εγκαταστάσεις με τις διπλοβάρδιες και τη συστέγαση πολλών σχολείων είναι απαγορευτικές, τότε αυτή η προπαγάνδα ξεπερνά και τα όρια της κυβερνητικής κοροϊδίας. Το νομοσχέδιο βεβαίως δεν αναφέρει πουθενά για την εκπλήρωση τέτοιων αναγκών. Το ίδιο ισχύει και για το διορισμό των εκπαιδευτικών. Τα ποσά που αναφέρει για την κάλυψη των ήδη υπαρχουσών αναγκών είναι περίπου 3,5 φορές λιγότερα από τους μισθούς αυτών που θα αξιολογούν τους εκπαιδευτικούς. Για ποια αναβάθμιση μπορεί να γίνεται λόγος, για ποια ποιότητα παροχής γνώσεων χωρίς κάλυψη των αναγκών σε εκπαιδευτικό προσωπικό; Προχωρούν στην άμεση εφαρμογή της αντιμεταρρύθμισης χωρίς καμιά υποδομή, ή, για να μην αδικούμε τον υπουργό και την κυβέρνησή του, με μια ολόκληρη βδομάδα επιμόρφωσης πάνω στις επιχειρούμενες αλλαγές! Αυτό θα πει σύγχρονη, μοντέρνα αναβάθμιση γνώσης και ικανότητας. Μιας βδομάδας φώτα για τη... συσκότιση της παιδείας.

Αυτή είναι και η ουσία. Η ένταση των ταξικών φραγμών στη μόρφωση, η υποβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, η παράδοση της παιδείας ολοκληρωτικά στο βωμό του κέρδους και μέσω της ιδιωτικοποίησης, η δημιουργία στρατιών αποφοίτων, φτηνή εργατική δύναμη, βορά στο αδηφάγο πολυεθνικό κεφάλαιο, που θα πυκνώνουν τις γραμμές των σύγχρονων προλεταρίων, έτοιμοι για την όλο και πιο στυγνή εκμετάλλευση. Θέλουν και εκπαιδευτικούς άμεσα εξαρτημένους από το σύστημα, γι' αυτό ανατρέπουν τις εργασιακές τους σχέσεις, γι' αυτό και προωθούν αυτόν τον τρόπο αξιολόγησης, που θα εκτελούν χωρίς βούληση τις πιο πάνω επιδιώξεις. Αυτό το μόρφωμα δε φτιασιδώνεται, ανατρέπεται. Και η πάλη για την ανατροπή του είναι πάλη με στόχους που αντιστρατεύονται αυτή την πολιτική και που συσπειρώνει σ' ένα παλλαϊκό μέτωπο τις πιο πλατιές δυνάμεις, από την εργατική τάξη και τους φορείς της, τα άλλα λαϊκά στρώματα μαζί με ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα.