Την υπόσχεση πως δε θα υποστείλουν ούτε για μια στιγμή τη σημαία του αγώνα και τη δέσμευση πως θα συνεχίσουν αταλάντευτα να αγωνίζονται για το σοσιαλισμό, έδωσαν την προηγούμενη Πέμπτη στον Δημήτρη Καρακώστα οι σύντροφοί του, συνοδεύοντάς τον στην τελευταία του κατοικία...

Στην κηδεία του παλαίμαχου αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, που έγινε στη Μακρυράχη Δομοκού, παρευρέθηκαν δεκάδες σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι του οι οποίοι απέτισαν φόρο τιμής στον άνθρωπο που αταλάντευτα αγωνίστηκε με αυταπάρνηση, τόσο κατά τα δύσκολα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης και του εμφυλίου πολέμου, όσο και μετέπειτα. Παραβρέθηκε επίσης αντιπροσωπεία της ΚΟΒ Αγίου Παύλου - Βάθης, μέλος της οποίας ήταν ο Δ. Καρακώστας.

"Σύντροφε Δημήτρη, σε αποχαιρετούμε με μεγάλη οδύνη για το δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνεις. Σήμερα ακουμπάνε στη σωρό σου η γενιά της Εθνικής Αντίστασης, αλλά και οι νεότερες γενιές που δίδαξες και θα συνεχίσεις να διδάσκεις με το ήθος του επαναστάτη - αγωνιστή", ήταν τα λόγια με τα οποία αποχαιρέτησε τον Δ. Καρακώστα ο γραμματέας της ΚΟΒ Αγίου Παύλου - Βάθης, Α. Παπαϊωάννου. Υπενθύμισε πως από το 1941, όταν και οργανώθηκε στο ΚΚΕ ο Δ. Καρακώστας, ήταν πάντα ανυποχώρητος μπροστά στους αναθεωρητές, υπεράσπισε με πάθος τα ιδανικά του Κόμματος και δίδαξε στους νεότερους συντρόφους τη στάση ζωής και αγώνα ενάντια στον ταξικό εχθρό.

Ο Δ. Καρακώστας γεννήθηκε στο Αηδονοχώρι Καρδίτσας το 1922. Με την κήρυξη του ιταλικού πολέμου και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, κατέφυγε στο χωριό του, όπου με την εμφάνιση των πρώτων αντιστασιακών οργανώσεων δραστηριοποιήθηκε αμέσως και οργανώθηκε στο Θεσσαλικό Ιερό Λόχο και έπειτα στην ΕΠΟΝ.

Με την έναρξη του ένοπλου αγώνα εντάσσεται στα εφεδρικά τμήματα του ΕΛΑΣ και πήρε μέρος σε πολλές μάχες: Μακρακώμης, Αγίου Γεωργίου, Φθιώτιδας. Κατά τη διάρκεια των μαχών τον Ιούλη του 1948 τραυματίζεται και αναγκάζεται να πάρει το δρόμο της ξενιτιάς. Από τότε έως και το 1990 έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας στη Γιουγκοσλαβία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία.

Ο Δ. Καρακώστας ήταν μέλος του ΚΚΕ από το 1941 και δεν έπαψε ποτέ να αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις για τα ιδανικά του ΚΚΕ.