Ολα... καλά κι ωραία πήγαιναν χτες στο συνέδριο του "Economist", όταν ξαφνικά άρχισαν να... επελαύνουν διάφορες κομμουνιστικές ιδέες. Τι τσιτάτα του Γκράμσι, ότι "το παλιό δεν έχει εντελώς πεθάνει και το καινούριο δεν έχει ακόμη γεννηθεί", τι ο ήρωας του Μπρεχτ, κύριος Κ., να ταλαιπωρείται στους δαιδάλους του σημερινού δημοσίου, ακόμη και ο Μαρξ, από την "Κριτική του προγράμματος της Γκότα", για να αποδειχθεί, ότι η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ θα φέρει τα πράγματα εκεί όπου θα παρέχονται "στον καθένα ανάλογα με την προσφορά του". Κι όλα αυτά σ' ένα πακέτο, στην ομιλία ενός φλογισμένου από επαναστατική έξαρση μεσήλικα, ο οποίος, μάλιστα, δεν έχει κόψει ακόμα το μουστάκι του, όπως εσχάτως κάνουν άλλοι συνάδελφοί του. Στην αρχή επικράτησε πανικός στην αίθουσα, σούσουρο και ερωτήσεις για το ποιος ήταν αυτός που βρισκόταν στο βήμα. Και μετά, καθώς η απάντηση επέστρεφε από στόμα σε στόμα, το δειλό στην αρχή χαμόγελο έγινε ένα πολύβουο χαχανητό. Ο ομιλητής κατέβηκε απ' το βήμα ικανοποιημένος για την αποδοχή των θέσεών του - προφανώς έτσι ερμήνευσε τα χάχανα. Ηταν ο υφυπουργός Εσωτερικών, Στ. Μπένος και ανέλυε το όραμα ενός κόμματος, για τη δημόσια διοίκηση. Ενός κάποιου ΠΑΣΟΚ, που δεν κυβέρνησε ποτέ αυτόν τον τόπο...