Η κρίση που πλήττει το τελευταίο διάστημα τις χώρες της Νοτιανατολικής Ασίας και εκδηλώνεται με διάφορες μορφές - άλλοτε με εφάπαξ υποτιμήσεις εθνικών νομισμάτων, άλλοτε με κατακόρυφη πτώση στις τιμές των εισηγμένων στα χρηματιστήρια μετοχών κλπ. - κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία της στις διεθνείς χρηματαγορές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η κρίση που ξέσπασε πριν 10 μέρες στο Χονγκ Κονγκ, η οποία μεταδόθηκε αστραπιαία και στις χρηματαγορές των πλουσιότερων χωρών του Κόσμου, με την κατακόρυφη πτώση των μετοχών στα μεγάλα Χρηματιστήρια (Ν. Υόρκης, Τόκιο, Λονδίνου κλπ). Ο απόηχος από αυτή την κρίση, που έπληξε και την Ελλάδα και εκδηλώθηκε με την κερδοσκοπική επίθεση στη δραχμή, αλλά και την πτώση των μετοχών στο Χρηματιστήριο, δεν έχει ακόμη κοπάσει.
Η εκδήλωση νομισματικών ή συναλλαγματικών κρίσεων σε όλο και πιο μικρά χρονικά διαστήματα, δεν είναι άσχετη με την ενίσχυση του παρασιτικού χαρακτήρα της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας που παρατηρείται μετά το 1990, παράλληλα με την ανατροπή του σοσιαλισμού στην πρώην Σοβιετική Ενωση και τις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Απελευθερωμένοι από το άγχος του "αντίπαλου δέους", οι ισχυροί του κόσμου (ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ενωση, Ιαπωνία), υπαγόρευσαν στις λιγότερο ανεπτυγμένες, αναπτυσσόμενες ή υπανάπτυκτες χώρες την απελευθέρωση των αγορών και του τραπεζικού συστήματος, επιδιώκοντας έτσι να μεγιστοποιήσουν τα υπερκέρδη των πολυεθνικών. Οι κυβερνήσεις που θεσμοθέτησαν την ελεύθερη - για την ακρίβεια ανεξέλεγκτη - κίνηση κεφαλαίων, μετέτρεψαν την παγκόσμια οικονομία σε ένα απέραντο καζίνο. Η ένταση του παρασιτικού χαρακτήρα της παγκόσμιας οικονομίας - που συμβαδίζει με την ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων και την προκλητική αύξηση των κερδών από τον παγκόσμιο τζόγο - επιβεβαιώνεται από τα παρακάτω στοιχεία:
* * *
Πρώτον, το γεγονός ότι ο ημερήσιος τζίρος των εμπόρων συναλλάγματος στις διεθνείς χρηματαγορές, σημείωσε τα τελευταία χρόνια έξαρση. Μόνο στα Χρηματιστήρια Ν. Υόρκης, Λονδίνου και Τόκιο, ο κύκλος εργασιών από τις πωλήσεις συναλλάγματος ανέβηκε από 190 δισ. δολάρια το 1987, σε 1.200 δισ. δολάρια το 1995 και σήμερα πρέπει να ξεπερνά τα 1,5 τρισ. δολάρια. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των χρημάτων διακινείται στις διεθνείς χρηματαγορές από τις πολυεθνικές και τους κάθε είδους κερδοσκόπους τύπου Σόρος κλπ., που επιδιώκουν το μεγάλο και εύκολο κέρδος όχι με παραγωγικές επενδύσεις, αλλά με επενδύσεις στον παγκόσμιο τζόγο. Αξιοποιώντας τους μηχανισμούς της "ελεύθερης αγοράς", επενδύουν τα κεφάλαιά τους όχι στην παραγωγική ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας - που θα μπορούσε να συμβάλλει στην αντιμετώπιση της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης - αλλά στον παγκόσμιο τζόγο. Αγοράζουν δηλαδή φτηνές μετοχές ή υψηλής απόδοσης κρατικά ομόλογα χωρών με υψηλό δημόσιο χρέος, εν γνώσει τους ότι έτσι οξύνουν τα προβλήματα στις οικονομίες διαφόρων χωρών του κόσμου.
***
Δεύτερον, από το γεγονός ότι η αύξηση του παγκόσμιου πλούτου, όχι μόνο δεν άμβλυνε τις ανισότητες μεταξύ πλουσίων και φτωχών, αλλά τις διεύρυνε. Ετσι, ενώ τα κέρδη των πολυεθνικών και άλλων μεγάλων επιχειρήσεων - παραγωγικών και μη - αυξάνονται τα τελευταία χρόνια με προκλητικά μεγάλους ρυθμούς και εντείνεται η συσσώρευση του πλούτου σε λιγότερα χέρια, παράλληλα διευρύνεται η φτώχεια και η εξαθλίωση σε όλες τις χώρες του κόσμου. Αποκαλυπτικά από αυτή την άποψη, είναι τα στοιχεία του ΟΗΕ, σύμφωνα με τα οποία το 33% του πληθυσμού της Γης ζει κάτω από το όριο φτώχειας και ο αριθμός αυτών που πεθαίνουν από την πείνα, ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια (μεταξύ αυτών και εκατομμύρια παιδιά). Από τους φτωχούς της Γης το 20% μοιράζεται μόλις το 1,4% του παγκόσμιου ΑΕΠ, την ίδια στιγμή που το 20% των πλουσίων της Γης μοιράζεται μεταξύ του το 84,7% του παγκόσμιου πλούτου. Επίσης, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας ρίσκαρε πριν δύο μήνες την πρόβλεψη, ότι ο αριθμός των ανθρώπων του πλανήτη Γη που φυτοζωούν (κερδίζοντας μόνο 2 δολάρια την ημέρα), θα αυξηθεί στα επόμενα χρόνια κατά 2 δισεκατομμύρια (από 3 δισεκατομμύρια που είναι σήμερα, σε 5 δισεκατομμύρια)!
* * *
Ολοι εκείνοι που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στήριξαν τη θέσπιση μέτρων και πολιτικών στην κατεύθυνση της απελευθέρωσης των αγορών και της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων, έδωσαν στην ουσία το δικαίωμα να έχουν τον πρώτο λόγο στον καθορισμό της μακροοικονομικής πολιτικής οι έμποροι συναλλάγματος και όσοι κερδοσκοπούν με τα κρατικά ομόλογα και τα εθνικά νομίσματα. Ας μην ξεχνάμε ότι με την απελευθέρωση του τραπεζικού συστήματος, τα κεφάλαια αλλάζουν χέρια ή και σύνορα μεταξύ χωρών, μόνο με το πάτημα ενός πλήκτρου... Από αυτή την άποψη, οι κυβερνήσεις των διαφόρων χωρών, βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στο έλεος των πολυεθνικών και του χρηματιστικού κεφαλαίου, που - χάρη στην απελευθέρωση των αγορών - ανεβοκατεβάζουν με μεγαλύτερη ευκολία τις κυβερνήσεις. Εκείνοι που στήριξαν και συνεχίζουν να στηρίζουν με νύχια και με δόντια τους μηχανισμούς της ελεύθερης αγοράς, έσπειραν ανέμους και τώρα θερίζουν θύελλες ή, για να ακριβολογούμε, βάζουν τους εργαζόμενους να θερίσουν τις θύελλες που οι ίδιοι έσπειραν. Στα πλαίσια αυτά, οι κυβερνήσεις των διαφόρων χωρών - και η ελληνική - επικαλούνται τις νομισματικές ή συναλλαγματικές κρίσεις, για να εξωραϊσουν την επιχειρούμενη εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης με νέα αντιλαϊκά μέτρα.
* * *
Το γεγονός ότι το Μάη του 1998 θα κριθεί η τύχη της Οικονομικής και Νομισματικής ένωσης της Ευρώπης - που έχει σχέση με την καθιέρωση του "ευρώ" σαν ενιαίου νομίσματος - μας δίνει το δικαίωμα να προβλέψουμε ότι στους επόμενους μήνες θα ζήσουμε και νέες κρίσεις, όχι μόνο σε χώρες της Ασίας, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καθώς οι ΗΠΑ δε δέχονται να αμφισβητηθεί η κυριαρχία του δολαρίου σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό, είναι κάτι που ενισχύει την πρόβλεψη ότι οι κρίσεις (νομισματικές, συναλλαγματικές κλπ) που εκδηλώνονται σε διάφορες χώρες του κόσμου (πλήττοντας λιγότερο ή περισσότερο τη μια ή την άλλη χώρα), θα πυκνώσουν στο επόμενο διάστημα λόγω των αυξανόμενων αντιθέσεων μεταξύ των 3 μεγάλων ιμπεριαλιστικών κέντρων (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ευρωπαϊκή Ενωση), για το πολιτικό και οικονομικό ξαναμοίρασμα του κόσμου.
Λάμπρος ΤΟΚΑΣ
Η ένταση του παρασιτικού χαρακτήρα της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας - που συμβαδίζει με την ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων και την προκλητική αύξηση των κερδών από τον παγκόσμιο τζόγο - επιβεβαιώνεται από στοιχεία, που δείχνουν ότι, πρώτον, το 20% των πλουσίων της Γης κατέχει σήμερα το 20% του παγκόσμιου πλούτου και το 20% των φτωχών μόλις το 1,5% και, δεύτερον, το γεγονός ότι ο ημερήσιος τζίρος των εμπόρων συναλλάγματος στις διεθνείς χρηματαγορές ξεπερνά τα 1,5 τρισ. δολάρια, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων είναι παγκόσμιος τζόγος
Feeds
Περιφερειακός μοχλός της ιμπεριαλιστικής επέμβασης και επέλασης 
