Πρέπει να νιώσουν τη δύναμη του λαού. Μπορούν να νιώσουν τη δύναμη του δίκιου του εργάτη που τον εκμεταλλεύονται αδυσώπητα, του άνεργου που τον οδηγούν στην εξαθλίωση, του επαγγελματοβιοτέχνη που τον ωθούν στη βίαιη εξαφάνιση, του συνταξιούχου, των νέων που τους στερούν το μέλλον, των γυναικών που τους επιφυλάσσουν τη μιζέρια. Η κυβέρνηση, το κατεστημένο και τα κόμματά του, το μαύρο μέτωπο της αντιλαϊκής λαίλαπας πασχίζει να υποτάξει στις αδηφάγες ορέξεις των συμφερόντων τους, το μόχθο των καταπιεσμένων. Χτυπά η δύναμη της εξουσίας μα δεν είναι πανίσχυρη. Τίποτα δεν είναι ισχυρό μπροστά στην ενωμένη και αποφασισμένη δράση των λαϊκών δυνάμεων γιατί η θέλησή τους είναι όπλο ανίκητο στον πόλεμο με τους εκμεταλλευτές όταν τον κάνουν συνειδητά. Και μπροστά στη λαίλαπα των μέτρων της αντιδραστικής πολιτικής που θέλει να σαρώσει τα πάντα, που καταστρέφει δικαιώματα και κατακτήσεις, που καταβαραθρώνει την ανθρώπινη ζωή, που ζητά αχόρταγα θυσίες στο βωμό του κέρδους, μπορούν και πρέπει να αντιτάξουν τη δύναμη του αγώνα των λαϊκών μαζών. Την οργανωμένη αντεπίθεση με το δικό τους μέτωπο. Αυτό που με τη δράση τους οι κομμουνιστές της Αθήνας δίνουν το πιο αισιόδοξο μήνυμα στο λαό της, καλώντας τον να συμμετέχει μαζικά, μαχητικά, στη συγκέντρωση - διαδήλωση την Τετάρτη στις 3 Δεκέμβρη στο Πεδίον του Αρεως.

Μια συγκέντρωση - διαδήλωση που μπορεί να δώσει ένα ακόμη πιο δυνατό χτύπημα στην πολιτική της κυβέρνησης, της ολιγαρχίας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Που μπορεί και πρέπει να περάσει το μήνυμα της ανυπόταχτης συνείδησης στις επιταγές των καταπιεστών. Εχει μεγάλη σημασία για το εργατικό κίνημα να δείχνει τη δύναμή του σε κάθε κατεύθυνση. Για να πυκνώνουν οι γραμμές του από νέες δυνάμεις στην αντίσταση και την αντεπίθεση στην πολιτική και την εξουσία των πολυεθνικών, να δυναμώνει η ελπίδα για καλύτερες μέρες, να συνειδητοποιούν ολοένα και πιο πολλοί εργαζόμενοι την αναγκαιότητα του δρόμου της σύγκρουσης και της ρήξης με τη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Αλλά έχει επίσης σημασία, η κυβέρνηση, η πλουτοκρατία και όλοι οι προστάτες του συστήματος να νιώσουν ότι η πολιτική τους δεν είναι και δεν περνά αλώβητη. Οτι τα όνειρα της ταξικής συνεργασίας και υποταγής, τα συναινετικά σύνδρομα μπορούν να τσακιστούν από τη δύναμη του λαϊκού μετώπου και του αγώνα που το χτίζει. Μέσα στα εργοστάσια και τους τόπους δουλιάς, στις φτωχογειτονιές της Αθήνας που μαραζώνουν από την άπονη ζωή της καταλήστευσης του πλούτου. Παντού όπου ζουν και δουλεύουν οι εκμεταλλευόμενοι. Στα σχολειά και τα πανεπιστήμια, που σπουδάζουν τα παιδιά του λαού. Παντού όπου οι κομμουνιστές μπορούν και πρέπει να μπουν, να μιλήσουν, να εμψυχώσουν τους απλούς ανθρώπους για να απελευθερώσουν την καταπιεσμένη τους δύναμη, ώστε να φράξουν το δρόμο στους καταπιεστές. Και υπάρχει ακόμη χρόνος. Στιγμές που δεν πρέπει να πάνε χαμένες για να φτάσει η φωνή μας και εκεί που ίσως ακόμη δεν πρόλαβε. Για να μην στερήσουμε από κανέναν τη δυνατότητα να εκφράσει τη διάθεση εναντίωσης σ' αυτή την πολιτική. Ας μη χαθούν αυτές οι πολύτιμες στιγμές. Αυτός ο λίγος χρόνος που όμως προσθέτει τη δική του συμβολή με τη δουλιά μας ώστε όλοι να είναι την Τετάρτη στο Πεδίον του Αρεως.