Ορθιος "έφυγε" στα 71 χρόνια του ο σύντροφος Βασίλης Καραντώνης, πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου της Επιτροπής Περιοχής Λάρισας και μέλος του ΝΓ της ΚΟ Λάρισας.

Η βαθιά πίστη στο Κόμμα και στην εργατική τάξη τον έκανε πάντα αισιόδοξο. Αυτή την αισιοδοξία προσπαθούσε να μεταφέρει και στους νεότερους συντρόφους, ιδιαίτερα στην ΚΝΕ. Το τελευταίο διάστημα η αρρώστια τον χτύπησε ύπουλα, όμως την αντιμετώπισε όρθιος και χωρίς φόβο, όπως αντιμετώπιζε τις δυσκολίες.

Η ΚΕ του ΚΚΕ έστειλε το παρακάτω τηλεγράφημα για το θάνατο του σύντροφου Καραντώνη Βασίλη: "Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια προς την οικογένεια του συντρόφου Βασίλη Καραντώνη".

Ο σύντροφος Β. Καραντώνης γεννήθηκε το 1926 στην Ελάτεια Λάρισας από γονείς φτωχούς αγρότες και από μικρός δούλεψε σκληρά στην ύπαιθρο. Η οικογένειά του (πατέρας, μητέρα, αδέλφια) συμμετείχαν ενεργά στην Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ. Το 1948 σκοτώνεται ο πατέρας του και το 1949 πιάνεται τραυματίας ο αδελφός του και εκτελείται. Ο ίδιος συμμετέχει στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ και το 1943 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Μετά την απελευθέρωση κινείται δραστήρια στην ύπαιθρο του Νομού Λάρισας. Μετά την ιμπεριαλιστική επέμβαση περνάει στο ΔΣΕ το Νοέμβρη του 1949 άρρωστος (φυματικός) και τραυματίας συλλαμβάνεται και οδηγείται στις φυλακές Λάρισας. Το 1950 περνά στρατοδικείο και με τον 509 καταδικάζεται σε ισόβια. Αργότερα με αναθεώρηση της δίκης αποφυλακίζεται και δουλεύει δραστήρια στην ΕΔΑ. Στη δικτατορία πιάνεται από τους πρώτους και στέλνεται εξορία στη Γιούρα και τη Λέρο.

Με την αποφυλάκισή του δουλεύει παράνομα μέχρι το 1974. Αμέσως με τη μεταπολίτευση οργανώνει την ΚΟΒ στην ύπαιθρο και ιδιαίτερα στην περιοχή Συκουρίου. Δούλεψε δραστήρια αυτό το διάστημα, δίνοντας όλες του τις δυνάμεις για το Κόμμα. Αναδείχτηκε μέχρι Γραμματέας της ΝΕ Υπαίθρου Λάρισας και μέχρι το θάνατόν του παρέμεινε στην πρώτη γραμμή συνεπής και αταλάντευτα σταθερός στις αρχές του Μαρξισμού - Λενινισμού. Πήρε μέρος σε όλα τα Συνέδρια του Κόμματος από το 10ο μέχρι το 15ο.

Η συνέπεια, η αποφασιστικότητα και η σταθερότητα που τον διέκρινε είχε αποτέλεσμα να τον σέβονται όλοι ακόμη και την περίοδο της κρίσης, το 1991, που πάλεψε στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση του επαναστατικού χαρακτήρα του Κόμματος.