Στηρίζουν την αγροτική παραγωγή με σκληρή δουλιά. Μετέχουν στον αγώνα με γροθιά υψωμένη και το κουράγιο διάχυτο. Γιατί ξέρουν πως "θέλουν να μας καταργήσουν". Πως πρέπει να σταθούν όρθιες στον αγώνα "να μην αναγκαστούμε να φύγουμε απ' τα χωριά μας". Πως πρέπει να είναι δυνατές για "να συμπαρασταθούμε στους άνδρες μας που βρίσκονται στα μπλόκα". Είναι οι "φρουροί" των μπροστάρηδων αγροτών, που διεκδικούν στους δρόμους το δίκιο τους. Είναι οι γυναίκες που αναγκάζονται να εξαντλούν τη ζωή τους στη διαδρομή "σπίτι - δουλιά, δουλιά - σπίτι", καθώς τα προβλήματα πληθαίνουν, το εισόδημα συνεχώς μειώνεται, η αγωνία για το μέλλον μεγαλώνει.

Ολες ήρθαν ή έμειναν στα χωριά τους για να συνεχίσουν να ζουν σ' αυτά. Και μετατρέπουν την αγανάκτηση για την επίθεση στην αγροτιά σε οργή και αποφασιστικότητα για να συνεχίσουν να ζουν. Προτάσσουν το χαμόγελο και θέλουν να δώσουν χαρά. "Ηρθαμε στα μπλόκα για να χαρούν οι αγρότες, οι άντρες μας, να χαρούμε κι εμείς" θα μας πει η Γλυκερία Πούλιου,αγρότισσα απ' τα Τρίκαλα. "Μετρώντας" 71 χρόνια, έφτασε, το Σάββατο, μαζί με άλλες γυναίκες από τον Σύλλογο Γυναικών Νομού Τρικάλων στα μπλόκα. Κατέθεσαν όλες το κουράγιο και τα σπιτικά "καλούδια" στους "φρουρούς".

"Εχουμε επανειλημμένα εκφράσει τη συμπαράστασή μας στους αγρότες. Αλλωστε οι περισσότερες από μας είμαστε αγρότισσες", θα μας πει η Ντίνα Τσούβα,πρόεδρος του Συλλόγου. Η αγρότισσα - συνεχίζει - βιώνει καθημερινά την αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και ζητά την αναβάθμιση της ζωής της, τη στήριξη της μικρής και μεσαίας αγροτιάς. "Γι' αυτό και βγαίνουμε στους δρόμους", θα συμπληρώσει η Βάγια Μυλωνά,"γιατί θέλουμε να ζήσουμε. Γιατί θέλουμε να πούμε τα προβλήματά μας. Δεσμεύουν τις καλλιέργειες, αυξάνουν το κόστος παραγωγής, ενώ οι τιμές μένουν σταθερές...". Την ίδια στιγμή που τα προβλήματα αυξάνονται, "οι αγρότες, οι οικογένειές τους, υποφέρουν, παλεύουν μέρα - νύχτα για να "τα βγάλουν πέρα" - μας λέει η Βαϊτσα Μαγλάρα.Η κυβέρνηση θέλει να ξεκληρίσει την αγροτιά. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι".

Αποτέλεσμα της επιδίωξης αυτής; "Κάθε χρόνο και χειρότερα", μας λέει η Γεωργία Ζιώγα και καταλαβαίνεις πως και οι γυναίκες αγρότισσες ξέρουν ότι με "μπλόκα θα σπάσει της κυβέρνησης ο τσαμπουκάς". Ξέρουν πως "η κυβέρνηση δε μας υπολογίζει, συνεχίζει η Γ. Ζιώγα. Ο αγρότης στηρίζει την παραγωγή, αλλά δεν τη νοιάζει, αν αυτός πεινάει". "Το κόστος παραγωγής ανεβαίνει, το αγροτικό εισόδημα μειώνεται. Αυτό και μόνο δε "δείχνει" πως θέλουν να μας ξοφλήσουν;" αναρωτιέται, δίνοντας ταυτόχρονα την απάντηση, με τη συμμετοχή της στα μπλόκα του αγώνα, η Φρειδερίκη Διαμαντή".

"Δεν μπορούμε ούτε να σπουδάσουμε τα παιδιά μας", θα μας πει η Αναστασία Πολύζου από τον Αγροτικό Σύλλογο Γυναικών Φύλλου Καρδίτσας, που κι αυτός έδωσε το "παρών" στα μπλόκα. Ηρθαν κι αυτές, οι γυναίκες της Καρδίτσας, "να συμπαρασταθούμε στους άνδρες μας, να υπερασπιστούμε το εισόδημά μας, να ζητήσουμε αυτά που μας ανήκουν", λέει χαρακτηριστικά η Ελένη Μεράτη.

Ηταν λίγο μετά τις τέσσερις, όταν στο μπλόκο της Βιοκαρπέτ έφτανε κονβόι τρακτέρ, από το χωριό Πρόδρομο Καρδίτσας. Στο τρακτέρ που προπορευόταν, μια γυναίκα αγρότισσα. Οταν δημοσιογράφοι την πλησίασαν - οδηγός του τρακτέρ γαρ - εκείνη είπε αυτονόητα "αυτή είναι η δουλιά μου".