Το εγχείρημα είναι πλέον πιο δύσκολο και απ' τον τετραγωνισμό του κύκλου. Απ' τη μια, η ανοιχτή συνεργασία του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ σε μια σειρά δήμους και νομαρχίες έρχεται να επιβεβαιώσει στην πράξη το ρόλο του σαν δεκανίκι στήριξης της κυβερνητικής πολιτικής. Από την άλλη, το προεκλογικό του πρόγραμμα αποδέχεται το θεσμικό πλαίσιο της κυβέρνησης για τη Νομαρχιακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αποδέχεται το ρόλο των Νομαρχιακών Συμβουλίων ως μηχανισμού προώθησης ειλημμένων κυβερνητικών αποφάσεων. Αποδέχεται την επιχειρηματική δραστηριότητα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης. Αποφεύγει να τοποθετηθεί για την κατεύθυνση αύξησης της τοπικής φορολογίας και δεν αξιώνει την κατοχύρωση συγκεκριμένου ποσοστού κρατικής χρηματοδότησης της ΤΑ.

****

Το ψάρεμα στα θολά νερά της λαϊκής δυσαρέσκειας δε θα 'ναι λοιπόν εύκολο αυτή τη φορά για τους υποψηφίους του ΣΥΝ. Πόσο αξιόπιστος μπορεί να είναι, για παράδειγμα, ο επικεφαλής του Νομαρχιακού του ψηφοδελτίου για την Αττική, Γ. Δραγασάκης,όταν από τη μια στηρίζει την κυβερνητική επιλογή της Μαρίας Δαμανάκη για το Δήμο της Αθήνας και από την άλλη παρουσιάζει ένα προεκλογικό πρόγραμμα που αποτελεί σχεδόν πιστό αντίγραφο του κυβερνητικού υποψηφίου κ. Κουλουμπή; Οταν ο ίδιος ο κ. Δραγασάκης στήριξε μαζί με τους υπόλοιπους βουλευτές του ΣΥΝ στις συνεδριάσεις της Βουλής τις πολιτικές κατευθύνσεις του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ;

Ομως δεν είναι μόνο η γενική πολιτική συνεργασιών και το προεκλογικό πρόγραμμα που αποκαλύπτουν τον κάλπικο χαρακτήρα της αντιπολιτευτικής κριτικής των υποψηφίων του ΣΥΝ σ' όσες νομαρχίες και δήμους επιχειρούν μια αυτόνομη κάθοδο. Είναι η ίδια η πρακτική τους τα προηγούμενα χρόνια στο χώρο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, που έρχεται να διαλύσει και τα τελευταία ίχνη αξιοπιστίας της όποιας αντιπολιτευτικής ρητορείας τους.

****

1. Ταυτίζεται με την κυβέρνηση στην αποδοχή και προώθηση των κατευθύνσεων του κοινοτικού ιμπεριαλισμού.

Στις 25/9/97 δηλώνει: "Εμείς προσεγγίζουμε την ευρωπαϊκή ενοποίηση ως ένα ενδιαφέρον ιστορικό εγχείρημα, όπου για πρώτη φορά με ειρηνικά μέσα επιχειρείται να υπάρξει μια ενότητα χωρών και λαών". Στην ίδια συζήτηση ο όλος προβληματισμός του εξαντλείται στην ουτοπική ευχή για φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού στα πλαίσια της ΕΕ. Συγκεκριμένα συμπληρώνει: "Εμάς μας προβληματίζει το ότι πάμε σε μια Ευρώπη με κοινό νόμισμα, χωρίς τον επαρκή προϋπολογισμό και χωρίς επαρκείς αναδιανεμητικούς μηχανισμούς". Νωρίτερα, στη συζήτηση για τη διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία (18/9/95) θα εκφράσει για άλλη μια φορά το "ρεαλισμό" της υποταγής, τονίζοντας: "Ολοι ξέρουμε τι σημαίνει Γερμανία και πολλοί επιχείρησαν να δώσουν σκαμπίλια τη μια μέρα και να ζητούν συγνώμη την επόμενη μέρα".

2. Ταυτίζεται με την κυβέρνηση στη συγκάλυψη της αντίθεσης των εργαζομένων με τη χρηματιστική ολιγαρχία της χώρας μας και στην προώθηση της πολιτικής της ταξικής συνεργασίας.

Στις 11/5/97 δηλώνει χωρίς περιστροφές: "Η ΟΚΕ είναι ένας καινούριος θεσμός και νομίζω ότι το Νομαρχιακό Συμβούλιο πρέπει να στηρίξει τη λειτουργία του θεσμού αυτού".

Στις 3/12/96, στη συζήτηση για το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων θα επιχειρήσει να συσκοτίσει την πραγματική αντιπαράθεση δηλώνοντας: "Απ' ό,τι φαίνεται έχουν διαμορφωθεί δυο ομάδες συμφερόντων, από τη μια είναι οι εργαζόμενοι, είναι οι καταστηματάρχες, είναι ακόμα και οι μεγάλες αλυσίδες ελληνικών συμφερόντων και από την άλλη είναι μια ομάδα απ' ό,τι φαίνεται κυρίως ξένων αλυσίδων, οι οποίες προσπαθούν να επεκτείνουν την επιρροή τους μέσα στην ελληνική αγορά".

Νωρίτερα, στις 10/7/95 θα διατυπώσει τη σκέψη του ακόμα πιο καθαρά: "Για μένα αντίπαλός μας, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν είναι η άλλη παράταξη, η απέναντι, δεν είναι ο δήμαρχος τάδε, δεν είναι τα ΥΠΑΙΝΙΣΣΟΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ. Αντίπαλός μας είναι η έλλειψη σχεδιασμού σ' αυτόν τον τόπο και η αποσπασματικότητα του σχεδιασμού όποτε γίνεται".

3. Ταυτίζεται με την κυβέρνηση στη στήριξη του υπάρχοντος θεσμικού - νομικού πλαισίου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Στη μεγάλη συζήτηση για το σχετικό προϋπολογισμό του '96, στις 17/10/95 θα θέσει το στόχο η υπάρχουσα Νομαρχία να γίνει "ένα κύτταρο, ένα θερμοκήπιο, ένα κέντρο, ας πούμε, φιλικό με τους πολίτες και αυτούς που κινούνται με κάποιες κοινωνικές και πολιτιστικές ευαισθησίες".

Στην ίδια συζήτηση θα εκφράσει την αγωνία του για τον κίνδυνο εκφυλισμού του νέου θεσμού, παραθέτοντας ως λύση την αύξηση των αρμοδιοτήτων των ΝΣ και την ενίσχυση με μέσα, πόρους και τεχνικές προϋποθέσεις. Το όλο σκεπτικό θα συμπληρωθεί με τις προτάσεις του για τα αυτοτελή έσοδα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, και φυσικά στο σημείο αυτό ο κ. Δραγασάκης, από τη μια, τηρεί "σιγήν ιχθύος" για το θέμα της αύξησης της τοπικής φορολογίας και, από την άλλη, δηλώνει ανοιχτά ότι "θα μπορούσε να αναπτύξει και επιχειρηματική δραστηριότητα η Νομαρχία, ιδιαίτερα σε τομείς που αφορούν την εξυπηρέτηση του πολίτη".

Ευθυγραμμίζεται λοιπόν για άλλη μια φορά με την κυβερνητική κατεύθυνση της περιβόητης αρχής της ανταποδοτικότητας,σχετικά με τις υπηρεσίες που θα παρέχει η Τοπική Αυτοδιοίκηση στους πολίτες, δηλαδή με τη μετατροπή του δημότη σε πελάτη του Δήμου και του Νομαρχιακού Συμβουλίου στο οποίο ανήκει.

Ευθυγραμμίζεται και παίζει ενεργό ρόλο για την προώθηση του θεσμικού πλαισίου της κυβέρνησης, που οδηγεί τελικά στην ισχυροποίηση και διόγκωση της κρατικής παρέμβασης, στην ενεργοποίηση ενός ειδικού μηχανισμού προώθησης των κυβερνητικών επιλογών.

****

Οι εργαζόμενοι, οι πολίτες που ανησυχούν για την πορεία του τόπου, δεν πρέπει να ξεγελαστούν αυτή τη φορά. Οφείλουν να ενισχύσουν και να συστρατευτούν με τις νομαρχιακές παρατάξεις που υποστηρίζουν οι κομμουνιστές μαζί με άλλους λαϊκούς αγωνιστές. Γιατί ήταν οι μόνες που έδωσαν πραγματικές αποδείξεις αγωνιστικής, δημιουργικής, πετυχημένης παρέμβασης στην κατεύθυνση της σύγκρουσης με το υπάρχον πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στην κατεύθυνση της σύγκρουσης με την πολιτική του μονόδρομου της ΟΝΕ.

Μάκης ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Η παράταξη του κ. Δραγασάκη και γενικότερα οι όποιοι συνδυασμοί του ΣΥΝ εμφανίζονται στις νομαρχιακές εκλογές, αποτελούν ασφαλιστική δικλείδα της άρχουσας τάξης για μια ανώδυνη εκτόνωση της διαμαρτυρίας, για την προώθηση του ίδιου προϊόντος με ελάχιστα διαφορετικό περιτύλιγμα...