Να κινηθεί η διαδικασία διορισμού νέου προέδρου στον ΟΤΕ, μετά την παραίτηση του Δ. Παπούλια,ζήτησε χτες, με επιστολή του, από τον πρόεδρο της Βουλής, ο υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών Τάσος Μαντέλης. Για τη θέση του προέδρου του Οργανισμού, η κυβέρνηση προορίζει τον μέχρι σήμερα διοικητή της Κτηματικής Τράπεζας Β. Ράπανο, ο οποίος αποδέχτηκε σχετική πρόταση, ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έσπευσε να υποστηρίξει ότι η παραίτηση του προέδρου του ΟΤΕ "δεν έχει πολιτικά κίνητρα ούτε οδηγεί σε κάποιες άλλες πολιτικές συνέπειες".

Ανεξάρτητα, πάντως, από τις επίσημες διαβεβαιώσεις ότι ο Δ. Παπούλιας παραιτήθηκε για να επιστρέψει στα πανεπιστημιακά του καθήκοντα, είναι γεγονός ότι γίνεται σε μια κρίσιμη περίοδο για την πορεία του ΟΤΕ. Πορεία, που σημαδεύεται από την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει, με κάθε τρόπο, στην παραπέρα μετοχοποίηση - ιδιωτικοποίηση του κερδοφόρου Οργανισμού, ανοίγοντας, έτσι, το δρόμο στο ξένο πολυεθνικό κεφάλαιο και αναπότρεπτα στον "στρατηγικό επενδυτή".

Παράλληλα, γίνονται πλέον ορατές οι δυσκολίες του ΟΤΕ στον επενδυτικό τομέα και οι τυχοδιωκτικές ενέργειες του μικροϊμπεριαλιστή, που χαρακτηρίζουν την πολιτική του στα Βαλκάνια και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Την ίδια στιγμή, τα οικονομικά αποτελέσματα του πρώτου εξαμήνου του 1998 με την πτώση της κερδοφορίας του στο 4,5% από 15% και πλέον, που εκτιμούνταν στον προϋπολογισμό, η μικρή απορροφητικότητα που παρουσιάζει το πρόγραμμα "Τηλεπικοινωνίες", η στασιμότητα στην παροχή νέων υπηρεσιών και η απώλεια σημαντικού μεριδίου από την αγορά στο εσωτερικό της χώρας, είναι στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι ο Οργανισμός σπρώχνεται σιγά - σιγά σε βαθιά νερά...

Και σίγουρα από την άβυσσο της ιδιωτικοποίησης και της απελευθέρωσης, που σπρώχνει τον ΟΤΕ η κυβέρνηση, λίγη σημασία πλέον έχει η επιλογή της άλφα ή βήτα ηγετικής ομάδας στον Οργανισμό, πολύ περισσότερο, που η τοποθέτησή της εκεί προϋποθέτει την πλήρη συμφωνία της στην πολιτική αυτή. Η δύναμη να ανακόψει αυτή την πορεία του ΟΤΕ, κατοχυρώνοντας το δημόσιο και κοινωφελή χαρακτήρα του, είναι μόνο οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα σ' αυτόν, οι ηγεσίες, όμως, των οποίων παραδόξως σιωπούν...