Δεν μπορεί να υπάρξει ακριβής πρόβλεψη για την εξέλιξη και την αντιμετώπιση της κρίσης στο Κοσσυφοπέδιο. Παρ' όλα αυτά, είτε με στρατιωτική επίθεση είτε χωρίς αυτή, και παρά τη συμφωνία, ένα είναι βέβαιο: Αν όλοι οι κρίκοι της αλυσίδας στις μέχρι τώρα ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια και ιδιαίτερα στη Γιουγκοσλαβία, με το γνωστό αποτέλεσμα της διάλυσής της, κατέληγαν σε προσωρινό συμβιβασμό ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (ΗΠΑ - Γερμανία), τούτη δω η ιστορία φαίνεται ότι αρχή έχει, αλλά τέλος δε θα 'χει, και όχι μόνο για τα Βαλκάνια. Ετσι κι αλλιώς για τα Βαλκάνια είναι νωρίς να μιλήσει κανείς για τέλος στους ανταγωνισμούς των επικυρίαρχων. Αυτό φάνηκε από τις μέχρι σήμερα εξελίξεις και το φαινομενικό αδιέξοδο που ξανασήκωσε τις πολεμικές κραυγές και τα ιμπεριαλιστικά ουρλιαχτά για τους "κακούς" Σέρβους που χτυπάνε τους "καλούς Κοσσοβάρους Αλβανούς". Αλλά η κατάσταση που διαμορφώνεται σήμερα δεν ήρθε από το πουθενά και δεν πρέπει να θεωρείται ως αυτοτελές γεγονός. Εχει και πρόσφατο παρελθόν και "ντεσού" που δεν πρέπει να ξεχνιούνται. Πολύ περισσότερο που το.. πρόβλημα "Κοσσυφοπέδιο", μπορεί να γίνει "ναρκοπέδιο εν εκρήξει" τουλάχιστον για τα Βαλκάνια, με μια ανάφλεξη που ήδη έχει πυροδοτηθεί με βραδύκαυστο φιτίλι από τη "νέα τάξη πραγμάτων" και που μπορεί επίσης να προκαλέσει αλυσιδωτές εκρήξεις σ' ένα πολεμικό παζλ με απροσδιόριστες διαστάσεις σε ένταση και έκταση. Το Κοσσυφοπέδιο εξ αντικειμένου συνδέεται άμεσα με Αλβανία και Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ), με ενοποιητικό στοιχείο την αλβανική μειονότητα, αλλά και το ξύπνημα ενός ιστορικού παρελθόντος, όπου ο εθνικισμός, αλλά και ο μεγαλοϊδεατισμός αναγκαστικά και αντικειμενικά υπήρξαν κινητήρες στην ανάπτυξη της αστικής τάξης μετά τους εθνικοαπελευθερωτικούς πολέμους στα Βαλκάνια. Η Αλβανία επίσης συνδέεται με την Ελλάδα, λόγω ελληνικής μειονότητας και η ΠΓΔΜ με τη Βουλγαρία, λόγω του γνωστού προβλήματος της σλάβικης γεωγραφικά Μακεδονίας. Βεβαίως οι Αμερικάνοι, που έχουν ανάψει το φιτίλι στο Κοσσυφοπέδιο, θέλουν να νομίζουμε ότι η κατάσταση είναι ελεγχόμενη από τη "νέα τάξη", με μηχανισμό "αυτόματου ελέγχου" το ίδιο το ΝΑΤΟ. Αυτό είναι επίσης επικίνδυνο, γιατί παίζοντας συνειδητά με τη φωτιά, ακόμη κι αν θέλεις να την ελέγχεις ή και κάποτε να τη σβήσεις, αυτή δε σου κάνει το χατίρι. Και είναι ακόμη πιο επικίνδυνη η κατάσταση γιατί η "νέα τάξη" ανάβει φωτιές όχι βεβαίως για να τις σβήνει, αλλά για να καίνε στο πέρασμά τους τα πάντα και να "σιγουρεύει" την επικυριαρχία της. Το μακελειό για τους λαούς θα 'ναι απρόβλεπτο και αφάνταστα καταστροφικό. Προβλέψιμο μόνο μπορεί να' ναι ότι οι ιμπεριαλιστές και κυρίως οι Αμερικανοί νοιάζονται για τους "μικρούς τους φίλους" επειδή ακριβώς τους θέλουν για μακέλεμα προς όφελος του "εθνικού τους συμφέροντος" ή της διεθνούς ιμπεριαλιστικής ασυδοσίας ή γιατί οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται "το πλέον απαραίτητο έθνος στον κόσμο". Και η ταχτική του "διαίρει και βασίλευε" συνεχίζεται και δεν αφορά μόνο την υπόθεση της Γιουγκοσλαβίας, η οποία φαίνεται να έχει ακόμη το έδαφος για παραπέρα διαμελισμό. Αφορά όλη την περιοχή των Βαλκανίων (και όχι μόνο). Τα Βαλκάνια είναι επίσης μέρος ενός μεγαλύτερου πεδίου ανταγωνισμών και μοιράσματος.

Το πρόσφατο παρελθόν δείχνει ότι το Κοσσυφοπέδιο και η κρίση του συνδέθηκαν άμεσα με την κατάσταση στην Αλβανία. Το "ντεσού" της υπόθεσης είναι ότι τον απελευθερωτικό στρατό του Κοσσυφοπεδίου αποτελούν Γερμανοί κυρίως μισθοφόροι και δεν μπορεί κανένας να 'ναι αφελής σε ό,τι αφορά την οικονομική του βάση και στήριξη, πιστεύοντας ότι αυτή προέρχεται από τους ίδιους τους Κοσσοβάρους. Οι ιμπεριαλιστές, στην προκειμένη περίπτωση τα γερμανικά μονοπώλια, κάνουν αυτή τη "θυσία". Το έργο το 'χουμε ξαναδεί όταν οι Κροάτες, κατά κύριο λόγο, πολεμούσαν ενάντια στον ομοσπονδιακό στρατό της ενιαίας τότε Γιουγκοσλαβίας, αλλά στρατό δεν είχαν. Πώς πολεμούσαν; Πάλι με μισθοφόρους, κυρίως Γερμανούς, αφού οργάνωσαν στρατό μετά την απόσχισή τους από τη Γιουγκοσλαβία και μάλιστα τον οργάνωσαν οι Αμερικάνοι, όπως φάνηκε στη δεύτερη μεγάλη πολεμική επιχείρηση ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, την επίθεση στην Κράινα, το 1994.

Ενα ακόμη στοιχείο στα "ντεσού" της υπόθεσης είναι πως οι Γερμανοί έχουν τεράστιες επενδύσεις στα ορυχεία νικελίου της Αλβανίας, που είναι η δεύτερη χώρα παραγωγής στην Ευρώπη σε νικέλιο, μετά τη Ρωσία. Και το νικέλιο επίσης είναι σημαντική πρώτη ύλη και για την πολεμική βιομηχανία. Οι Αμερικανοί φαίνεται να μην αφήνουν την κατάσταση εκτός ελέγχου ή πιο σωστά δεν ήταν και δεν είναι ποτέ διατεθειμένοι να αφήσουν το "ομογάλακτό" τους στην Ευρώπη γερμανικό κράτος να κάνει παιχνίδι, για οποιοδήποτε λόγο, χωρίς ανταγωνιστή, που δεν είναι άλλος από τους ίδιους. Ας μην ξεχνάμε ότι στις πρώτες εκλογές που αναδείχτηκε το καθεστώς Μπερίσα κυρίαρχο, η νίκη του γιορτάστηκε στην Αλβανία με υψωμένες αμερικανικές σημαίες. Οι τελευταίες εξελίξεις στην εσωτερική πολιτική κατάσταση της Αλβανίας (δεν είναι τυχαίο ότι ξεκίνησαν από τον Μπερίσα μετά από ταξίδι του τελευταίου στη Γερμανία), δείχνουν ακριβώς την εκδήλωση του αμερικανογερμανικού ανταγωνισμού, αλλά και το πώς και πόσο γρήγορα και εύκολα οι πολιτικές δυνάμεις διαχείρισης του καθεστώτος, του κράτους, αλλάζουν ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Η εσωτερική εξέλιξη και η αλλαγή στον εσωτερικό συσχετισμό της κυβέρνησης στην Αλβανία (φάνηκε ή χαρακτηρίστηκε σαν αλλαγή προσώπων, αλλά είναι μόνο η επιφάνεια), είναι βεβαίως ένα στοιχείο που μπορεί να φανεί άσχετο σε όλο το παζλ, με κεντρικό στοιχείο το Κοσσυφοπέδιο, αλλά από την αρχή της τελευταίας και πιο μεγάλης από πριν έντασης στην κρίση, η προηγούμενη κυβέρνηση της Αλβανίας είχε ταχτεί υπέρ της επέμβασης του ΝΑΤΟ. Μόνο που ο Φάτος Νάνο είχε προχωρήσει αρκετά πιο μακριά απ' ό,τι φαίνεται να επιθυμούσαν οι ιμπεριαλιστές, που θέλουν και χρησιμοποίησαν αυτή την κυβέρνηση του Νάνο σαν εργαλείο για τις δικές τους υποθέσεις. Προπαγάνδιζε ανοιχτά, στο όνομα του ενδιαφέροντός του για τους ομοεθνείς του Κοσσοβάρους, τη μεγάλη Αλβανία και την καθαρότητα του έθνους - κράτους. Και μάλλον οι ιμπεριαλιστές δεν επιθυμούν μεγάλα κράτη στην περιοχή, αλλά μικρά, ανίσχυρα και διαμελισμένα. Ακόμη, η κυβέρνηση Νάνο φάνηκε ότι δεν μπορούσε να εξασφαλίσει, παρά τις καλές της προθέσεις, τη διάθεσή της, τις εγγυήσεις που βόλευαν τους Αμερικανούς. Τώρα υπάρχει μάλλον η κυβέρνηση που περιμένει τις εντολές για να δράσει τόσο υπάκουα ώστε να μην ανησυχούν τουλάχιστον οι Αμερικάνοι ότι θα εκδηλώνεται και αυτονομία στις προθέσεις της πέρα και πάνω απ' αυτό που θέλουν οι Αμερικανοί, ή που μπορεί να δημιουργεί δυσχέρειες στη δική τους δράση. Η σιωπή της στον βραχύ μέχρι τώρα βίο της αυτό δείχνει. Οι Αμερικανοί δεν ανέχονται ενέργειες που μπορεί να οδηγήσουν στην εκδήλωση έστω και μικροαφορμών οι οποίες θα τους γεννήσουν προβλήματα. Και φαίνεται ότι η κυβέρνηση Νάνο δεν τα κατάφερε σ' αυτό και δεν τους βόλευε πλέον.

Η νέα όξυνση της κρίσης εμφανίστηκε εκεί που όλα φαίνονταν να βρίσκονται σε προσωρινή ύφεση. Η αφορμή δεν έχει σημασία. Η ουσία βρίσκεται στο ότι οι ανταγωνισμοί για το μοίρασμα (μοίρασμα πολλών πραγμάτων μαζί), συνεχίζονται και θα συνεχίζονται. Η εδραίωση της ιμπεριαλιστικής παρουσίας και δράσης στην περιοχή απαιτεί τα καθεστώτα στα Βαλκάνια και τα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ, να δρουν με βάση τους σχεδιασμούς "νέας του δομής" και του "νέου ρόλου" του και βεβαίως με ανάλογη προσαρμογή των μηχανισμών δράσης του για καταστολή λαϊκών κινημάτων. Η βαλκανική ταξιαρχία είναι ήδη αποφασισμένη, με συμμετοχή και της Ελλάδας.