Κατ' αρχάς, ουδείς αμφιβάλλει ότι αυτό το "φαινόμενο" συνίσταται και αντανακλά στις κυρίαρχες ιδεολογικές, κοινωνικές και πολιτικές αντιλήψεις και αναφορές του σήμερα. Αποτελεί, ίσως, το πιο χαρακτηριστικό απότοκο μιας συγκυρίας, που εμφανίζει, ως ιδεολογικό πρότυπο, τον "ιδεολόγο" του "τέλους των ιδεολογιών και της ιστορίας", που προβάλλει, ως κοινωνικό πρότυπο, τον πολίτη της "γραβάτας", που προτάσσει, ως πολιτικό πρότυπο, τον πολιτικό με τις καλύτερες δημόσιες σχέσεις.

Ολα αυτά τα χαρακτηριστικά καθορίζουν το πρόσωπο του Αβραμόπουλου. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι στο συνδυασμό του δημάρχου της Αθήνας εκλέχτηκαν πρώτοι σε ψήφους πρόσωπα ανάλογου "ίματζ", όπως δημοσιογράφοι της "τηλεοπτικής λάμψης", ηθοποιοί του φθηνού θεάματος, αθλητές των"σινιέ" αθλημάτων.

Δεύτερον, γιατί βλέπουμε να εμφανίζονται και "νέα αστέρια", που έχουν άλλες ιδεολογικές, κοινωνικές και πολιτικές καταβολές - τις ονοματίζουν "σοσιαλιστικές" ή και "αριστερές" - και να λειτουργούν ως κοινοί παράγοντες της λαθεμένης, αλλά προβαλλόμενης σαν σωστής, εξίσωσης:"Κοινωνία + πολιτική = κοινωνική υποταγή + πολιτική χειραγώγηση".

Και δεν πρόκειται μόνο για μιμητισμό, αλλά για οργανωμένη επιχείρηση περικύκλωσης της κοινωνικής και πολιτικής ζωής της χώρας μας, απ' όλες τις κατευθύνσεις.

Ομως, στις πρόσφατες εκλογές για την Αυτοδιοίκηση, εκτός της αντίληψης της κυρίαρχης, αναδείχτηκε, σε κάποιο βαθμό, και η άλλη αντίληψη, που υπάρχει μέσα στο κοινωνικό σώμα και εκφράζεται από πολιτικές και πρόσωπα. Ας σκεφτούμε, π. χ., τι σημαίνει η επιτυχία των συνδυασμών του Γ. Παττάκη και του Β. Μπούτα στις νομαρχιακές εκλογές.

Δυο αγωνιστές του λαού - και αρκετοί άλλοι, βεβαίως, σ' άλλες περιοχές της χώρας - πρωταγωνιστές των μεγάλων αγροτικών κινητοποιήσεων στη Θεσσαλία που επεκτάθηκαν και συγκλόνισαν όλη την Ελλάδα, οι οποίοι αντιμετώπισαν τοπικούς "Αβραμόπουλους" και πέτυχαν να εξασφαλίσουν ένα σεβαστό και συγκρίσιμο εκλογικό ποσοστό. Δεν ήταν "γραβατοφορεμένοι" των σαλονιών, αλλά άνθρωποι της καπνιάς των "μπλόκων" της αγροτιάς, δεν επιδίωξαν δημόσιες σχέσεις, δε στηρίχτηκαν από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, δε συμπεριέλαβαν στα ψηφοδέλτιά τους "ιλουστρασιόν" υποψήφιους, δεν έκρυψαν την πολιτική ένταξή τους και τις προσωπικές ιδεολογικές θέσεις τους κι, όμως, κατάφεραν να συγκινήσουν, να ενεργοποιήσουν πάρα πολλούς και να κάνουν την "εκλογική έκπληξη".

Υπάρχει, λοιπόν, αντίδοτο στους κάθε λογής "Αβραμόπουλους". Είναι οι λαϊκοί αγωνιστές, που διαμορφώνονται μέσα στην ταξική πάλη και μπορούν να μεταφέρουν τις αγωνίες και τον αγώνα της κοινωνίας στο πολιτικό προσκήνιο, όπου θα δοθούν οι αναγκαίες κι αποτελεσματικές λύσεις στα λαϊκά προβλήματα. Αρκεί οι κοινωνικοί αγώνες να συνεχιστούν, να δυναμώσουν και να πολιτικοποιηθούν.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ