ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ

Αυξάνεται συνεχώς η αντεργατική πίεση στους εργαζόμενους, καθώς συσσωρεύονται και εντείνονται οι πολιτικές της σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, καθώς όλο και περισσότερα κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις παίρνουν τη σειρά τους στο κρεβάτι του Προκρούστη και οι κατευθύνσεις της "Λευκής Βίβλου", για την αντιδραστική αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, έχει γίνει το βασικό μέλημα της κυβέρνησης Σημίτη. Τροπολογίες σε νομοσχέδια, νόμοι για τις εργασιακές σχέσεις, το ασφαλιστικό, επιμέρους ρυθμίσεις και Προεδρικά Διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις και "κοινωνικοί διάλογοι", όλα υπηρετούν τον ίδιο σκοπό. Την "προσαρμογή" στα "νέα δεδομένα", που έχουν ορίσει οι πολυεθνικές και περιέχονται στις κοινοτικές ντιρεκτίβες και οδηγίες. Στην επίτευξη της "ανταγωνιστικότητας", που δήθεν θα οδηγήσει στην "ανάπτυξη" και άρα την απασχόληση. Η διαβόητη "σύγκλιση" έφερε νέα δεδομένα απόγνωσης μέσα από μια ιδιαίτερα οξυμένη πολιτική λιτότητας, εκφρασμένη στους τελευταίους κρατικούς προϋπολογισμούς. Το "όραμα" της ΟΝΕ λειτουργεί αδυσώπητα για όλο το λαό.

Η κυβερνητική πολιτική, για την "απασχόληση", από τη μια συγκεντρώνει πόρους, που διοχετεύει στους εργοδότες με τη μορφή προγραμμάτων δήθεν δημιουργίας "νέων θέσεων εργασίας" και από την άλλη προωθεί τις "νέες" εργασιακές σχέσεις, ουσιαστικά τις νέες μορφές, της πολύ βαρύτερης εκμετάλλευσης και ξεζουμίσματος των εργαζόμενων. Σ' αυτό στοχεύουν η ενίσχυση της μερικής απασχόλησης, η "διευθέτηση του χρόνου εργασίας", η πολυαπασχόληση και η συχνή αλλαγή δεξιοτήτων και ειδικεύσεων, τα περιβόητα Τοπικά Σύμφωνα Εργασίας (ΤΣΑ) και τα παρόμοια. Και από κοντά θέλουν και επιζητούν το "σπάσιμο" του 8ωρου και την κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Την υπαγωγή της εκπαίδευσης κάθε είδους στους σχεδιασμούς του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Την αφαίρεση όλο και περισσότερων ασφαλιστικών δικαιωμάτων, προκειμένου να μειωθούν οι κοινωνικές δαπάνες και να οικειοποιηθούν οι χρηματαγορές την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων.

***

Καθώς όλες οι παραπάνω επιδιώξεις υλοποιούνται ή προωθούνται προς θεσμοθέτηση και εφαρμογή, γίνεται σαφές ότι αυτή η κυβέρνηση ή οποιαδήποτε άλλη ήταν στη θέση της, δε θα μπορούσε να προχωρήσει αν απέναντί της είχε ένα υπολογίσιμο αντίπαλο δέος. Η απεργία στις 15 του Δεκέμβρη μπορεί να δώσει μια απάντηση προς αυτή την κατεύθυνση, μπορεί να σηματοδοτήσει ανάλογα με το μέγεθος της συμμετοχής των εργαζομένων σε αυτή, την ανόρθωση της ταξικής αντιπαράθεσης στις αντεργατικές και αντιλαϊκές επιλογές. Απάντηση, που θα μπορούσε να δοθεί πολύ γρηγορότερα, αν εκείνες οι δυνάμεις που βρίσκονται στην κεφαλή του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος είχαν ανάλογη στόχευση. Αυτό όμως δεν έγινε. Αδράνεια, συναινετικότητα, αναβλητικότητα, συμβιβασμός, ελιγμοί αποφυγής συγκρούσεων, αποπροσανατολισμός και υπονόμευση των υπαρκτών αγωνιστικών διαθέσεων της βάσης των εργαζομένων, σχεδιασμοί επί σχεδιασμών και αποδοχή μετά επαίνων των βασικών πλευρών της κυβερνητικής πολιτικής, είναι τα χαρακτηριστικά της δράσης των ηγεσιών των παρατάξεων της πλειοψηφίας στα ανώτερα και άλλα, ισχυρά, συνδικαλιστικά όργανα. Ετσι, αντί να αντιπαλεύονται οι αντεργατικές επιδιώξεις του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου και της κυβέρνησης, πέφτουν στα "μαλακά", διευκολύνονται ή και επιταχύνεται πολλές φορές η πραγμάτωσή τους.

***

Ολα αυτά δημιουργούν την αντικειμενική αναγκαιότητα της ενίσχυσης του ταξικού ρεύματος μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, μέσα από τη συσπείρωση δυνάμεων, της βάσης των εργαζομένων, που έχουν κατανοήσει ότι αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο. Αυτοί οι εργαζόμενοι είναι πολλοί, όλοι εξάλλου διακρίνουν με κρυστάλλινη καθαρότητα τον εργασιακό μεσαίωνα που οικοδομείται γύρω τους, ακόμη και οι δυνάμεις της υποταγής και της συναίνεσης μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, γεγονός που κάνει ακόμη μεγαλύτερες τις - έτσι κι αλλιώς - τεράστιες και εγκληματικές ευθύνες τους. Πολλοί επιμέρους αγώνες διαφόρων κλάδων έχουν δείξει ότι την αναγκαιότητα δράσης τη συνειδητοποιούν όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι. Το ερώτημα για μια μεγάλη μάζα εργαζομένων είναι, ωστόσο, ποιος μπορεί να χαράξει μια τακτική διεξόδου και αποτελεσματικής αντεπίθεσης στην αντεργατική επίθεση που διεξάγεται και με ποιους όρους.

Η αντίσταση στην εργοδοσία, η πάλη ενάντια στις αντεργατικές επιλογές, η αντιπαράθεση στην πολιτική των μονοπωλίων, μπορούν να δημιουργήσουν ισχυρά εμπόδια στην ασκούμενη κυβερνητική πολιτική, αν και εφόσον γίνουν αντικείμενο έντονων και ενωτικών αγωνιστικών κινητοποιήσεων.

Η συσπείρωση των ταξικών δυνάμεων στο εργατικό κίνημα προβάλλει εξαιρετικά σημαντική και σχετικές κινήσεις σηματοδότησαν μια τέτοια προσπάθεια, με τη δημιουργία και δράση των Απεργιακών Επιτροπών στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Η μάχη που έχει αρχίσει για τη μαζικότητα της απεργίας στις 15 Δεκέμβρη και τα ταξικά χαρακτηριστικά που πρέπει να προσλάβει, δίνει την ευκαιρία για το σχεδιασμό νέων αγώνων και θέτει προϋποθέσεις για την αγωνιστική συνύπαρξη δυνάμεων "με διαφορετικό επίπεδο συνείδησης και πείρας, με ριζοσπαστικές διαθέσεις, που συνειδητοποιούν την ανάγκη να αντιπαλέψουν τη σημερινή κατάσταση", όπως σημειώνεται και στην Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ "για τη δουλιά του στην εργατική τάξη και στο συνδικαλιστικό κίνημα". Η συγκρότηση του ταξικού ρεύματος μπορεί να αντιπαλέψει "το ισχυρό ρεύμα του ρεφορμισμού και της ενσωμάτωσης που κυριάρχησε τα τελευταία χρόνια", μέσα στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος, όπως επίσης σημειώνει η Απόφαση. Η υιοθέτηση αντιμονοπωλιακών και αντιιμπεριαλιστικών στόχων, κόντρα στις επιδιώξεις του κεφαλαίου και στην παντοκρατορία της ΟΝΕ, εμπλουτίζει και το απεργιακό διεκδικητικό πλαίσιο της Κεντρικής Απεργιακής Επιτροπής.

Η πανελλαδική, πανεργατική απεργία μπορεί να αποτελέσει το ξεκίνημα για να αντιστραφεί το αποτέλεσμα της κυβερνητικής αντεργατικής επίθεσης. "Αγκαλιάζοντας" το διεκδικητικό απεργιακό πλαίσιο για την προστασία των εργασιακών σχέσεων, το "σπάσιμο" της εισοδηματικής πολιτικής λιτότητας, την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων και την καταδίκη του πρόσφατου αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου, την ενίσχυση των συνταξιούχων και την αναβάθμιση των αποδοχών τους, οι εργαζόμενοι μπορούν να βάλουν "φρένο" στον αντεργατικό κατήφορο.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Η ενωμένη και αποφασιστική αντίσταση στην εργοδοσία, η πάλη ενάντια στις αντεργατικές επιλογές της κυβέρνησης, η αντιπαράθεση στην πολιτική των μονοπωλίων μπορούν να δημιουργήσουν ισχυρά εμπόδια στην ασκούμενη κυβερνητική πολιτική και ν' αποτελέσουν τα θεμέλια της αναγκαίας αντεπίθεσης της εργατικής τάξης και όλου του λαού